คงต้อง สารภาพ กันตรงๆ...ว่าเรื่องประเภท สายลับ-ไม่สายลับ ซีไออง ซีไอเอ ดีดีทง ดีดีที ฯลฯ ที่ก่อให้เกิดการร่ำลือ ฮือฮา ชิตๆ-แช้ตๆ กันเว็บซ้ง เว็บไซต์ มหาลง มหา'ลัย ในช่วงนี้ เป็นเรื่องออกจะไม่ถนัดชัดเจนมากมายซักเท่าไหร่ สำหรับผู้ที่เพียงแค่คุ้นๆ เคยๆ แต่เฉพาะเรื่อง ของลับ มาโดยตลอด โอกาสที่จะไปรับรู้-รับทราบ ว่าใคร? ทำอะไร? ที่ไหน? อย่างไร? และทำไม? จึงคงต้องปล่อยให้เป็นภาระหน้าที่ของบรรดา ผู้เชี่ยวชาญ ในเรื่องทำนองนี้ ไปว่าเอาเองก็แล้วกัน...

                   -----------------------------------------------------------

            แต่ถ้าว่ากันถึง ความมั่นคง-ไม่มั่นคง ของประเทศไทยในช่วงหลังๆ นี้...คงต้องยอมรับอย่างมิอาจปฏิเสธได้นั่นแหละว่า มันออกจะหนักไปในเรื่องของ แนวคิด เป็นหลัก ที่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับตัว บุคคล หรือปัจเจกบุคคล ไม่ว่าจะเป็นชาติไหนต่อชาติไหน ฝ่ายไหนต่อฝ่ายไหน และโดยลักษณะอาการดังกล่าว ก็ไม่ได้เป็นไปแต่เฉพาะ สังคมไทย แต่อาจต้องเรียกว่า...ระดับ สังคมโลก หรือโลกทั้งโลกนั่นแหละ ที่ต่างต้องเผชิญกับ ปัญหาความมั่นคง ในลักษณะที่ว่านี้ คือปัญหาเรื่องแนวคิดระหว่าง คนรุ่นเก่า กับ คนรุ่นใหม่ ที่มันออกจะแยกห่าง ถอยห่าง ไปจากกันและกันยิ่งเข้าไปทุกที...

                    ----------------------------------------------------------

            อันนี้นี่แหละ...ที่กำลังกลายเป็น ปัญหา ไม่ว่าในประเทศประชาธิปไตย-ไม่ประชาธิปไตย เพียงใดก็ตามที ความแตกแยกภายใน ความไม่เป็นเอกภาพในสังคมอเมริกัน หรือยุโรป จนทำให้แม้แต่สิ่งที่เรียกว่า ประชาธิปไตย ก็พลอยเสื่อมโทรม เสื่อมค่า ลงไปด้วย ไม่อาจถือเป็น สินค้าส่งออก แบบเก่าๆ เดิมๆ อีกต่อไปได้เลย กลายเป็นฝ่ายที่ถูกพวก เผด็จการ พวก มาเฟีย ผงาดขึ้นมาเป็นคู่แข่ง ไล่บด ไล่บี้ จนใกล้ที่จะต้องออกมือ ออกตีน ออกอาวุธ อันอาจนำไปสู่ สงครามระดับโลก ขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ย่อมได้ บรรดาทั้งหลาย ทั้งปวงเหล่านี้...ล้วนขึ้นอยู่กับเรื่อง แนวคิด ภายในสังคมแต่ละสังคม ที่มันชักจะต่อกันไม่ค่อยจะติด หาทางออก-ทางไป แทบไม่ได้ โดยเฉพาะถ้าหากปราศจากการ ควบคุม-บังคับ ไม่ว่าในทางร่างกาย หรือทางหัวจิต-หัวใจ ทางจิตวิญญาณ ก็แล้วแต่...

                     ----------------------------------------------------

            ภายใต้สภาวะเช่นนี้นี่เอง...ที่ทำให้ฝ่าย เผด็จการ ออกจะได้เปรียบอยู่บ้าง ในบางช่วง บางระยะ โดยเฉพาะถ้าหากเผด็จการนั้นๆ ออกไปทาง เผด็จการโดยธรรม ดังที่อภิมหาพระ ท่านพุทธทาสภิกขุ ท่านเคยออกปากเอาไว้ประมาณ พอรับได้ อะไรทำนองนั้น คือไม่ใช่เผด็จการโหดๆ แบบสุดแสน กระด้างภัณฑ์ อย่าง เผด็จการพม่า ที่ไล่ยิง ไล่ฆ่า ผู้คนในบ้านเมืองในตัวเอง-เหมือนผัก เหมือนปลา แต่อาจเป็นประเภทที่แค่ไล่ทุบ ไล่กระทืบ ผู้ที่ ไร้ความรับผิดชอบ ภายในบ้านเมืองตัวเอง พวกที่ไม่คิดจะสวมหน้ากาก ไม่ยอมเว้นระยะห่าง กลายเป็นตัวติดเชื้อ แพร่เชื้อ อะไรต่อมิอะไรต่างๆ ไม่ใช่เฉพาะเชื้อโควิดเท่านั้น เพราะเชื้ออะไรต่อมิอะไรอีกเยอะแยะมากมาย ที่น่าห่วง น่าเป็นปัญหา สำหรับโลกยุคใหม่ไปด้วยกันทั้งสิ้น โลกที่กำลังต้องเผชิญหน้ากับการขยายตัวของจำนวนประชากร โลกที่มีแต่ร้อนขึ้นๆ อันเนื่องมาจากปัญหาสิ่งแวดล้อม หรือการเปลี่ยนแปลงสภาวะอากาศ โลกที่เต็มไปด้วยการก่อการร้ายและอาชญากรรมระหว่างประเทศ ฯลฯลฯ...

                   -------------------------------------------------------

            คือในขณะที่ คนรุ่นเก่า นั้น...โตมาจากการ ควบคุมและบังคับ ไม่ว่าในทางหนึ่งใด หรือแม้แต่ทางประชาธิปไตย-ไม่ประชาธิปไตยก็แล้วแต่ แต่ด้วยวัฒนธรรม ประเพณี ค่านิยมทางสังคม ที่มันเป็นตัวหล่อหลอมให้ต้องยอมรับต่อ มาตรฐาน บางอย่าง บางประการ ไม่ว่าจะเรียกขานกันในนามศีลธรรม คุณธรรม มโนธรรม หรือความดี-งาม ชนิดตรงตามแบบฉบับ สากล หรือตาม ลักษณะเฉพาะ ของสังคมนั้นๆ ก็แล้วแต่ แต่สำหรับบรรดา คนรุ่นใหม่ โดยส่วนใหญ่แล้ว การ ควบคุมและบังคับ ใดก็ตามที ล้วนแล้วแต่สามารถนำมาซึ่ง การปฏิเสธ และ ต่อต้าน ไปด้วยกันทั้งสิ้น...

                 --------------------------------------------------------

            แม้กระทั่งการบังคับให้ต้องอยู่ภายใต้ศีลธรรมระดับพื้นฐานโดยทั่วไป ไม่ว่ารูปของกฎหมาย ระเบียบ ประเพณี หรือค่านิยมในแบบเดิมๆ ซึ่งมักถูกตีค่าว่าเป็นแค่ เครื่องมือ ในการ ควบคุมอำนาจ หรือ สืบทอดอำนาจ ไปด้วยกันทั้งนั้น หรือแม้จะอยู่ในรูปของ ศาสนา ก็เถอะ ต่างก็ถูกตีความ แปลความ ให้กลายเป็นสิ่งที่เป็น อุปสรรค หรือเป็นตัว จำกัดเสรีภาพ ไปจนได้ และด้วยความก้าวล้ำนำสมัย ทางเทคนิค เทคโนโลยี อุปกรณ์เครื่องมือเครื่องไม้ ที่เป็นตัวสร้างสภาวะแวดล้อมใหม่ๆ ให้การเติบโตของ คนรุ่นใหม่ ต้องเป็นไปแนวนี้ ช่องว่างระหว่างคน 2 กลุ่ม 2 ประเภท มันจึงกลายเป็นตัวสร้าง ปัญหา รูปแบบต่างๆ ให้กับแต่ละสังคม อย่างชนิดไม่มีข้อยกเว้น...

               --------------------------------------------------------

            และอันนี้นี่เอง...ที่กลายเป็น ปัญหา ของแต่ละประเทศ รวมทั้งของโลกทั้งโลกยิ่งขึ้นเรื่อยๆ การปฏิวัติ การส่งออกประชาธิปไตย การแทรกแซงกิจการภายใน การช่วงชิงความได้เปรียบ-เสียเปรียบต่อพื้นยุทธศาสตร์ทางการเมือง เศรษฐกิจไปจนถึงการเผชิญหน้าในทางทหาร ฯลฯ จึงกลายเป็นสิ่งที่ย่อมปรากฏให้เห็นอย่างมิอาจหลีกเลี่ยงและปฏิเสธได้ ขึ้นอยู่กับว่าสังคมใด ประเทศใด ที่พอจะมีขีดความสามารถในการสร้าง เครือข่ายป้องกันทางสังคม ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ประสิทธิผล สามารถลดช่องว่าง กระชับช่องว่างแห่ง ความแตกต่าง ดังกล่าวไม่ให้กลายเป็น ความแตกแยก ได้ง่ายๆ อันนั้นนั่นแหละ...อาจพอถือเป็นทางออก ทางรอด หรือทางไป ที่ควรตระเตรียมรับมือเอาไว้ซะแต่เนิ่นๆ...

                   ---------------------------------------------------------

            ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้จาก “Victor Hugo” (อีกครั้ง...และอีกครั้ง)... “An invasion armies can be resisted, but not an idea whose time has come.- การบุกรุกของกองทัพนั้น...ต้านทานได้ แต่การบุกของความคิดเมื่อเวลามาถึง ไม่มีใครอาจต้านทานได้...”.

                  -----------------------------------------------------------