ขณะที่มีความคาดหวังอีก 100 กว่าวันเราจะเปิดประเทศต้อนรับชีวิตปกติที่หายไปเพราะการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 กลับคืนมาด้วยความมีชีวิตชีวาสักที ตามคำประกาศของนายกรัฐมนตรี "ลุงตู่"

            มองไปบ้านอื่นเมืองอื่น เขาก็วางแผนและนโยบายเพื่ออยู่ให้รอดกับโรคภัยไข้เจ็บเหมือนกัน ซึ่งก็แตกต่างกันไปแล้วแต่พื้นที่และวัฒนธรรมประเพณีของแต่ละประเทศ เพราะทั่วโลก "บาดเจ็บ" จากผลกระทบของโควิด-19 อย่างเท่าเทียมกัน ไม่ยกเว้นประเทศมหาอำนาจ ประเทศพัฒนาแล้ว หรือกำลังพัฒนา 

            ความต้องการเดินทางไปไหนมาไหนอย่างอิสรเสรี เหมือนอย่างที่เคยเป็น เรียกว่าเป็นความฝันอันดับต้นๆ ของทุกคน แม้กระทั่งเดินทางภายในประเทศตัวเองก็ตาม โดยเฉพาะสหรัฐอเมริกาที่มีพื้นที่กว้างใหญ่มหาศาล แค่เที่ยวทุกรัฐให้ทั่วก็ต้องใช้เวลานานเป็นปีๆ นั้น พวกเขาขอแค่ได้เดินทางข้ามรัฐตามอำเภอใจ เหมือนเขาก็รู้สึกสดชื่นได้แล้ว

            แต่อย่างไรก็ตามมีประเด็นที่น่าสนใจคือ นักวิชาการด้านการแพทย์และสาธารณสุขหลายคนมีการออกมาวิเคราะห์วิจารณ์และส่งเสียงติงว่า ...แน่ใจแล้วหรือว่าจะออกเดินทาง?!?

             ประเด็นที่เขาหยิบยกมาเป็นเหตุผลก็คือ วัคซีนป้องกันไวรัสโควิด-19 มิได้มีหลักประกันว่าลดความเสี่ยงในการติดเชื้อได้อย่างสบายใจหายห่วง และไม่มีการการันตีว่าทุกคนบนโลกใบนี้ฉีดวัคซีนแล้ว ฉะนั้นการรอให้ผลวิจัยมันนิ่งว่าวัคซีนป้องกันการแพร่ระบาดได้แน่นอน ..ค่อยเดินทางจะดีกว่ามั้ย

            ศาสตราจารย์ที่อยู่ประจำศูนย์การวิจัยยายังบอกด้วยว่า ยิ่งไปต่างประเทศ ความแตกต่างของสภาพแวดล้อม กฎ กติกา มารยาท ก็ยิ่งเพิ่มความเสี่ยง ซึ่งก็เห็นได้จากชนิดของไวรัสที่กลายพันธุ์ โดยที่ไม่มีทางแน่ใจได้เลยว่าวัคซีนที่เราฉีดจากบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองนั้นจะเอาอยู่

            ข้อติติงอันสุดท้ายนี้น่ากระแทกใจที่สุด ก็คือ ประสิทธิภาพในการจัดการด้านสาธารณสุขของแต่ละประเทศนั้นแตกต่างกัน

            มนุษย์ป้าก็ขอสรุปเองเออเองว่า 2 ปีจากนี้ไป คงไม่ไปเที่ยวนอกแน่นอน เพราะบ้านเรานั้นขอบอกว่าการเอาใจใส่และคุณภาพด้านสาธารณสุขไม่แพ้ใครในโลกนะจ๊ะ ถ้าเราไปเดี้ยงที่ยุโรปหรืออเมริกา กลายเป็นพลเมืองชั้่นสอง คงแจกพาราฯ แล้วกลับไปห่มผ้าหนาวสั่นในโรงแรมแค่นั้นแหละ.

           "ป้าเอง"