แอสตร้าเซนเนก้าเข็มแรก


เพิ่มเพื่อน    

(1)

สัปดาห์ที่ผ่านมา...ต้องหายหน้า-หายตาไป 2-3 วัน ซึ่งก็ไม่ได้มีอะไรมาก คือต้องไปฉีด แอสตร้าเซนเนก้า เข็มแรก ตามที่ หมอพร้อม ท่านได้นัดหมายเอาไว้ ต้องลงทุน ลงแรง เดินทางไปฉีดถึงโรงพยาบาล เกษมราษฎร์ โน่นเลย โดยคงไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องกลัวป่วย กลัวตาย กลัวติดเชื้อ มากมายซักเท่าไหร่ ด้วยเหตุเพราะสภาพชีวิตตามปกติของอันตัวข้าพเจ้าเอง ก็ออกจะหนักไปทาง เว้นระยะห่าง กับใครต่อใคร มานับไม่รู้กี่ทศวรรษต่อกี่ทศวรรษเข้าไปแล้ว...

(2)

                แต่เหตุที่ต้องลงทุน ลงแรง เดินทางไปฉีด...อาจคล้ายๆ กับที่คุณน้อง สันต์ สะตอแมน ท่านปรารภ รำพึง เอาไว้ในหน้าบันเทิง ไทยโพสต์ เมื่อช่วงต้นๆ สัปดาห์ที่ผ่านมานั่นแหละว่า คือไม่อยากให้ตัวเองต้องรู้สึกว่าเป็น คนขวางโลก หรือ จระเข้ขวางคลอง อะไรทำนองนั้น ในเมื่อ หมอ ผู้ที่ต้องมีความปรารถนาดีต่อคนเจ็บ คนป่วย คนทุกข์ คนร้อน เป็นที่ตั้ง และ รัฐบาล ผู้ที่ต้องมีภาระหน้าที่และความรับผิดชอบต่อราษฎรอย่างมิอาจปฏิเสธ ท่านอยากให้ใครต่อใครไปฉีดให้มากๆ เข้าไว้ แม้จะต้องลงทุน ลงแรง อยู่มั่ง ก็ต้องถือเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ หีดๆ หุ้ยๆ ในการตอบสนองต่อความปรารถนาและต้องการดังกล่าว...

(3)

                ซึ่งไม่ว่าการฉีด การจัดระบบ การเตรียมการ กระทำการ ของบรรดาคุณหมอๆ หรือบุคลากรทางแพทย์ ในกรณีเช่นนี้ ต้องยอมรับว่า...สุดยอดเอามากๆ!!! คือไม่เพียงแต่เต็มไปด้วยอัธยาศัย น้ำใจ ไมตรี แต่ยังต้องอาศัยความเสียสละ ยอมเหน็ด ยอมเหนื่อย เมื่อยล้ามิใช่น้อย ในการรับมือกับผู้ที่แห่ไปฉีดกันเป็นแสนๆ ล้านๆ ในแต่ละช่วง แต่ละระยะ โดยไม่ปรากฏอาการหน้าหงิก หน้างอ แบบเจ้าหน้าที่ข้าราชการ ผู้ให้บริการโดยปกติ พร้อมที่จะส่งเสียงอ่อนหวาน สอบถามอาการ ความดัน-ความไม่ดัน แพ้ยา-ไม่แพ้ยา ฯลฯ อย่างน่าชื่นชมเอามากๆ โดยเฉพาะคุณพยาบาลที่ต้องทำหน้าที่จิ้มๆ ทิ่มๆ เข็มฉีดยาใส่แขน ใส่ไหล่ของใครต่อใคร นอกจากต้องจิ้ม ต้องทิ่ม ชนิดมือเป็นระวิงแล้ว แต่กลับไม่ได้ออกอาการซาดิสต์ใดๆ เอาเลยแม้แต่น้อย อุตส่าห์เอ่ยถามด้วยความห่วงใยว่า... คุณลุง...มาคนเดียวเหรอคะ แถมมือยังนิ่ม ชนิดแทบไม่รู้สึกอะไรเลย แม้แต่ระดับมดกัด...

(4)

                การจัดคิว จัดเก้าอี้ ไปจนถึงจัดเตียงไว้รองรับผู้ที่อาจเกิดผลกระทบ ผลข้างเคียง ฯลฯ ก็เรียกว่า...พร้อมสรรพชนิดเบ็ดเสร็จ สมบูรณ์ แถมยังตระเตรียมคำบรรยาย คำอธิบาย ให้กับบรรดาผู้เข้ารับบริการอย่างละเอียด ลออ ชนิดเที่ยวแล้ว เที่ยวเล่า เพียงเท่านี้...ก็ต้องถือว่า เลอเลิศประเสริฐศรี ยิ่งกว่าการต้องไปทำบัตรประจำตัวประชาชน ทำประกันสังคม หรือไปต่อทะเบียนรถ ฯลฯ ไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า อันอาจถือเป็นตัวสะท้อนให้เห็นถึงความมุ่งมั่น ความเพียรพยายาม ที่จะต่อสู้และเอาชนะเชื้อไวรัสโควิด-19 ที่กำลังพยายามจะเปลี่ยนโลกและเปลี่ยนประเทศไทย มิให้มีวันเหมือนเดิมได้อีกต่อไป...

(5)

                แต่ก็อย่างว่านั่นแหละทั่น...อาจด้วยความแก่ ความชรา ของอันตัวข้าพเจ้าเอง ที่แทบไม่เหลือเรี่ยว เหลือแรง เหมือนบรรดาคนปกติโดยทั่วไป คือประเภทเคยชินกับการ ออกกำลังกาย ด้วยการ แปรงฟัน ในแต่ละหัวเช้าแต่เพียงเท่านั้น ผลกระทบหรือผลข้างเคียง มันเลยย่อมต้องมีอยู่มั่ง แต่ก็ไม่ถึงกับหนักหนา สาหัส มากมายซักเท่าไหร่ แค่มึนๆ เวียนๆ เนื้อตัวรุมๆ อยู่วัน-สองวัน หลังจากนั้น...ก็พอที่จะลุกขึ้นมา ปั่นต้นฉบับ ไม่ว่าจะที่ ไทยโพสต์ หรือที่สำนักข่าว ผู้จัดการ ต่อไปได้ดังเดิม หรืออย่างเป็นไปตามปกติ...

(6)

                ว่าไปแล้ว...ความแก่ ความชรา แม้มันอาจมีส่วนเสียอยู่มั่ง ไม่ว่าในแง่เรี่ยวแรง กำลังวังชา ไปจนถึงความหัวล้านก็แล้วแต่ แต่ก็น่าจะมีส่วนดีๆแทรกซึมเข้ามาด้วยมิใช่น้อย เช่น ช่วยให้ไม่ค่อยเกิดความรู้สึกที่จะไปฝืน ขัดขืน หรือไปขวางคลองของใครต่อใครให้ต้องเสียแรง เสียเวลาโดยใช่เหตุ จะด้วยเหตุเพราะแรง เพราะเวลา ของคนแก่-คนชรา มันออกจะลดน้อยถอยลงเข้าไปทุกที หรือเพราะด้วยเหตุผลกลใดก็เถอะ การหันไป อนุวัตรตามโลก ไม่ว่าโลกนั้นๆ มันจะเป็นโลกที่ไม่พึงปรารถนา หรือโลกที่พึงปรารถนา แต่ถ้าหากส่งผลให้ต้องดิ้นรน กระวนกระวาน ทุรนทุราย ก็ดูจะไม่เหมาะสม สอดคล้อง กับความแก่-ความชรา มากมายซักเท่าไหร่นัก...

(7)

                การไม่คิดจะไปฝืน ไปขัดขืน อะไรต่อมิอะไรไม่ว่าจะชอบ-ไม่ชอบ ชัง-ไม่ชัง หรือไม่ อย่างไร แต่หันไปเพ่งพินิจ พิจารณา ความเป็นมา-เป็นไป ของแต่ละสิ่ง แต่ละอย่าง ไปตามสภาพ จนอาจนำไปสู่ข้อสรุปที่ว่า... มันเป็นเช่นนั้นเอง-มันเป็นพรรค์นั้นแหละ อะไรประมาณนั้น อย่างน้อย...ก็พอช่วยให้เกิดบางสิ่ง บางอย่าง ที่ออกจะมีความเหมาะสม สอดคล้อง กับความแก่-ความชราได้ไม่น้อยเช่นกัน นั่นก็คือ... ความเย็น หรือ ความสงบ อันเป็นสิ่งที่ไม่ว่าคนแก่ คนชรา คนหนุ่ม คนสาว ไปจนถึงบรรดาหนูเล็กๆ และเด็กๆ ทั้งหลาย ล้วนแต่ปรารถนาและต้องการเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะภายใต้โลกยุคนี้ สมัยนี้ ที่แทบทุกสิ่งทุกอย่าง กำลังเต็มไปด้วย ความร้อน และ ความชุลมุนวุ่นวาย อย่างไม่มีที่สิ้นสุด....

                                                               ------------------------------------------------------------------

 


เมื่อวานคุยเล่น  เรื่องลูกพรรคเพื่อไทย ร้องขอให้ "นายใหญ่" ส่งเมีย "คุณหญิงพจมาน" มาเป็น "ขอนไม้ดุ้นใหม่" ของพรรค ให้ลูกกบ-ลูกเขียดในพรรคได้เกาะ  วันนี้ ขอคุยซีเครียดซักนิด

อนาคต 'คนนินทาเมีย'
'โควิดคลาย-โรคอิจฉาคุ'
ไทย"เหนือคาดหมาย"เสมอ
วิสัยทัศน์"อินทรี-อีแร้ง"
"การ์ดเชิญ"๒๑ ตุลา.
เปิดประเทศ"เปิดตรงไหน?"