(1)

            คงต้องยอมรับเอาจริงๆ นั่นแหละว่า...บรรดา กองเชียร์ ออกจะมีความสำคัญ เป็นตัวสร้างสี สร้างสรรค์ ให้กับการแข่งขัน ชิงชัย ในกีฬาแต่ละประเภทๆ มิใช่น้อย เอาง่ายๆ...แค่ดูจากสีสัน บรรยากาศ ฟุตบอล ยูโร-2020 ของชาวยุโรปที่ดันมาตรงกับฟุตบอล โคปา-อเมริกา-2020 ของชาวลาตินอเมริกา แบบแทบจะพอดิบ พอดี อะไรต่อมิอะไรมันออกจะผิดแผก แตกต่าง กันไปมิใช่น้อย...

                                    (2)

            คือในขณะที่การแข่งขัน ชิงแชมป์ ชิงชัย ของฟุตบอลอเมริกาใต้...แม้จะเริ่มถ่ายทอดในช่วงพระท่านเริ่มบิณฑบาต แต่โดยศิลปะ ลีลา ของนักเตะละตินนั้น ต้องเรียกว่า... พลาดไม่ได้ โดยเด็ดขาด ไม่ว่าจะเป็นลีลาของ มนุษย์ต่างดาว อย่าง ลิโอเนล เมสซี แห่งทีมชาติ ฟ้า-ขาว อาร์เจนตินา หรือลีลาของกองหน้าแห่งทีมชาติ แซมบ้า-บราซิล อย่าง เนย์มาร์ ดา ซิลวา ล้วนแล้วแต่สามารถสร้างความซู้ดๆ ซ้าดๆ ซี้ดๆ ซ้าดๆ ให้กับผู้ดู ผู้ชม หรือบรรดาคอกีฬาทั้งหลายได้ด้วยกันทั้งสิ้น ฉะนั้น...ถึงแม้จะตีสี่ ตีห้า ถึงแม้ช่วงเวลาใส่บาตร แต่ก็พอคุ้มค่า คุ้มราคา ที่จะเอาไม้จิ้มฟันถ่างตา ผงกหัว เผยอร่าง ขึ้นมาเฝ้าจอโทรทัศน์ PPTV อย่างไม่คิดลังเลเอาเลยแม้แต่น้อย...

                                               (3)

            แต่ก็อย่างว่า...ด้วยเหตุที่ เชื้อโควิด ในดินแดนเจ้าภาพอย่างบราซิลนั้น ออกจะน่าขนลุก ขนพอง มิใช่น้อย คือติดเชื้อไปแล้วเกือบ 2 ล้านคน ตายโหง ตายห่า เด๊ดสะมอเร่ย์ อิน เดอะ เท่งทึง ไปถึง 4 แสน 5 แสนคน การสั่งห้ามมิให้ “กองเชียร์” รายใดโผล่เข้าไปในสนามโดยเด็ดขาด จึงถือเป็น ความจำเป็น อันมิอาจหลีกเลี่ยงและปฏิเสธได้ ด้วยเหตุนี้นี่เอง...ทุกสิ่งทุกอย่าง เลยออกไปทาง วังเอ๋ย-วังเวง...หง่างเหง่งย่ำค่ำระฆังขาน หรือออกจะ รำพึงในป่าช้า อย่างเห็นได้โดยชัดเจน ไม่ว่าระหว่างการปะทะ ฟาดแข้ง ของทีมบอลระดับกระดูกขัดมันไปด้วยกันทั้งคู่ อย่างทีมชาติอาร์เจนตินาและทีมชาติชิลี เป็นต้น...

                                            (4)

            ต่างไปจากสีสัน บรรยากาศ ของบอลยูโร-2020 แบบคนละเรื่อง คนละม้วน...คือขนาด บอลวัด หรือ บอลหลังโรงเรียนเลิก อย่างคู่ นอร์ทมาซิโดเนีย ปะทะกับ ยูเครน ที่ต่างก็เตะผิด เตะถูก ไปด้วยกันทั้งคู่ แต่ด้วยเหตุเมื่อได้เห็นสีหน้า สีตา ของบรรดา กองเชียร์ ไม่ว่าประเภท เหลืองพรืด อย่างยูเครน หรือ แดงแป๊ด อย่างนอร์ทมาซิโดเนีย ที่ตามรัก ตามลุ้นทีมชาติของตัวเอง ไม่ว่าจะห่วยแตก-ไม่ห่วยแตก เพียงใดก็แล้วแต่ อะไรต่อมิอะไรมันเลยออกจะคึกๆ คักๆ ช่วยให้เกิดความสนุกสนานไปจนถึงความกระเหี้ยนกระหือรือมิใช่น้อย มีทั้งความสุข ความเศร้า ความหวัง ความสิ้นหวัง เป็นองค์ประกอบ รวมทั้งความรัก ความห่วงหา อาลัย อาวรณ์ ต่อ ความเป็นชาติ ของตัวเอง...ฯลฯลฯลฯ...

                                     (5)

            ยิ่งช่วงทีมรองบ่อนอย่าง ฮังการี ต้องเยิ่นกับทีมอดีตแชมป์ยูโร อย่าง โปรตุเกส ด้วยแล้ว...แม้จะยากเย็น แสนเข็ญ เอามากๆ ในการหยุดยั้ง สกัดกั้น อภิมหามนุษย์ต่างดาว อย่าง ไอ้โด้-คริสเตียโน โรนัลโด แห่งทีมฝอยทอง แต่ด้วยจำนวนแฟนบอล หรือจำนวน กองเชียร์ ชาวฮังการีนับเป็นหมื่นๆ ที่แห่เข้าไปในสนามและพร้อมที่จะส่งเสียงกู่ก้องร้องตะโกน โดยไม่ได้ สวมหน้ากาก เอาเลยแม้แต่น้อย ออกจะเป็นอะไรที่ทำให้อดช่วยลุ้นตามไปด้วยอย่างช่วยไม่ได้ คือทั้งลุ้นบอล และลุ้นขออย่าให้บรรดาชาวฮังกาเรียนต้องติดเชื้อโควิด ชนิดงอมๆ แงมๆ ไปทั้งประเทศอีกเลย...

                                             (6)

            ทำไงได้ล่ะทั่น!!!...ในเมื่อโลกทั้งโลก ออกจะ ไม่เหมือนเดิม อีกต่อไปแล้ว หลังจากเกิดการแพร่เชื้อ ติดเชื้อ อภิมหาไวรัสรายใหม่ อย่างท่านเชื้อโควิด-19 มาร่วมเป็นปีๆ เกือบ 2 ปีเข้าไปแล้ว ความอึดๆ อัดๆ อัดๆ อั้นๆ อดทนและทรมาน ที่ระเบิดออกมาพร้อมๆ กับความรักชาติ ไม่ว่าจะต้องตายโหง ตายห่า หรือไม่และอย่างไรก็ตาม มันเลยเป็นสิ่งที่มิอาจปฏิเสธและหลีกเลี่ยงได้ยิ่งเข้าไปทุกที ไม่ต่างอะไรไปจาก ความกลัว ใน 2 รูป 2 แบบ 2 ลักษณะ ที่แพร่ระบาดไปแทบทุกๆ ประเทศ คือระหว่าง กลัวป่วยตาย หรือ กลัวอดตาย ที่สุดท้าย...มันคงต้องระเบิดออกมาในลักษณะหนึ่ง ลักษณะใด จนได้...

                                           (7)

            และการหาทางสร้าง ความสมดุล ระหว่างความกลัวทั้ง 2 ก็คงไม่ใช่เรื่องง่ายๆ รัฐบาลใดที่เลือกผิด เลือกถูก ย่อมมีโอกาส ตาย...กับ...ตาย ไปด้วยกันทั้งสิ้น ด้วยเหตุนี้...แม้ว่าจำนวน ผู้ติดเชื้อ บ้านเรา ยังไม่ถึงกับลดลงๆ อย่างเห็นได้โดยชัดเจน แต่การที่รัฐบาลท่านหวังว่าจะ เปิดประเทศ ภายในระยะเวลา 120 วันนับจากนี้ ก็คงหนีไม่พ้นต้องตามรัก ตามลุ้น อย่างมิอาจหลีกเลี่ยงและปฏิเสธนั่นแหละทั่น แบบเดียวกับ กองเชียร์ ของบรรดาทีมชาติทั้งหลาย คือไหนๆ จะตาย...ก็ขอให้ได้มีโอกาสไทยแลนด์สู้ๆ ไทยแลนด์สู้ตาย ไม่ต้องหันไป รำพึงในป่าช้า แบบวังเอ๋ย-วังเวง อย่างไม่มีที่สิ้นสุดต่อไปอีกเลย...