อ่านฉบับเต็ม คำวินิจฉัยศาลรัฐธรรมนูญ กรณี 'ศักดิ์สยาม' สิ้นสุดความเป็นรมต.

เปิดคำวินิจฉัย"ศาลรธน." ฟันศักดิ์สยาม พ้นเก้าอี้รมว.ตั้งแต่ 3 มี.ค.66 เผยพฤติกรรมสุดอำพราง ทั้งให้นอมินีถือหุ้น - ทำนิติกรรม - ซื้อกองทุนแทน - บริจาคเข้าพรรคภูมิใจไทย

17 ม.ค.2567 - เวลา 09.30 น. องค์คณะศาลรัฐธรรมนูญ นัดแถลงด้วยวาจา ประชุมปรึกษาหารือ ลงมติและอ่านคำวินิจฉัยในคดีที่ประธานสภาผู้แทนราษฎร ส่งคำร้องขอให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 170 วรรคสาม ว่า สมาชิกภาพนายศักดิ์สยาม ชิดชอบ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคม สิ้นสุดลงเฉพาะตัว ตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 170 วรรคหนึ่ง (5) ประกอบมาตรา 187 หรือไม่ จากกรณียังคงไว้ซึ่งหุ้นส่วนและเป็นผู้ถือหุ้นและเจ้าของห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญ คอนสตรัคชั่น ทำให้เข้าไปเกี่ยวข้องกับการบริหารจัดการหุ้น หรือกิจการของห้างหุ้นส่วนเป็นการกระทำต้องห้าม ตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 187 ประกอบพระราชบัญญัติการจัดการหุ้นส่วนและหุ้นของรัฐมนตรี มาตรา 4(1)

จากนั้น เวลา 14.00 น. องค์คณะตุลาการศาลรัฐธรรมนูญ ออกนั่งบัลลังก์อ่านคำวินิจฉัย เมื่อเวลา 09.30 น. วันที่ 17 มกราคม องค์คณะศาลรัฐธรรมนูญ นัดแถลงด้วยวาจา ประชุมปรึกษาหารือ ลงมติและอ่านคำวินิจฉัยในคดีที่ประธานสภาผู้แทนราษฎร ส่งคำร้องขอให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 170 วรรคสาม ว่า สมาชิกภาพนายศักดิ์สยาม ชิดชอบ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคม สิ้นสุดลงเฉพาะตัว ตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 170 วรรคหนึ่ง (5) ประกอบมาตรา 187 หรือไม่ จากกรณียังคงไว้ซึ่งหุ้นส่วนและเป็นผู้ถือหุ้นและเจ้าของห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญ คอนสตรัคชั่น ทำให้เข้าไปเกี่ยวข้องกับการบริหารจัดการหุ้น หรือกิจการของห้างหุ้นส่วนเป็นการกระทำต้องห้าม ตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 187 ประกอบพระราชบัญญัติการจัดการหุ้นส่วนและหุ้นของรัฐมนตรี มาตรา 4(1)

จากนั้น เวลา 14.00 น. องค์คณะตุลาการศาลรัฐธรรมนูญ ออกนั่งบัลลังก์อ่านคำวินิจฉัย โดยนายอุดม สิทธิวิรัชธรรม ตุลาการศาลรัฐธรรมนูญ เริ่มอ่านคำวินิจฉัย พิจารณาแล้วเห็นว่ารัฐธรรมนูญ มาตรา 170 วรรคหนึ่ง บัญญัติว่า ความเป็นรัฐมนตรีสิ้นสุดลงเฉพาะตัวเมื่อ (5) กระทำการต้องห้ามตามมาตรา 186 , 187 ซึ่งมาตรา 187 วรรคหนึ่งบัญญัติ ว่า รัฐมนตรีต้องไม่เป็นหุ้นส่วนหรือผู้ถือหุ้นในห้างหุ้นส่วนหรือบริษัทหรือไม่คงไว้ ซึ่งความเป็นหุ้นส่วนหรือผู้ถือหุ้นในห้างหุ้นส่วนหรือบริษัทต่อไปตามจํานวนที่กฎหมายบัญญัติ และต้องไม่เป็นลูกจ้างของบุคคลใด วรรคสอง บัญญัติว่า กรณีที่รัฐมนตรีผู้ใดประสงค์จะได้รับประโยชน์จากกรณีตามวรรคหนึ่งต่อไป ให้แจ้งประธานกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติทราบภายใน 30 สิบวันนับแต่วันที่ได้รับแต่งตั้ง และให้โอนหุ้นในห้างหุ้นส่วนหรือบริษัทดังกล่าวให้แก่นิติบุคคลซึ่งจัดการทรัพย์สินเพื่อประโยชน์ของผู้อื่น ทั้งนี้ ตามที่กฎหมายบัญญัติ วรรคสาม บัญญัติว่า รัฐมนตรีจะเข้าไปเกี่ยวข้องกับการบริหารจัดการหุ้นหรือกิจการของห้างหุ้นส่วนหรือบริษัทตามวรรคสองไม่ว่าในทางใดๆ มิได้ และวรรคสี่ บัญญัติว่า มาตรานี้เฉพาะในส่วนที่เกี่ยวกับความเป็นหุ้นส่วนหรือผู้ถือหุ้น ให้ใช้บังคับแก่คู่สมรสและบุตรที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะของรัฐมนตรี และการถือหุ้นของรัฐมนตรีที่อยู่ในความครอบครองหรือดูแลของบุคคลอื่นไม่ว่าโดยทางใดๆ ด้วย

ทั้งนี้ บทบัญญัติดังกล่าวเป็นบทบัญญัติเกี่ยวกับการกระทำต้องห้ามของรัฐมนตรี ที่ห้ามไม่ให้เป็นหุ้นส่วนหรือผู้ถือหุ้นในห้างหุ้นส่วนหรือบริษัทหรือไม่คงไว้ซึ่งความเป็นหุ้นส่วนหรือผู้ถือหุ้นในห้างหุ้นส่วนหรือบริษัทต่อไปตามจำนวนที่กฎหมายบัญญัติ ซึ่งยังคงหลักการตามรัฐธรรมนูญ 2540 และ 2550 ซึ่งมีเจตนารมณ์เพื่อเป็นหลักประกันการทำหน้าที่รัฐมนตรีให้เป็นไปโดยสุจริต คำนึงผลประโยชน์ส่วนรวมของประเทศ รวมทั้งมุ่งมั่นทำงานในตำแหน่งงานที่สำคัญต่อการบริหารบ้านเมือง และเพื่อให้การปฏิบัติหน้าที่ของรัฐมนตรีเป็นไปโดยสุจริต ไม่ได้มีผลประโยชน์ทับซ้อนระหว่างการบริหารราชการแผ่นดิน เพื่อประโยชน์สาธารณะกับการประกอบธุรกิจเพื่อประโยชน์ส่วนตัวและครอบครัว การจำกัดสิทธิการถือหุ้นตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 187 มิได้เป็นการห้ามโดยเด็ดขาด สิทธิการถือหุ้นของรัฐมนตรียังคงมีอยู่ เพียงแต่ถูกจำกัดให้ถือหุ้นตามจำนวนที่กฎหมายกำหนด คือ พระราชบัญญัติการจัดการหุ้นส่วนและหุ้นของรัฐมนตรี พ.ศ. 2543 โดยมาตรา 4 บัญญัติห้ามรัฐมนตรีต้องไม่เป็นหุ้นส่วนหรือผู้ถือหุ้นในห้างหุ้นส่วนหรือบริษัทหรือไม่คงไว้ซึ่งความเป็นหุ้นส่วนหรือผู้ถือหุ้นในห้างหุ้นส่วนหรือบริษัท เว้นแต่รัฐมนตรีเป็นหุ้นส่วนจำพวกจำกัดความรับผิดได้ไม่เกินร้อยละห้าของทุนทั้งหมดของห้างหุ้นส่วนจำกัดหรือเป็นผู้ถือหุ้นได้ไม่เกินร้อยละห้าของจำนวนหุ้นทั้งหมดพี่จำหน่ายได้ในบริษัท จำกัดหรือบริษัทมหาชนจำกัด

กรณีที่รัฐมนตรีประสงค์จะได้รับประโยชน์จากการเป็นหุ้นมาตรา 5 กำหนดว่า ให้รัฐมนตรี แจ้งเป็นหนังสือให้ประธานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ ทราบภายใน 30 วันนับแต่วันที่ได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีและโอนส่วน หรือหุ้นส่วนในห้างหุ้นส่วนหรือบริษัทนั้นให้นิติบุคคลภายใน 90 วันนับแต่วันที่ได้ แจ้งให้ประธานป.ป.ช.ทราบ และต้องแจ้งเป็นหนังสือให้ประธานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติทราบภายใน 10 วันนับแต่วันที่ได้โอนหุ้นส่วนหรือหุ้นนั้น

โดยนายอุดม กล่าวต่อว่า ข้อเท็จจริงในคดีนี้ปรากฏว่าผู้ถูกร้องดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคม เมื่อวันที่ 10 กรกฎาคม 2562 ก่อนที่ผู้ถูกร้องจะดำรงตำแหน่งดังกล่าว เป็นหุ้นส่วนประเภทไม่จำกัดความรับผิด แต่เป็นหุ้นส่วนผู้จัดการในห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญ คอนสตรัคชั่น ตั้งแต่วันที่ 27 มีนาคม 2558 และกรรมการบริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด ในปีเดียวกัน ต่อมาเมื่อวันที่ 6 เมษายน 2560 มีการประกาศใช้รัฐธรรมนูญ 2560 ผู้ถูกร้องมีความประสงค์ที่จะลงสมัครรับเลือกตั้งส.ส. จึงตกลงที่จะโอนหุ้นและห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญ คอนสตรัคชั่น ให้นายศุภวัฒน์ เกษมสุทธิ์ โดยนายศุภวัฒน์ โอนเงินชำระค่าหุ้นให้ผู้ถูกร้องผ่านธนาคารธนชาติ จำกัด (มหาชน) ชื่อบัญชี ศุภวัฒน์ ไปยังบัญชธนาคารธนชาติ จำกัด (มหาชน) ชื่อบัญชีนายศักดิ์สยาม ชิดชอบ รวม 3 งวดได้แก่ งวดวันที่ 2 ส.ค. 2560 จำนวน 35 ล้านบาท , งวดวันที่ 5 ก.ย. 2560 จำนวนสาม 35 ล้านบาท และงวดวันที่ 5 ม.ค. 2561 จำนวน สี่สิบเก้าล้านห้าแสนบาท รวมทั้งสิ้น หนึ่งร้อยสิบเก้าล้านห้าแสนบาท แต่เมื่อวันที่ 6 ก.พ. 2561 มีการจดทะเบียนเปลี่ยนแปลงห้างหุ้นส่วนต่อกรมพัฒนาธุรกิจการค้า กระทรวงพาณิชย์ โดยผู้ถูกร้องออกจากการเป็นหุ้นส่วนประเภทไม่จำกัดความรับผิดฯ และโอนหุ้นให้นายศุภวัฒน์ คิดเป็นร้อยละ 99 ของทุนทั้งหมดของห้างหุ้นส่วน และให้นายศุภวัฒน์ เข้าเป็นหุ้นส่วนประเภท ไม่จำกัดความรับผิดฯ

นอกจากนี้ ผู้ถูกร้องยังออกจากการเป็นกรรมการบริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์ (1991 ) จำกัด เมื่อวันที่ 11 เม.ย.2562 ผู้ร้องกล่าวอ้างว่าการโอนหุ้นในห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญคอนสตรัคชั่น ของผู้ถูกร้องให้แก่นายศุภวัฒน์ เป็นการแสดงเจตนารมณ์นิติกรรมอำพราง เนื่องจากนายศุภวัฒน์ ไม่ได้เป็นผู้มีรายได้เพียงพอต่อการชำระค่าหุ้นให้แก่ผู้ถูกร้อง สัญญาการลงหุ้นฉบับลงวันที่ 26 ม.ค. 2561 เป็นโมฆะ หุ้นในห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญคอนสตรัคชั่น ยังเป็นของผู้ถูกร้อง โดยมีนายศุภวัฒน์ เป็นตัวแทนหรือนอมินีการครอบครองดูแลหุ้น หรือได้รับมอบหมายจากผู้ถูกร้องให้ดำเนินการแทนเท่านั้น อันทำให้ผู้ถูกร้อง เข้าไปเกี่ยวข้องกับการบริหารจัดการหุ้นของห้างหุ้นส่วนดังกล่าวได้

พิจารณาแล้วเห็นว่า จากพยานหลักฐานบัญชีธนาคาร ของนายศุภวัฒน์ และเอกสาร หมาย ส.14/10 เอกสารของบริษัทหลักทรัพย์จัดการกองทุนฯ เอกสารหมายส.54/1.2 ประกอบกับหนังสือชี้แจงของนายศุภวัฒน์ ลงวันที่ 28 สิงหาคม 2562 และเอกสารหมาย ส. 30/3 และ ส.31/1-4 ปรากฏข้อเท็จจริง ดังนี้ เงินงวดที่ 1 ที่นายศุภวัฒน์ โอนให้ผู้ถูกร้องเพื่อชำระค่าหุ้น เมื่อวันที่ 2 ส.ค.2560 จำนวน 35 ล้านบาทนั้น มาจากการขายกองทุน TMB -T-ES-IPlus ของนายศุภวัฒน์ เมื่อวันที่ 1 ส.ค. 2560 โดยแหล่งที่มาของเงินส่วนหนึ่งมาจากการสับเปลี่ยนกองทุน TMB -T-ES-DPlus และมาจากการซื้อกองทุนด้วยเงินสดเมื่อวันที่ 24 ก.ค.2560 จำนวน 23 ล้านบาท

ส่วนเงินงวดที่ 2 ที่โอนให้ผู้ถูกร้องเมื่อวันที่ 5 ก.ย. 2560 จำนวน 35 ล้านบาท มาจากการขายกองทุนทั้ง 2 รายการ ของนายศุภวัฒน์ เมื่อวันที่ 4 ก.ย. 2560 โดยกองทุนดังกล่าว มีแหล่งที่มาของเงินส่วนหนึ่งจากการซื้อกองทุนโดยการโอนเงินผ่านบัญชีธนาคารของนายศุภวัฒน์ แบ่งเป็น TMB -T-ES-IPlus จำนวน 20 ล้านบาทและ TMB -T-ES-DPlus 15 ล้านบาท รวม 35 ล้านบาท ซึ่งจากการตรวจสอบเอกสารจากธนาคาร ประกอบสำเนาการเคลื่อนไหวบัญชีธนาคารธนชาติฯ ของนายศุภวัฒน์ บัญชีของนายศักดิ์สยาม ชิดชอบ และบัญชีบริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์ฯ พบว่าเงินที่นำมาซื้อกองทุนดังกล่าวนายศุภวัฒน์ ได้รับมาจากบัญชีธนาคารของบริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์ฯจำนวน 35 ล้านบาท เมื่อวันที่ 17 ส.ค. 2560 เวลา 15.44 น. และปรากฏว่าวันเดียวกันบริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ฯ ได้รับโอนมาจากบัญชีผู้ถูกร้องจำนวน 40 ล้านบาท เวลา 15.40 น.

สำหรับเงินงวดที่ 3 ที่โอนให้แก่ผู้ถูกร้องเมื่อวันที่ 5 มกราคม 2561 จำนวน สี่สิบเก้าล้านห้าแสนบาท มาจากการขายกองทุน TMB -T-ES-IPlus ของนายศุภวัฒน์ เมื่อวันที่ 4 ม.ค. 2561 จำนวนสี่สิบหกล้านห้าแสนบาท โดยเงินส่วนหนึ่งมาจากการซื้อกองทุนเมื่อวันที่ 29 ธ.ค. 2560 ซึ่งจากการตรวจสอบเอกสารบริษัทหลักทรัพย์จัดการกองทุนฯ พบว่าเงินที่นำมาซื้อกองทุนดังกล่าว นายศุภวัฒน์ได้รับโอนมาจากบัญชีบริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์ฯ และห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญ คอนสตรัคชั่น โดยมีผู้ถูกร้องเป็นผู้นำฝากเงินเมื่อวันที่ 29 ธ.ค. 2561

โดยนายจิรนิติ หะวานนท์ อ่านคำวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงจากหนังสือชี้แจงข้อเท็จจริงของนายศุภวัฒน์ ฉบับวันที่ 28 ส.ค.2566 และฉบับลงวันที่ 3 ต.ค.2566 พร้อมเอกสารประกอบเอกสารที่ชี้แจงต่อศาลรัฐธรรมนูญว่าเงินที่นำซื้อกองทุนรายการดังกล่าวมาจ่ายเงินสดที่ได้จากการรับจ้างจัดหาเพิ่งจัดอะไหล่ และซ่อมบำรุงเครื่องจักรให้กับห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญคอนสตรัคชั่น และรับจ้างตัดหินให้กับโรงโม่หินของบริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด ยกเว้นในส่วนของการซื้อกองทุน TMB-T-ES-IPlus เมื่อวันที่ 29 ธ.ค.2560 จำนวน 56,702,680.1 บาท เงินส่วนหนึ่งจำนวน 36,702,680.1 บาท มาจากเงินโอนของบัญชีธนาคารธนชาต จำกัด (มหาชน) ชื่อบัญชีบริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด เลขที่ 884-2-01055-8 เดิมบัญชี 401-2-02809-8 เพื่อชำระหนี้เงินกู้ยืมซึ่งขัดแย้งกับเอกสารของบริษัทหลักทรัพย์กองทุน อีสปริงค์ ประเทศไทย จำกัด ปรากฏข้อเท็จจริงว่ามีเพียงการซื้อขายกองทุนเอ็มบีทีอีเอสไอพลัส เมื่อวันที่ 24 ก.ค.2560 จำนวนเงิน 23 ล้านบาทเท่านั้น ที่เป็นการซื้อขายด้วยเงินสด

ส่วนรายการอื่นๆซื้อขายด้วยเงินโอนบัญชีธนาคารตามเอกสารขัดแย้งกับเอกสารสำเนางบการเงินของบริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด ในปี 2560 จากกรมธุรกิจการค้า เอกสารประกอบคำชี้แจงแก้ข้อกล่าวหาของผู้ถูกร้องและเอกสารประกอบคำชี้แจงแก้ข้อกล่าวหา และหนังสือชี้แจ้งข้อเท็จจริงของนายเอกราช ชิดชอบ ฉบับลงวันที่ 28 ส.ค. 2566 และเอกสารปรากฏข้อเท็จจริงว่าในปี 2560 บริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด มีการชำระหนี้เงินกู้ยืมให้แก่นายศุภวัฒน์ เพียง 17 ล้านบาท แม้ว่านายศุภวัฒน์ ชี้แจงตามบันทึกถ้อยคำยืนยันข้อเท็จจริง หรือความเห็น และคำเบิกความของศาลในชั้นไต่สวนพยานบุคคลว่า ข้อเท็จจริงตามที่กล่าวอ้างในหนังสือชี้แจงข้อเท็จจริง 2 ฉบับของตนก่อนหน้านี้เกิดจากความเข้าใจผิดของตน เนื่องจากการตอบด้วยความจำ และโดยปกติซื้อกองทุนด้วยเงินสดเป็นหลักก็ตาม แต่คำชี้แจงของนายศุภวัฒน์ มีลักษณะกลับไปกลับมาไม่น่าเชื่อจึงไม่อาจรับฟัง

นอกจากนี้กรณีการซื้อกองทุน TMB-T-ES-IPlus และTMB-T-ES-DPlus เมื่อวันที่ 18 ส.ค.2560 จำนวน 35 ล้านบาท เมื่อพิจารณาจากเส้นทางการเงินระหว่างนายศุภวัฒน์ บริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด และผู้ถูกร้องพบว่า เงินจำนวน 35 ล้านบาท ที่นายศุภวัฒน์ นำมาซื้อกองทุนเมื่อวันที่ 18 ส.ค. 2560 เป็นเงินที่นายศุภวัฒน์ ได้รับโอนมาจากบัญชีของบริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด เมื่อวันที่ 17 ส.ค. 2560 จำนวน 35 ล้านบาท ในวันและเวลาที่ใกล้เคียงกันก่อนที่บริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด จะโอนเงินให้แก่นายศุภวัฒน์ บริษัทได้รับเงินมาจากบัญชีของผู้ถูกร้องจำนวน 40 ล้านบาท

แม้ว่าผู้ถูกร้องและน.ส.ฐิติมา เกลาพิมาย ชี้แจงตามบันทึกถ้อยคำยืนยันข้อเท็จจริง หรือความเห็นว่า การโอนเงินดังกล่าวจากบัญชีผู้ถูกร้องไปยังบัญชีบริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด เป็นการชำระเงินกู้ยืมที่ผู้ถูกร้องเคยกู้ยืมบริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด ตามสัญญาฉบับลงวันที่ 5 ต.ค. 2558 โดยผู้ถูกร้องเบิกความว่ารับเงินกู้ยืมโดยโอนผ่านทางบัญชีธนาคารดังกล่าว แต่จากการตรวจสอบบัญชีของธนาคารของบริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด ในปี 2558 ตามสำเนารายการเคลื่อนไหวบัญชีธนาคารธนชาต เลขบัญชี 401-2-02809-8 เอกสารหมายในวันที่ 5 ต.ค.2558 ไม่ปรากฏว่ามีเงินจำนวน 40 ล้านบาท โอนออกจากบัญชีดังกล่าว และตลอดทั้งปี 2558 บัญชีดังกล่าวมีเงินในบัญชีไม่ถึง 40 ล้านบาท ซึ่งย้อนแย้งและแตกต่างจากการส่งมอบเงินกู้ยืมตามสัญญากู้ยืมระหว่างผู้ถูกร้อง กับบริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด สัญญาฉบับลงวันที่ 21 ธ.ค.2559 จำนวน 68,500,000 บาท เอกสารฉบับลงวันที่ 10 เม.ย.2560 จำนวน 20 ล้านบาท

ซึ่งในวันที่ทำสัญญาดังกล่าวปรากฏยอดเงินโอนออกจากบัญชีธนาคารบริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด อีกทั้งเมื่อพิจารณาตามเอกสารประกอบคำชี้แจงแก้ข้อกล่าวหาของผู้ถูกร้องที่นายเอกราช ให้ข้อมูลกับแก่ทนายความของผู้ถูกร้อง เกี่ยวกับการกู้ยืมเงินระหว่างผู้ถูกร้อง กับบริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด ปรากฏข้อเท็จจริงว่าบริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด ให้เงินกู้ยืมแก่ผู้ถูกร้องในปี 2559 จำนวน 68,500,000 บาท และปี 2560 จำนวน 20 ล้านบาทเท่านั้น นอกจากนี้สัญญากู้ยืมเงินฉบับลงวันที่ 5 ต.ค. 2558 ระบุวัตถุประสงค์การกู้ยืมเงินจำนวน 40 ล้านบาท ว่า เพื่อใช้เพิ่มทุนจดทะเบียนของห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญคอนสตรัคชั่น แต่จากการตรวจสอบเอกสารของกรมพัฒนาธุรกิจการค้า การจดทะเบียนเพิ่มทุนจำนวน 40 ล้านบาทของผู้ถูกร้องเกิดขึ้นเมื่อ 2 เม.ย. 2558 ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่เกิดขึ้นก่อนการกู้ยืมเงินจำนวนดังกล่าว กรณีดังกล่าวผู้ถูกร้องเบิกความต่อศาลว่าเป็นการทำสัญญากู้ยืมเงินย้อนหลัง ย่อมทำให้ข้อกล่าวอ้างเกี่ยวกับสัญญากู้ยืมเงินเมื่อวันที่ 5 ต.ค. 2558 ขาดความน่าเชื่อถือ

แม้ว่าผู้ถูกร้องยื่นคำแถลงปิดคดีในภายหลังว่า การเบิกความดังกล่าวเป็นการสำคัญผิดข้อเท็จจริง เนื่องจากการกู้ยืมเงินดังกล่าวเป็นการนำไปเพิ่มทุนเมื่อวันที่ 9 ต.ค. 2558 จำนวน 54 ล้านบาท โดยผู้ถูกร้องได้กู้ยืมเงินเพิ่มจากบริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด อีกจำนวน 14 ล้านบาท แต่กรณีการเพิ่มทุนจำนวน 54 ล้านบาทดังกล่าว ผู้ถูกร้องเบิกความว่าเงินอีกจำนวน 14 ล้านบาทนั้น เป็นเงินส่วนตัวจากการทำงาน ประกอบกับจัดการตรวจสอบเอกสารของกรมพัฒนาธุรกิจการค้า ปรากฏใบสำคัญรับชำระเงินค่าหุ้น- เงินลงหุ้น ของห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญคอนสตรัคชั่นระบุว่า ห้างหุ้นส่วนได้รับเงินชำระเงินลงหุ้นจากผู้ทุกข์ร้องโดยฝากเงินเข้าบัญชีธนาคารธนชาต จำกัด (มหาชน) ชื่อบัญชีห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญคอนสตรัคชั่น เลขบัญชีที่ 401-6-05130-2 จำนวน 54 ล้านบาท เมื่อวันที่ 8 ต.ค.2558 ซึ่งข้อความเอกสารดังกล่าวขัดแย้งกับยอดเงินตามสำเนาเคลื่อนไหวบัญชีดังกล่าวในวันที่ 8 ต.ค.2558 เอกสารหมาย 76/2 ซึ่งปรากฏยอดเงินโอนเข้าบัญชีงบเข้าบัญชีเพียง 40 ล้านบาท จึงมีข้อพิรุธว่าเมื่อวันที่ 9 ต.ค.2558 ผู้ถูกร้องได้เพิ่มทุนในห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญคอนสตรัคชั่น จริงหรือไม่

นอกจากนี้แม้ว่าตามรายการเคลื่อนไหวบัญชีธนาคารธนชาต จำกัด (มหาชน) ของผู้ถูกร้องเลขบัญชีที่ 401-6-01432-6 จะปรากฏว่ามีรายการโอนเงินเข้าบัญชีดังกล่าวในวันที่ 5 ต.ค.2558 จำนวน 40 ล้านบาท แต่ไม่ปรากฏพยานหลักฐานที่น่าเชื่อว่าเงินดังกล่าวมาจากการกู้ยืมเงินจากบริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด คำชี้แจงดังกล่าวจึงไม่อาจรับฟัง

ส่วนการโอนเงินจำนวน 35 ล้านบาทให้กับนายศุภวัฒน์ ในวันและเวลาที่ใกล้เคียงกับที่บริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด รับโอนเงินมาจากผู้ร้องจำนวน 40 ล้านบาทดังกล่าว ไม่ว่าผู้ถูกร้องนายศุภวัฒน์ และน.ส.ฐิติมา ชี้แจงตามบันทึกถ้อยคำยืนยันข้อเท็จจริง หรือความเห็นว่า การโอนเงินดังกล่าวเป็นกรณีที่บริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด คืนเงินสำรองค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับการจัดหาเครื่องจักร อุปกรณ์ อะไหล่ เกี่ยวกับการซ่อมบำรุงเครื่องจักร ตลอดจนการจัดเตรียมหินเข้ากระบวนการผลิตของโรงโม่ในรอบปี 2560 ให้แก่นายศุภวัฒน์ โดยสาเหตุที่นายศุภวัฒน์ เข้ามาสำรองจ่ายค่าใช้จ่ายต่างๆให้กับบริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด ผู้ถูกร้อง นายศุภวัฒน์ น.ส.วรางศิริ ระกิติ น.ส.ฐิติมา ชี้แจงตามหนังสือบันทึกถ้อยคำยืนยันข้อเท็จจริงหรือความเห็นสอดคล้องกันว่า ในช่วงปี 2558 บริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด ขาดสภาพคล่องทางการเงินเนื่องจากการทุจริตของพนักงาน และผู้บริหารในช่วงเวลาก่อนหน้านี้ ผู้ถูกร้องจึงขอความช่วยเหลือจากนายศุภวัฒน์ ให้ช่วยเป็นผู้ดำเนินการเกี่ยวการจัดหาเครื่องจักร อุปกรณ์ อะไหล่ และการซ่อมบำรุงเครื่องจักร ตลอดจนเตรียมหิน และกระบวนการผลิตของโรงโม่ โดยให้นายศุภวัฒน์ เป็นผู้สำรองค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นทั้งหมดไปก่อน ตลอดจนการกู้ยืมเงินสดหมุนเวียน โดยนายศุภวัฒน์ จะทยอยส่งมอบเงินสด และเงินสดหมุนเวียนให้กับบริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด เป็นระยะ ต่อมาบริษัทไม่สามารถนำเงินมาชำระคืนแก่นายศุภวัฒน์ ได้ จึงเป็นที่มาของการทำสัญญากู้ยืมเงินจำนวน 8 ครั้ง โดยเป็นการรวมยอดเงินสำรองจ่าย และการกู้ยืมเงินสดหมุนเวียน โดยในปี 2559 จำนวน 3 สัญญา ในปี 2561 จำนวน 3 สัญญา ในปี 2563 จำนวน 1 สัญญา ในปี 2564 จำนวน 1 สัญญา รวมเป็นเงินทั้งสิ้น 345,500,000 บาท

การชี้แจงข้อเท็จจริงของบุคคลต่างๆเกี่ยวกับการสำรองค่าใช้จ่ายดังกล่าวข้างต้น เกิดขึ้นภายหลังจากที่ผู้ถูกร้องได้ตรวจพยานหลักฐานของศาล ซึ่งเป็นข้อเท็จจริงที่ขัดแย้งกับหนังสือข้อชี้แจงฉบับลงวันที่ 3 ต.ค. 2566 ของนายศุภวัฒน์ เอกสารที่กล่าวอ้างว่าภายหลังการลงนามในสัญญากู้ยืมเงินของนายศุภวัฒน์ ไม่ได้นำเงินก้อนเข้าบัญชีบริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด แต่จะเป็นการย่อยเบิกเป็นกรณีฯไป โดยนำเงินสดมาให้กับบริษัทกู้ยืมเงินครั้งละประมาณ 5 แสน ถึง 1 ล้านบาท เมื่อเงินกู้ใกล้จะเต็มวงเงินตามสัญญาแล้ว จะมีการทำสัญญากู้ยืมเงินเพิ่มเติม เป็นที่มาขอสัญญากู้ยืมเงินหลายฉบับ และมีการลงบันทึกการกู้ยืมเงินไว้ในงบการเงินของบริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด รายการชำระเงินกู้ส่วนมาก เป็นการชำระคืนด้วยเงินสด มีเพียงบางครั้งที่โอนผ่านธนาคาร

ด้านนายนภพล เทพพิทักษ์ อ่านคำวินิจฉัยเพิ่มเติมว่า นอกจากนี้ที่ผู้ถูกร้องกล่าวอ้างว่าบริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด ได้รับความเสียหายจากการทุจริต ทำให้ขาดสภาพคล่อง จึงต้องกู้ยืมเงิน จากนายศุภวัฒน์ ข้อเท็จจริงจากสำเนาคำขอท้ายฟ้องต่างๆ ที่ผู้ถูกร้องกล่าวอ้าง ในบันทึกถ้อยคำยืนยันข้อเท็จจริง ความเห็นของตนปรากฏค่าเสียหายรวมกัน 12 ล้านบาทเท่านั้นประกอบกับจากสำเนาคำพิพากษา ที่ศาลอุทธรณ์ในคดีหมายเลขแดงที่32 09-3211/2562 และสำเนาคำพิพากษาศาลจังหวัดบุรีรัมย์ในคดีหมายเลขแดงที่อ.567/2565 ที่ผู้ถูกร้องยื่นประกอบคำแถลงการปิดคดีปรากฏข้อเท็จจริงว่าศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ผู้กระทำผิดใช้ราคาแก่บริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด เป็นจำนวนเงินเพียง 2,181,073.60 บาท เท่านั้น ส่วนศาลจังหวัดบุรีรัมย์พิพากษายกฟ้อง ในกรณีที่บริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด ร้องขอให้ผู้กระทำผิดใช้ราคาทรัพย์เป็นจำนวนเงิน 10,511,234.08บาท โดยความเสียหายการที่ผู้ถูกร้องกล่าวอ้างว่าเกิดจากการทุจริตของพนักงานบริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัดไม่สอดคล้องกับยอดเงินตามสัญญากู้ยืมเงินระหว่างบริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัดกับนายศุภวัฒน์ ในปี 2559 จำนวน 3 ฉบับ ซึ่งมีจำนวนเงินกู้ยืมมากถึง 137 ล้านบาท

อีกทั้งข้อกล่าวอ้างที่ว่าบริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัดขาดสภาพคล่องทางการเงิน เมื่อพิจารณาจากผลประกอบการของบริษัทฯตามที่ปรากฏในงบการเงินระหว่างปี 2558 -2562 พบว่าส่วนมากการประกอบกิจการของบริษัทมีผลกำไร อีกทั้งปี 2558-2560บริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัดได้ให้ผู้ถูกร้องกู้ยืมเงินจำนวน3 ครั้งรวมเป็นเงินกว่า 128 ล้านบาท แม้ผู้ถูกร้องเบิกความว่าการทำสัญญากู้ยืมเงินระหว่างผู้ถูกร้องกับบริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด มีสาเหตุเนื่องจากผู้ถูกร้องไม่มั่นใจว่าอาจจะมีการทุจริตภายในบริษัทหรือไม่ จึงต้องนำเงินในบัญชีของบริษัทออกมาไว้ที่ตน แต่ข้อกล่าวอ้างดังกล่าวขัดแย้งกับข้อเท็จจริงตามที่ปรากฏในสำเนารายการเคลื่อนไหวบัญชีธนาคารธนชาตจำกัด มหาชน ของบริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด เลขที่บัญชี 401-2-202-809-8 ที่ในระหว่างปี2558-2560บริษัทมีการสะสมเงินไว้ในบัญชีจำนวนหลายสิบล้านบาทในระหว่างที่ผู้ถูกร้องยังไม่ได้กู้ยืมเงินเพื่อนำเงินออกจากบัญชีของบริษัท อีกทั้งยังปรากฏข้อเท็จจริงตามสำเนางบการเงินของบริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด ในปี 2560 ประกอบกับคำเบิกความของผู้ถูกร้องว่า บริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด มีการจัดซื้อเครื่องบินส่วนบุคคล ราคา 12 ล้านบาท ซึ่งแม้ว่าสภาพคล่องของบริษัทไม่ดีเท่าที่ควรแต่เนื่องจากเป็นความประสงค์ของผู้ถูกร้องในฐานะกรรมการผู้มีอำนาจในบริษัทจึงมีการจัดซื้อเครื่องบินดังกล่าวเพื่อประโยชน์ในการดำเนินกิจกรรมทางการเมือง ในขณะที่ผู้ถูกร้องเป็นเลขาธิการพรรคภูมิใจไทย

นอกจากนี้หากการโอนเงินของบริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัดให้แก่นายศุภวัฒน์ จำนวน 35 ล้านบาท ในวัน และเวลาที่ใกล้เคียงกับที่บริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์จำกัดรับโอนเงินมาจากผู้ถูกร้องจำนวน 40 ล้านบาทกรณีดังกล่าวเป็นเงินที่บริษัทคืนเงินสำรองค่าใช้จ่ายต่างๆให้แก่นายศุภวัฒน์ โดยไม่มีความสัมพันธ์กับเงินที่โอนมาจากผู้ถูกร้อง แต่เมื่อพิจารณาจากสำเนารายการเคลื่อนไหวบัญชีธนาคารธนชาตจำกัดมหาชน ของบริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์จำกัด เลขที่บัญชี401-2-402-809-8 ปรากฏว่าช่วงระยะเวลาก่อนที่ผู้ถูกร้องจะโอนเงินเข้าบัญชีบริษัทจำนวน 40 ล้านบาทบริษัทมีเงินในบัญชีดังกล่าวประมาณ 40-50 ล้านบาทซึ่งเพียงพอต่อการคืนเงินสำรองจ่ายให้แก่นายศุภวัฒน์ จำนวน 35 ล้านบาทโดยไม่มีความจำเป็น จะต้องมีเงินของผู้ถูกร้องเข้ามาในบัญชีของบริษัทก่อน นอกจากนี้เมื่อพิจารณาประกอบกับเอกสารบันทึกถ้อยคำยืนยันข้อเท็จจริงหรือความเห็นของผู้ถูกร้อง นายศุภวัฒน์ และน.ส.ฐิติมา ยืนยันข้อเท็จจริงว่าบริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์จำกัด มีการคืนเงินสำรองค่าใช้จ่ายสำหรับการจัดหาเครื่องจักรอุปกรณ์ อะไหล่ เครื่องซ่อมบำรุงเครื่องจักร ตลอดจนการจัดเรียงสินค้าเข้ากระบวนการผลิตโรงโม่ในรอบปี 2560 ให้แก่นายศุภวัฒน์ แต่เอกสารดังกล่าวไม่มีเอกสารฉบับใดที่แสดงให้เห็นอย่างชัดแจ้งว่านายศุภวัฒน์ เป็นผู้ชำระเงินให้แก่คู่ค้าต่างๆของบริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์จำกัด อีกทั้งเอกสารดังกล่าวไม่ปรากฏหลักฐานสำคัญการจ่ายเงินหรือใบรับวางบิลที่เกี่ยวข้องมีเพียงเอกสารสรุปรายการผู้รับจ้าง และรายการการช่างน้ำหนักหินของโรงโม่หิน ซึ่งเป็นเอกสารที่จัดทำขึ้นภายในบริษัทเท่านั้น แม้ว่านายศุภวัฒน์ และน.ส.ฐิติมา จะเบิกความว่าหลักฐานการสำรองจ่ายค่าใช้จ่ายต่างๆไม่ปรากฏชื่อนายศุภวัฒน์ เนื่องจากเป็นวิธีการทำธุรกิจของนายศุภวัฒน์ โดยหาผู้อื่นมารับรายได้ และจัดการภาษีแทน ข้อกล่าวอ้างดังกล่าวไม่มีน้ำหนักเมื่อเทียบกับพยานหลักฐานต่างๆตามข้อสงสัยที่กล่าวมาข้างต้น คำชี้แจงของผู้ถูกร้องจึงไม่มีเหตุผลที่จะรับฟังได้

ส่วนกรณีการซื้อกองทุน TMB -T-ES-IPlus เมื่อวันที่ 29 ธ.ค 60 จำนวน 56 ,702,680.01 บาท เมื่อพิจารณาจากพยานหลักฐานและสถาบันการเงินต่างๆพบว่าเงินที่นายศุภวัฒน์ นำมาซื้อนั้นเป็นเงินที่โอนมาจากบัญชีธนาคารธนชาต จำกัด มหาชน ชื่อบัญชีห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญคอนสตรัคชั่น เลขที่บัญชี 401-6-05130-2จำนวน 20 ล้านบาทโดยมีผู้ถูกร้องในฐานะหุ้นส่วนผู้จัดการเป็นผู้นำเงินฝาก และโอนมาจากบัญชีธนาคารธนชาตจำกัด มหาชน ชื่อบัญชีบริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัดเลขที่บัญชี 401- 2-02-809-8 จำนวน 36,702,680.01บาท โดยมีผู้ถูกร้องในฐานะกรรมการบริษัทเป็นผู้นำฝากเงิน โดยในส่วนของเงินจำนวน 36,702,680.01บาทโอนมาจากบริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์จำกัด ผู้ถูกร้อง นายศุภวัฒน์ น.สฐิติมา ชี้แจงตามบันทึกถ้อยคำยืนยันข้อเท็จจริงหรือความเห็นว่า การโอนเงินดังกล่าวเป็นกรณีที่บริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด คืนเงินสำรองค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับการจัดหาเครื่องจักร อุปกรณ์ อะไหล่ และการซ่อมบำรุงเครื่องจักรตลอดจนการจัดเตรียมหินเข้าสู่กระบวนการผลิตของโรงโม่ในรอบปี 2560 ให้แก่นายศุภวัฒน์ ในส่วนของเงิน 20 ล้านบาทจากห้างหุ้นส่วนจำกัด บุรีเจริญคอนสตรัคชั่น นายศุภวัฒน์ และน.ส. อัญชลี ปรุดรัมย์ ชี้แจงตามบันทึกถ้อยคำยืนยันข้อเท็จจริงหรือความเห็นว่าการโอนเงินดังกล่าวเป็นกรณีที่ห้างหุ้นส่วนจำกัด บุรีเจริญคอนสตรัคชั่น คืนเงินสำรองจ่ายค่าใช้จ่ายในกิจการของห้างหุ้นส่วนในปี 2560 แก่นายศุภวัฒน์ แต่การชี้แจงข้อเท็จจริงของบุคคลต่างๆ เกี่ยวกับการสำรองค่าใช้จ่ายดังกล่าวข้างต้นเกิดขึ้นภายหลังจากที่ผู้ถูกร้องได้มาตรวจพยานหลักฐานของศาลรัฐธรรมนูญซึ่งเป็นข้อเท็จจริงที่ขัดแย้งกับข้อเท็จจริงของนายศุภวัฒน์ ที่ชี้แจงต่อศาลรัฐธรรมนูญตามหนังสือชี้แจงข้อเท็จจริงลงวันที่ 28 ส.ค. 66 และฉบับลงวันที่ 3 ต.ค 66 ว่าเงินที่นายศุภวัฒน์ นำมาซื้อกองทุนรายการดังกล่าวส่วนหนึ่งจำนวน 20 ล้านบาทมาจากเงินสดซึ่งได้จากการรับจ้างให้กับห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญ คอนสตรัคชั่น และบริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด และอีกส่วนหนึ่งจำนวน 36,702,680.01บาท มาจากการรับโอนเงินผ่านบัญชีธนาคารของบริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด จากการชำระหนี้เงินกู้ยืมในปี 2560 นอกจากนี้ในส่วนของการชำระเงินสำรองจ่ายของบริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์จำกัดเมื่อวันที่ 29 ธ.ค 60 จำนวน 36,702,680.01 บาท กรณีมีข้อสงสัยหลายประการเช่นเดียวกัน กรณีการชำระเงินสำรองจ่ายเมื่อวันที่17ส.ค.60 จำนวน 35 ล้านบาทไม่ว่าจะเป็นข้อเท็จจริงที่ขัดแย้งกันระหว่างการทำสัญญากู้ยืมเงินและการสำรองค่าใช้จ่ายต่างๆระหว่างนายศุภวัฒน์ กับบริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์จำกัด หรือข้อเท็จจริงต่างๆที่ไม่สอดคล้องกับข้อกล่าวอ้างของบริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด ขาดสภาพคล่องทางการเงิน ไม่ว่าจะเป็นจำนวนเงินความเสียหายที่เกิดจากการทุจริตในบริษัทฯ ที่ไม่สอดคล้องกับยอดเงินตามสัญญากู้เงินกู้ยืมจากนายศุภวัฒน์ ในปี2559 หรือผลประกอบกิจการของบริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด ในระหว่างปี 2558-2562 ที่ส่วนมากบริษัทมีผลกำไร หรือกรณีปี 2558 -2560บริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์จำกัดมีการให้เงินกู้ยืมแก่ผู้ถูกร้อง หรือการจัดซื้อเครื่องบินส่วนบุคคลราคา 12 ล้านบาท ในปี 2560 เพื่อประโยชน์ในการดำเนินกิจกรรมทางการเมืองของผู้ถูกร้อง

นอกจากนี้เมื่อพิจารณาประกอบกับเอกสารประกอบบันทึกถ้อยคำยืนยันข้อเท็จจริงของนายศุภวัฒน์และน.ส.ฐิติมา ไม่มีเอกสารฉบับใดที่แสดงให้เห็นอย่างชัดแจ้งว่า นายศุภวัฒน์ เป็นผู้ชำระเงินให้กับผู้ค้าต่างๆของบริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด อีกทั้งเอกสารดังกล่าวไม่ปรากฏหลักฐานใบสำคัญจ่ายเงินหรือใบรับวางบิลที่เกี่ยวข้องมีเพียงเอกสารสรุปรายการผู้รับจ้างและรายการการชั่งน้ำหนักหินของโรงโม่หินซึ่งเป็นเอกสารที่จะทำขึ้นภายในบริษัทเท่านั้น และในส่วนของการชำระเงินสำรองจ่ายของห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญคอนสตรัคชั่น เมื่อวันที่ 29 ธ.ค.60 จำนวน 20 ล้านบาท แม้ผู้ถูกร้อง นายศุภวัฒน์เบิกความว่าในช่วงปี 2558-2559 ห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญ คอนสตรัคชั่น ได้รับผลกระทบจากการทุจริตของพนักงาน เช่นเดียวกับบริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัด จนเป็นเหตุให้นายศุภวัฒน์ เข้ามาสำรองค่าใช้จ่ายต่างๆ แต่จากสำเนาคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 3 ที่ผู้ถูกร้องยื่นประกอบคำแถลงปิดคดี ปรากฏยอดความเสียหายเพียง 1,127,000 บาทเท่านั้น และไม่ปรากฏพยานหลักฐานเพิ่มเติมที่บ่งชี้ว่าห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญคอนสตรัคชั่นเกิดการทุจริตดังกล่าวอีกทั้งเมื่อพิจารณาจากเอกสารงบการเงินของห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญ คอนสตรัคชั่น ระหว่างปี 2558-2562 ปรากฏข้อเท็จจริงว่าผลประกอบกิจการของห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญ คอนสตรัคชั่น มีผลกำไรโดยเฉลี่ยไม่ต่ำกว่า 10 ล้านบาท รายได้จากการประกอบกิจการและมีแนวโน้มที่เติบโตขึ้นอย่างต่อเนื่อง ไม่เคยประสบภาวะขาดทุนหรือขาดสภาพคล่องทางการเงิน อีกทั้งไม่ปรากฏข้อเท็จจริงว่า ห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญ คอนสตรัคชั่นมีการกู้ยืมเงินระยะยาว จากบุคคลใดแต่กลับเป็นฝ่ายให้เงินกู้ยืมระยะยาวแก่บุคคลอื่น

นอกจากนี้เมื่อพิจารณาประกอบเอกสารบันทึกถ้อยคำยืนยันข้อเท็จจริง หรือความเห็นของนายศุภวัฒน์และน.ส.อัญชลี ไม่มีเอกสารใดแสดงให้เห็นอย่างชัดแจ้งว่านายศุภวัฒน์ เป็นผู้ชำระเงินให้กับคู่ค้าต่างๆของห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญคอนสตรัคชั่น เมื่อพิจารณาจากข้อพิรุธหลายประการ ประกอบกับพยานหลักฐาน พยานแวดล้อมกรณีที่สอดรับกันแล้วย่อมมีความน่าเชื่อถือว่า เงินที่นายศุภวัฒน์ นำมาซื้อกองทุนTMB -T-ES-IPlus
และกองทุนTMB -T-ES-DPlusเมื่อวันที่ 18 ส.ค 60 จำนวนรวม 35 ล้านบาท
และกองทุนTMB -T-ES-IPlus เมื่อวันที่29ธ.ค.60 จำนวน 56,702,680.01บาท ไม่ได้เกิดจากธุรกรรมการกู้ยืมเงินหรือการสำรองจ่ายค่าใช้จ่ายต่างๆ ตามที่ผู้ถูกร้องและพยานบุคคลต่างๆอ้าง ข้อกล่าวอ้างของผู้ถูกร้องและพยานบุคคลต่างๆจึงเป็นเพียงการกล่าวอ้างเพื่อให้เจือสมกับพยานหลักฐานของสถาบันการเงินต่างๆที่ปรากฏความสัมพันธ์ของเส้นทางการเงินระหว่างผู้ถูกร้องนายศุภวัฒน์ บริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์จำกัด และห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญคอนสตรัคชั่น ประกอบกับแม้เงินที่นายศุภวัฒน์ นำมาซื้อกองทุนรายการต่างๆดังกล่าวมิได้โอนมาจากบัญชีธนาคารของผู้ถูกร้องโดยตรง แต่มาจากบัญชีธนาคารของบริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัดและห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญ คอนสตรัคชั่น ซึ่งในช่วงเวลาดังกล่าว ผู้ถูกร้องอยู่ในฐานะผู้มีอำนาจในการใช้จ่ายเงินของนิติบุคคลทั้ง 2 แห่ง โดยหากพิจารณาประกอบคำเบิกความของผู้ถูกร้องกรณีที่บริษัทศิลาชัยบุรีรัมย์ จำกัดจัดซื้อเครื่องบินส่วนบุคคล ราคา 12 ล้านบาทในปี 2560 แม้บริษัทจะขาดสภาพคล่องตามที่กล่าวอ้างแต่ผู้ถูกร้องก็ใช้อำนาจในฐานะกรรมการผู้มีอำนาจในบริษัทจัดซื้อเครื่องบินดังกล่าวเพื่อประโยชน์ในการดำเนินกิจกรรมทางการเมืองของตน ถึงแม้จะไม่เกี่ยวข้องกับการประกอบกิจการของบริษัทโดยตรงนับเป็นการพิสูจน์ให้เห็นถึงอำนาจในการใช้จ่ายเงินของนิติบุคคลที่อยู่ในอำนาจของผู้ถูกล้อ แม้ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับแหล่งที่มาของเงินในการซื้อกองทุนดังกล่าวจะเกิดขึ้นในปี 2560 ก่อนที่ผู้ถูกร้องจะดำรงตำแหน่งรมว.คมนาคม2562 แต่ในช่วงเวลาดังกล่าวผู้ถูกร้องและนายศุภวัฒน์ ยอมรับว่าการตกลงโอนหุ้นในห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญ คอนสตรัคชั่น เกิดขึ้นเนื่องจากเมื่อมีการประกาศใช้รัฐธรรมนูญ 2560 ผู้ถูกร้องมีความประสงค์ที่จะเตรียมลงสมัครรับเลือกตั้งเป็นส.ส อันแสดงให้เห็นถึงเจตนาที่แท้จริงของผู้ถูกร้องดังนั้นข้อเท็จจริงที่ได้จากพฤติการณ์แวดล้อม ที่เป็นพิรุธน่าสงสัยหลายประการประกอบกันมีน้ำหนักรับฟังได้ว่าเงินที่นายศุภวัฒน์นำมาชำระค่าเงินลงหุ้นให้แก่ผู้ถูกร้องเป็นเงินของผู้ถูกร้อง

นายปัญญา อุดชาชน อ่านว่า นอกจากนี้ข้อเท็จจริงปรากฏว่าทรัพย์สินของศุภวัฒน์และครอบครัวหลายรายการ เป็นทรัพย์สินซึ่งได้มาก่อนการซื้อหุ้นเป็นเวลานาน หรือเกิดขึ้นหลังหารซื้อขายหุ้นในปี2561 อีกทั้งรายการบัญชีเงินฝากกองทุนเปิดของนายศุภวัฒน์ล้วนมีความเคลื่อนไหวบัญชีในลักษณะที่มีเงินเข้าและเงินออกหลายครั้ง โดยไม่ได้มีเงินฝากสุทธิเป็นจำนวนหลายพันล้านตามที่ผู้ถูกร้องหรือนายศุภวัฒน์กล่าวอ้าง แม้จะปรากฏเอกสารว่าครอบครัวของนายศุภวัฒน์ขายที่ดินเมื่อปี2557 ได้มาถึง 129ล้านบาทก็ตาม แต่การขายที่ดินประกอบกับรายการทรัพย์สินดังกล่าวก็ไม่สอดคล้องกับค่าใช้จ่ายจำนวนมากของนายศุภวัฒน์ในช่วงเวลาเดียวกัน และการที่นายศุภวัฒน์กล่าวอ้างว่า มีรายได้จากการประกอบอาชีพรับจ้างจัดหาเครื่องจักร อะไหล่ และซ่อมบำรุงเครื่องจักรให้กับบริษัทศิลาชัย บุรีรัมย์ จำกัด และห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญ คอนสตรัคชั่น รวมทั้งรับจ้างตักหินให้โรงโม่หินของบ.ศิลาชัยฯ ตั้งแต่ปี2538 และมีรายได้ต่อเดือนประมาณ 20 ล้านบาทนั้น
จากเอกสารการแสดงรายการภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาของนายศุภวัฒน์ ปรากฏข้อเท็จจริงว่า ในระหว่างปี2556-2565 นายศุภวัฒน์มีรายได้ต่อปีเฉลี่ยไม่ถึงเกณฑ์ที่ต้องเสียภาษีจากการเป็นลูกจ้างของบ.เอเอ็นอาร์ เอ็นจิเนียริ่ง จำกัด และบ.ศิลาชัย บุรีรัมย์ จำกัด อีกทั้งไม่ปรากฏหลักฐานใดที่แสดงให้เห็นว่านายศุภวัฒน์ประกอบธุรกิจกับบ.ศิลาชัยฯ และห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญฯไม่ปรากฏรายการทรัพย์สินใดของนายศุภวัฒน์และครอบครัวที่เกี่ยวข้องกับการประกอบธุรกิจดังกล่าว และไม่ปรากฏเอกสารหลักฐานใดที่แสดงให้เห็นถึงการประกอบธุรกิจของนายศุภวัฒน์หรือข้อตกลงการจัดหาผู้รับจ้าง ใบสำคัญจ่ายเงิน ใบเสร็จรับเงิน ใบวางบิล
ประกอบกับการที่นายศุภวัฒน์กล่าวอ้างว่าเป็นลูกจ้างของบ.เอเอ็นอาร์ฯ และบ.ศิลาชัยฯเนื่องจากต้องการสิทธิประกันสังคมโดยไม่ได้ให้ความสำคัญกับเงินเดือนและไม่ต้องการรับภาระภาษีเงินได้ จึงกำหนดค่าตอบแทนเพียงเดือนละ 9,000 บาท แต่ข้อเท็จจริงปรากฏว่า ตั้งแต่เดือนเม.ย.ปี64 เป็นต้นมาบ.ศิลาชัยฯเพิ่มค่าตอบแทนให้นายศุภวัฒน์เป็นเงิน 15,000 บาท ทั้งที่ช่วงเวลาดังกล่าวนายศุภวัฒน์เข้าเป็นหุ้นส่วนของห้างหุ้นส่วนบุรีเจริญฯแล้ว และไม่ได้มีตำแหน่งใดๆในบ.ศิลาชัยฯ ซึ่งขัดกับคำเบิกความของนายศุภวัฒน์ต่อศาลว่า การจ่ายเงินค่าตอบแทนดังกล่าวไม่ได้มีการจ่ายกันจริงๆ ต่อมากับเบิกว่าได้นำเงินดังกล่าวไปจ่ายคืนเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นคำชี้แจงและเบิกความของนายศุภวัฒน์จึงเป็นพิรุธหลายประการ ไม่อาจรับฟังได้ว่านายศุภวัฒน์เป็นผู้ที่มีความสามารถเพียงพอกับการชำระค่าหุ้นให้แก่ผู้ถูกร้อง

นอกจากนี้ข้อเท็จจริงปรากฏว่า ที่ตั้งสำนักงานแห่งใหญ่ของห้างหุ้นส่วนบุรีเจริญฯเปลี่ยนแปลงจากบ้านเลขที่ 30/2 ต.อีสาน อ.เมืองบุรีรัมย์ ซึ่งเป็นที่อยู่เดียวกับบ้านพักของผู้ถูกร้องเป็นบ้านเลขที่ 31/17 เมื่อวันที่ 18 มิ.ย.62 ซึ่งเกิดขึ้นก่อนวันที่ผู้ถูกร้อง ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีเพียง 23 วัน โดยสถานทั้งสองแห่งตั้งยู่ในบริเวณเดียวกัน สำหรับข้อเท็จจริงที่ผู้ร้องโต้แย้งว่า เอกสารใบวางบิลห้างหุ้นส่วนบุรีเจริญฯที่ผู้ถูกร้องใช้ประกอบแก้ข้อกล่าวหาเพื่อยื่นยันว่านายศุภวัฒน์บริหารจัดการด้วยตนเอง โดยผู้ถูกร้องไม่เคยเข้ามาเกี่ยวข้อง น่าเชื่อว่ามีการจัดทำขึ้นมาย้อนหลัง เห็นว่า ที่อยู่ของห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญฯตามใบวางบิลวันที่ 12 ก.พ.61 ระบุที่อยู่เป็นบ้านเลขที่ 31/17 หมู่ที่ 15 ต.อีสาน อ.เมืองบุรีรัมย์ ทั้งที่เวลาดังกล่าวห้างหุ้นส่วนดังกล่าวยังตั้งอยู่ที่บ้านเลขที่ 30/2 เนื่องจากการจุดทะเบียนเปลี่ยนแปลงที่ตั้งสำนักงานแห่งใหญ่ ออกกรมพัฒนาการค้าเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 18 มิ.ย.62 แม้ว่านายศุภวัฒน์เบิกว่าที่ตั้งของห้างหุ้นส่วนดังกล่าวเป็นการแจ้งจดทะเบียนภายหลังเท่านั้น แต่เมื่อพิจารณาตามเอกสารใบวางบิลเดือนก.พ.61 เป็นต้นมา เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นก่อนผู้เป็นหุ้นส่วนจะตกลงกันให้เปลี่ยนแปลงที่อยู่ของห้างหุ้นส่วนนานถึง 1 ปีเศษ ซึ่งขัดกับปกติวิสัยของการดำเนินธุรกิจ เอกสารการวางบิลดังกล่าวจึงไม่น่าเชื่อถือ

อีกทั้งกรณีที่นายศุภวัฒน์เข้ามาเป็นหุ้นส่วนและหุ้นส่วนผู้จัดการของห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญฯไม่ได้กำหนดให้มีการจ่ายค่าตอบแทนให้ตนเองดังเช่นผู้ถูกร้องได้กระทำเมื่อครั้งยังเป็นหุ้นส่วนและหุ้นส่วนผู้จัดการ แต่หากเมื่อใดที่นายศุภวัฒน์ต้องการนำเงินของห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญฯมาใช้ส่วนตัวจะต้องรวบรวมใบเสร็จรับเงินค่าน้ำมันมาตั้งเบิก เพื่อบันทึกเป็นค่าใช้จ่ายเพื่อรับเงินสดในแต่ละเดือน แต่จากการตรวจสอบในเบิกค่าน้ำมันภายหลังที่ผู้ถูกร้องโอนหุ้นให้นายศุภวัฒน์แล้ว ปรากฏใบเสร็จค่าน้ำมันจำนวน 19 รายการ ที่ระบุเลขทะเบียนของผู้ถูกร้อง 2 คัน เป็นการระบุว่าติดตามนาย ประกอบเอกสารของป.ป.ช.ที่ระบุทรัพย์สินของผู้ถูกร้องว่า มีรถยนต์ทะเบียนตรงกับที่นายศุภวัฒน์ใช้น้ำมาเบิกค่าน้ำมัน

กรณีนี้ผู้ถูกร้องแถลงคำชี้แจงปิดคดีว่า ไม่ทราบว่านายศุภวัฒน์เคยขอใบเสร็จรับเงินค่ามันจากการเป็นพนักงานขับของตนหรือไม่ และไม่เคยได้รับเงินค่าน้ำมันจากห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญฯ และเมื่อพิจารณาคำชี้แจงของนายศุภวัฒน์ที่ทราบดีกว่าหากผู้ถูกร้องเข้าดำรงตำแหน่งทางการเมืองห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญฯเป็นสิ่งต้องห้ามผู้ถูกร้องไม่อาจเป็นเจ้าของได้ ดังนั้นโดยวิญญูชนทั่วไปแล้วย่อมไม่นำใบเสร็จรับเงินหรือเอกสารกับความสัมพันธ์กับผู้ถูกร้องมาใช้เบิกเงินที่เป็นธุรกิจต้องห้าม กรณีจึงเป็นข้อพิรุธสงสัยว่าผู้ถูกร้องยังคงมีส่วนเกี่ยวข้องในห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญฯ

สำหรับข้อเท็จจริงถึงการบริจาคเงินของนายศุภวัฒน์ให้กับพรรคภูมิใจไทยในระหว่างที่ผู้ถูกร้องเป็นเลขาธิการพรรค จากเอกสารของพรรคภูมิใจไทย ปรากฏว่า นายศุภวัฒน์บริจาคเงินหรือทรัพย์สินประโยชฯอื่นให้พรรคในนามส่วนตัว มูลค่า 2,270,000 บาท และในปี62 บริจาคในนามห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญฯเงิน 4,800,000 บาท และจำนวน 6,000,000 ในปี65 ซึ่งเป็นช่วงเวลาภายหลังผู้ถูกร้องโอนหุ้นให้นายศุภวัฒน์ในปี61 แล้วไม่ปรากฏว่าช่วงเวลาก่อนโอนหุ้นนายศุภวัฒน์และห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญฯเคยบริจาคเงิน ทรัพย์สินให้แก้พรรคภูมิใจไทยหรือมีความเกี่ยวข้องสัมพันธ์ใดๆกับพรรคมากก่อน ประกอบกับที่นายศุภวัฒน์เบิกความว่าก่อนที่ตนจะได้รับโอนหุ้นตนไม่เคยบริจาคเงินให้พรรคภูมิใจไทย กรณีมีข้อพิรุธสงสัยว่า นายศุภวัฒน์และห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญฯไม่เคยมีความสัมพันธ์กับพรรคภูมิใจไทย แต่ช่วงเวลาที่ผู้ถูกร้องโอนหุ้นให้นายศุภวัฒน์แล้ว นายศุภวัฒน์และห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญฯกลับบริจาคเงินและทรัพย์สินให้กับพรรคการเมืองที่ผู้ถูกร้องเป็นเลขาฯพรรค

ดังนั้นจากข้อพิรุธหลายประการจึงฟังได้ว่าผู้ถูกร้องกับนายศุภวัฒน์ตกลงนำเงินของผู้ถูกร้องทำธุรกรรมต่างๆในนามของนายศุภวัฒน์ โดยขั้นตอนสุดท้ายมีการนำเงินนั้นซื้อกองทุนTMB-T-ES-DPlus และกองทุนTMB-T-ES-IPlus ชื่อนายศุภวัฒน์ แล้วขายกองทุนดังกล่าวเพื่อซื้อหุ้นกับผู้ถูกร้องเงินจำนวน 19,500,000 บาทยังเป็นของผู้ถูกร้อง ดังนั้นผู้ถูกร้องยังคงไว้ซึ่งผู้เป็นหุ้นส่วนหรือผู้ถือหุ้นในห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญฯ โดยมีนายศุภวัฒน์เป็นผู้ครอบครองหุ้นของห้างหุ้นส่วนจำกัดบุรีเจริญฯและดูแลแทนผู้ถูกร้องมาโดยตลอด

อันเป็นการถือหุ้นของรัฐมนตรีที่อยู่ในความครอบครองหรือดูแลของบุคคลอื่นไม่ว่าโดยทางใดๆซึ่งเป็นการกระทำเป็นการต้องห้ามตามมาตรา 187 ดังนั้นความเป็นรัฐมนตรีของผู้ถูกร้องจึงสิ้นสุดลงเฉพาะตัวตามรัฐธรรมนูญมาตรา 170 วรรคหนึ่ง อนุ5 ดังนั้นศาลรัฐธรรมนูญจึงมีคำสั่งให้ผู้ถูกร้องพ้นจากตำแหน่งรัฐมนตรีนับแต่วันที่หยุดปฏิบัติหน้าที่ ดังนั้นความเป็นรัฐมนตรีของผู้ถูกร้องจึงสิ้นสุดลงตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 170 ประกอบมาตรา 82 วรรคสอง นับจากวันที่ 3 มี.ค.66 เป็นต้นไป โดยศาลมีมติเสียงข้างมากวินิจฉัยว่าความเป็นรัฐมนตรีของผู้ถูกร้องสิ้นสุดลงเฉพาะตัวตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 170 วรรคหนึ่ง (5)​นับแต่วันที่ 3 มี.ค.66

ทั้งนี้ศาลรัฐธรรมนูญมีมติเสียงข้างมาก 7 ต่อ 1 วินิจฉัยให้ความเป็นรัฐมนตรีของนายศักดิ์สยาม สิ้นสุดลงเฉพาะตัว นับตั้งแต่วันที่3มี.ค 66ที่ศาลรัฐธรรมนูญมีคำสั่งให้นายศักดิ์สยามหยุดปฏิบัติหน้าที่ทั้งนี้ ก่อนการพิจารณาคำร้อง ประธานศาลรัฐธรรมนูญ​แจ้งว่า ตุลาการศาลรัฐธรรมนูญ​ ลาป่วย คือนายวิรุฬห์ แสงเทียน สำหรับตุลาการเสียงข้างน้อย 1 คน คือนายอุดม สิทธิวิรัชธรรม เห็นว่าความเป็นรัฐมนตรีของผู้ถูกร้องไม่สิ้นสุดลงตามรัฐธรรมนูญ