'ครูเล็ก' ชม 'ลิซ่า' มีวินัยในการทำงาน

ครูเล็ก-ภัทราวดี มีชูธน ศิลปินแห่งชาติผู้คร่ำหวอดในวงการมาอย่างยาวนาน ได้เปิดใจในรายการ WOODY FM ถึงการได้เข้าไปรับบทบาทสำคัญใน The White Lotus ซีซั่น 3 เผยความลับเบื้องลึกถึงประสบการณ์การทำงานในกองถ่ายระดับฮอลลีวูด พร้อมเล่าถึงความประทับใจในการร่วมงานกับศิลปินชื่อดังอย่าง ลิซ่า-ลลิษา มโนบาล

“1 ปีที่ผ่านมามันก็คือ White Lotus ทั้งปีเลย ตั้งกุมภาพันธ์จนสิ้นปี จนมาถึงปีนี้กุมภาพันธ์อีกเหมือนกัน ก็ต้องไปเดิน Red Carpet ซึ่งไม่เคยเดินเลยนะในชีวิตนี้ ใครให้ไปเดินเราจะปฏิเสธ เพราะไม่กล้า เขิน ไม่รู้จะไปเดินทำไม เพราะเราชอบไปไหนแบบหลบๆ คือเมืองไทยเขาก็เดินกันแบบหนึ่ง แต่ LA เนี้ยสนุกมาก (ทำงานในกองถ่ายฮอลลีวู้ด) คือการเป็นมืออาชีพ มันไม่ใช่แค่เราเล่นดีหรือเราตั้งใจเล่น คุณต้องเป็นมืออาชีพตั้งแต่คุณตื่น 24 ชั่วโมง ต้องเป็นตัวละครตัวนั้น แม้กระทั่งนั่งคุยกันก็ยังเป็นตัวละครตัวนั้น มันไม่หลุด คือเขาก็ไม่ได้เสแสร้งนะ แต่จะเก็บคาแรคเตอร์ของเขา ได้เรียนรู้อะไรกับการอยุ่ในกองถ่ายระดับโลก เรื่องวินัย และทุกคนเท่าเทียมกัน

(ในวัย 77 ปีได้เล่น White Lotus รู้สึกยังไงบ้าง)  มันได้ประสบการณ์ที่ดี แล้วก็ได้ความรู้มาเล่าให้เด็กๆ ฟัง เวลาเจอเด็กก็มีเรื่องเล่าเยอะขึ้นนะ แล้วก็มาทำงานตอนนี้ก็เรากำลังทำซีรีส์ของเราเอง ครูก็ใช้ Discipline หรือใช้วิธีการของไมค์ที่เขากำกับหรือกล้องหรืออะไรอย่างงี้ที่เราเห็นที่ไปแอบเรียกความรู้มากับการทำงานของเรา ก็จะรู้สึกว่ามันแตกต่างกว่าเก่าเยอะมาก (ได้เจอลิซ่า ลลิษา ครั้งแรก) ที่สมุยวันนั้นคือวันแรก เราก็ฮัลโหล แล้วเธอก็กระโดดเข้ามาถ่ายรูปเอาหน้ามาซบ เรามีความสุข เธอมีวิธีการเข้าหาจริงๆ เราก็คุยกัน นั่งเยื้องๆ กัน เขาก็คุยกับฝรั่ง สังคมเขาโอเคเลยนะ แล้วอีกวันหนึ่งเราไปเจอกันที่ห้องอาหารเช้า เธอก็จะมาคุกเข่าข้างๆ ครู แล้วก็จับเข่าแล้วบอกครูขาๆ หนูจะต้องรำ หนูรำอะไรดี ฉันก็ตกใจ แล้วก็บอกลิซ่านั่งเก้าอี้ก็ได้นะ เขาก็ยังคุกเข่าคุยอยู่

เราก็บอกรำโนราสิ รำโน้นรำนี่ เขาก็ค่ะๆ แล้วเธอฟัง แล้ววันรุ่งขึ้นเราก็ถามว่าหนูจะทำอะไรคะ หนูจะรำอัปสรา เพราะว่า 1 ต้องแต่งตัวสวย 2 หนูพอจะรำได้เพราะว่ามันซ้อมแค่ 2-3 วัน เธอก็ให้เหตุผลเพื่อที่เราจะได้ไม่เสียใจว่าแนะนำอะไรที่เธอไม่ได้รำเลย เพราะอย่างโนราห์มันจะยากไง เธอบอกเหตุผลน่ารักมาก เราเป็นผู้ใหญ่ผ่านโลกมาเยอะ จะรู้เลยนะว่านี่คือฉลาดมากในการเป็นมนุษย์ เธอถึงได้ไปถึงไหนๆ

ลิซ่าวินัยก็สูงมากนะ ตอนที่เราเดินพรมแดงกันในประเทศไทย เธอใส่รองเท้าสั้นสูง 4-5 นิ้ว แล้วก็กระโปรงยาว 3 กิโล แล้วเราไปยืนเรียงแถวกันอยู่หลังเวทีของโรงหนังเพื่อที่จะเดินแถวเข้าไป ลิซ่าเธอลงนั่งกับพื้นแล้วบอกว่าหนูไม่ไหวแล้ว เพราะส้นสูงมันสูงมาก หนูไม่ชินกับส้นสูงนี้ แล้วเธอก็ลงนั่งกับพื้นเลยนะ เราบอกไหวไหมลูก ไหวค่ะๆ แต่ว่าตอนนี้ขอนั่งกับพื้นก่อน แล้วเราก็คุยกันเรื่องชีวิตของเธอ บอกว่านี่หนูไม่ได้นอนพักเลย หนูทรหดมาก หนูสู้ตาย เราก็บอกดีลูก เด็กๆ สมัยครูก็สู้ตายอย่างนี้ แต่ต้องระวังนิดหนึ่ง เพราะครูก็สู้ตายแบบนี้แล้ววันหนึ่งมันปึ๊ง! คือมันไปเลย เป็นซึมเศร้าไปเลยในพริบตา เพราะว่ามันไม่ได้พัก มันไม่ได้มนุษย์ต้องพัก เพราะเราคิดว่าเราเจ๋งทำได้ แต่วันหนึ่งมันฟิวส์ขาดเฉยๆ เลย”