เท่าที่ลองสังเกต (ถูก-ผิด ก็ขอกราบอภัยเอาไว้ ณ ที่นี้) ...ดูเหมือนว่าการใช้ คำหยาบ เป็นอะไรที่ค่อนข้างจะเข้ากันได้ดีกับประดาคนรุ่นใหม่ ยุคใหม่ ชนิดแทบกลายเป็นบุคลิกเฉพาะ หรือบุคลิกพิเศษ อะไรทำนองนั้น โดยเฉพาะในบรรดาผู้ที่พยายามออกฤทธิ์ ออกเดช พยายาม เคลื่อนไหว อยู่ในโลกเสมือนจริง หรือโลกโซเชียลมีเดีย ทั้งหลาย...

                        -------------------------------------------

            คือต้องขึ้นมึง ขึ้นกู ต้องไอ้เหี้ย ไอ้ห่า ไอ้สารพัดสัตว์ หรือไอ้ส่ง ไอ้สัส (สัตว์) ฯลฯลฯลฯลฯ อะไรประมาณนั้น ต่อบรรดาผู้ที่ตนเองไม่เห็นควรด้วย หรือต่อฝ่ายตรงกันข้าม คล้ายๆ หวังจะให้เจ็บ ให้ปวด ให้รวดร้าวทรมาน ให้หนักหนา-สาหัสให้จงได้ ทั้งๆ ที่บางครั้ง บางครา ไม่จำเป็นเอาเลยที่จะต้องไป หยาบ ถึงขั้นนั้น แค่ใช้คำพูด คำศัพท์ แบบธรรมดาๆ เพียงแต่อาจต้องเพิ่ม ศิลปะ เข้าไปหน่อย ก็เจ็บได้ ทรมานได้ เผลอๆ...อาจถึงขั้นดิ้นพราดๆ เอาเลยก็ยังมี!!!

                        -------------------------------------------

            ถ้าจะให้ยกตัวอย่าง...ก็อย่างเช่นคนรุ่นเก่า อย่างท่านอดีตนายกรัฐมนตรีและประธานรัฐสภาคนปัจจุบัน คือคุณพี่ ชวน หลีกภัย ของหมู่เฮานั่นแล ที่แม้จะออกลีลาเรียบๆ นุ่มๆ ทุ้มๆ มาโดยตลอด แต่ถ้าถึงบทที่จะต้อง กรีด ต้อง เฉือน กันจริงๆ อย่างเช่น...เมื่อต้องเผชิญหน้า ต้องเจอกับพวกที่ชอบชโลมเลียร์ หรือพวกลิ้นกระดาษทรายน้ำลายเชลแล็กทั้งหลาย คุณพี่ ชวน ท่านเพียงแค่เอ่ยเสียงนิ่มๆ ทุ้มๆ เตือนให้หมั่นระมัดระวัง ขนติดปาก ให้มากๆ เข้าไว้ แค่นี้...ก็แสบ ก็ทรมาน ถึงขั้นหงายหลังอากาศได้ทุกเมื่อ...

                        --------------------------------------------

            เรียกว่า...ไม่ถึงกับต้องควักอะไรออกมาเป็นแท่งๆ ด้ามๆ หรือแผ่นๆ โดยใช่เหตุ แค่ใช้คำสุภาพๆ ธรรมดาๆ แต่โดยแง่มุม โดยศิลปะ หรือโดยไหวพริบ-ปฏิภาณ ก็แล้วแต่ มันอาจเจ็บปวด รวดร้าว ทรมาน กว่าการใช้ไอ้เหี้ย ไอ้ห่า ไอ้ฉิบหาย ฯลฯ ไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า แต่ก็อย่างว่านั่นแหละ...บรรดาสิ่งเหล่านี้ มันอาจต้องอาศัย เหตุผล และ สติ-ปัญญา รองรับอยู่พอสมควรเหมือนกัน ไม่อาจใช้ความ กลวง หรือความ โง่-เขลา-เบาปัญญา มันจึงอาจเป็นอะไรที่ยากขึ้นมาซะหน่อย โดยเฉพาะสำหรับประดาคนรุ่นใหม่ ยุคใหม่ ในโซเชียลมีเดีย ทั้งหลาย...

                        -----------------------------------------------

            และถึงแม้จะมีผู้เฒ่า ผู้แก่ หรือระดับครู-บา-อาจารย์ บางประเภท บางราย ท่านอาจอยากช่วยลุ้น ช่วยให้กำลังใจ หรือช่วยให้พวกเด็กๆ ไม่ต้องหมดฤทธิ์ หมดเดช เอาง่ายๆ หรือจะด้วยเหตุผลกลใดก็แล้วแต่ ท่านเลยพยายามปรับสภาวะแวดล้อมให้เข้ากับบุคลิกพิเศษ กับลักษณะเฉพาะ ของคนรุ่นใหม่ ยุคใหม่ แบบชนิดพยายาม ตัดส้นตีนให้เข้ากับรองเท้า อะไรประมาณนั้น ด้วยการหยิบยกเอาหลักเหตุหลักผล ไปจนถึงระดับ ข้อมูลทางประวัติศาสตร์ เอาเลยถึงขั้นนั้น เพื่อหาทางทำให้พฤติกรรมในการใช้ คำหยาบ ทั้งหลาย ถือเป็นเรื่องชิลๆ เรื่องปกติ ธรรมดา หรือถือเป็นการ กระชับช่องว่างทางชนชั้น ไปโน่นเลย!!!

                        -------------------------------------------------

            ด้วยเหตุนี้...อะไรก็ตามประเภทที่เป็นแท่งๆ ด้ามๆ เป็นแผ่นๆ ต่างถูกหยิบยกมาใช้ในการกล่าวหา ตอบโต้ การเล่นงานฝ่ายตรงข้าม หรือผู้ที่ตัวเองไม่เห็นด้วย แบบชนิดไหลออกมาเป็นสายๆ ทะลักหลั่งพรั่งพรูกรูนรกและสวรรค์ จนส่งผลให้โลกเสมือนจริง หรือโลกโซเชียลมีเดีย ออกจะเป็นอะไรที่น่าเกลียด น่ากลัว อยู่ตามสมควร เล่นเอาคนแก่ คนชรา ที่ตามอะไรไม่ค่อยจะทัน เกิดความขนลุกขนพอง ความสยองขวัญ กันไปมิใช่น้อย คือไม่เพียงแต่เถียงไม่ทัน แต่หลายต่อหลายรายถึงกับไม่อยากจะเถียงด้วย ไม่อยากต่อปาก ต่อคำ ด้วยเหตุเพราะ คำหยาบ ที่มันเยอะแยะ ยั้วเยี้ย ซะเหลือเกิน...

                        -------------------------------------------------

            ดังนั้นนั่นเอง...สิ่งที่มีคุณค่า ราคา สำหรับ ความเป็นมนุษย์ ในทุกผู้ ทุกนาม นั่นก็คือ สติ และ ปัญญา มันจึงมีโอกาสซึมซับเข้าสู่สมอง ของบรรดาคนรุ่นใหม่ เด็กยุคใหม่ ค่อนข้างน้อยกว่าที่ควรจะเป็น อะไรที่ยัง กลวงๆ ก็เลยต้องกลวงต่อไป เพราะความพยายามยัดเยียดเอาสิ่งที่เป็นเหตุ เป็นผล เป็นข้อมูล ข้อเท็จจริง เข้าไปในหัว ในกะโหลกของบรรดาเด็กๆ เหล่านี้ มันมักหนักไปทาง เสียบหล่น-เสียบหล่น...ตั้งห้าหกที อะไรทำนองนั้น...

                        --------------------------------------------------

            การลดระดับ ความหยาบ หันมาใช้ถ้อยคำสุภาพๆ หรือศัพท์แสงแบบธรรมดาๆ จึงน่าจะถือเป็นจุดเริ่มต้น ของการ แจม เข้าหากัน หรือการลดช่องว่าง การกระชับช่องว่างระหว่างวัย ที่น่าจะเป็นเรื่อง-เป็นราว และเป็นจริงยิ่งกว่าการยุ การเชียร์ ให้ หยาบๆ เข้าไว้ ของคนแก่ คนชรา ในบางประเภท และมันคงไม่ถึงกับต้องทรมานตัวเองมากมายซักเท่าไหร่ แค่ไม่ต้องไอ้เหี้ย ไอ้ห่า ไอ้ฉิบหาย ไม่ต้องขึ้นมึง ขึ้นกู หรือไม่ต้องแจกควาย แจกกล้วย แจกหอยลาย ฯลฯ เท่านั้นเอง ก็น่าที่จะพอช่วยให้ โลกแห่งความจริง และ โลกเสมือนจริง มันน่าที่จะพอไปๆ ด้วยกันได้ คลอๆ กันไปได้ หรือพอ อยู่ร่วมกันโดยสันติ แบบไม่ต้องเสียเวลาขึ้นโรง ขึ้นศาล ให้มากเรื่อง-มากความ...

                                                                         --------------------------------------------------

ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้ จาก Han Suyin ... “There is nothing stronger in the world than gentleness. - ไม่มีอะไรในโลกที่แข็งแกร่งไปกว่า...ความสุภาพและอ่อนโยน...”.

                                                                          -------------------------------------------------