'บิว กัลยาณี' เปิดใจครั้งแรก หลังสูญเสียพี่ชายเพราะพนันออนไลน์!

เปิดใจครั้งแรกนักร้องสาวใต้ บิว กัลยาณี หลังสูญเสียพี่ชายอย่างไม่มีวันกลับเหตุเพราะพนันออนไลน์ เผยมีลางสังหรณ์บอกเหตุก่อนพี่ชายเสียชีวิต และเรื่องราวสุดหลอนวิญญาณพี่ชายเข้าฝันเพื่อนนักร้องถึงบ้าน ขอร้องให้ทำสิ่งที่ยังห่วง ในรายการคุยแซ่บShow ทางช่องOne31

วันนี้ผ่านมาเดือนกว่าโอเคขึ้นไหม ?
บิว : โอเคขึ้นด้วยต้องบังคับตัวเองให้ต้องโอเค อาชีพเราอาชีพเอ็นเตอร์เทน เพราะฉะนั้นถ้าเรากลับมาไม่ได้เราจะทำงานไม่ได้เลย

เอาจริงๆ สภาพจิตใจก็ยัง ?
บิว : ยังนอนไม่หลับ พอหลับตาก็ยังเห็นภาพเหตุการณ์วันที่ไปยืนรอ ตอนที่ยังหาศพไม่เจอ เหมือนมันกะทันหันนิดหน่อย

เราเป็นเสาหลักของครอบครัว แล้วคนอื่นในครอบครัวเป็นยังไงบ้าง ?
บิว : แม่กับพ่อก็ยังทำใจไม่ได้ ยังแย่อยู่ เพราะว่าเป็นลูกชายคนเดียวเหมือนผู้สืบสกุล ถ้ามันเป็นการตายด้วยอุบัติเหตุยังมีความรู้สึกว่าเขาอาจจะมีความสุขไม่มีปัญหาอะไร แต่นี่มันเป็นการตายแบบตั้งใจตายเพราะตัวเองมีความทุกข์

ในครอบครัวกินข้าวได้ไหม ?
บิว : กินได้น้อย นอนไม่หลับ หลับตาไม่ลง

บางวันเคยกลับไปแล้วอยากให้ท่านยิ้มไหม ?
บิว : ตอนนี้มันยังไม่ถึงจุดนั้น บางวันจะกลับบ้านจะโทรไปหาว่าวันนี้จะกลับบ้าน ห้ามร้องไห้นะถ้าเจอกัน

แล้วเขาทำได้ไหม ?
บิว : ทำไม่ได้ กลางคืนก็จะมานอนรวมกัน จากที่ต่างคนต่างนอนก็มานอนรวมกัน ต่อไปนี้เรามีบทเรียนของครอบครัว เราจะทำทุกอย่างเพื่อให้เหมือนเป็นวันสุดท้ายของพวกเรา จะกินข้าวด้วยกัน จะคุยด้วยกัน

ที่บิวมาวันนี้อีกสิ่งหนึ่งที่อยากจะฝากคุณผู้ชมด้วย เคสนี้จะเป็นอุทาหรณ์ของพนันออนไลน์ ?
บิว : ตอนแรกตัดสินใจว่าจะมาพูดดีหรอ กลัวแม่ดูแล้วทำใจไม่ได้ แต่บอกแม่ว่าเรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์ที่เกิดขึ้นกับใครก็ได้ แล้ววันหนึ่งมันมาเกิดขึ้นกับเรา ซึ่งเราเป็นคนที่ขึ้นเวทีแล้วก็บอกว่าอย่ายุ่งเกี่ยวกับการพนัน จะแนะนำน้องๆทุกครั้งที่ขึ้นคอนเสิร์ต แล้ววันหนึ่งมาเกิดขึ้นกับครอบครัวเราเองกับพี่เราเอง เพราะฉะนั้นเราถึงอยากจะบอกทุกคนว่าไม่ว่าจะเป็นใสครก้ตาม ให้คอยสังเกตคนในครอบครัว เพราะพี่ชายอายุ 45 มีงานมีการเป็นหลักแหล่งดี ไม่คิดจะมายุ่งกับเรื่องนี้ได้ ครอบครัวก็อบอุ่นดีทุกอย่าง

ตอนทราบข่าวพี่ชายตอนนั้นทำอะไรอยู่ ?
บิว : ตอนนั้นไปแก้บน ไปไหว้พระที่สิงคโปร์ กำลังจะกลับพอถึงสนามบินมีพี่คนหนึ่งโทรมา บิวใช่ไหมคะ น้องไม่รู้จักพี่หรอก พี่เป็นกู้ภัย น้องมีพี่ชายชื่อนี้หรือเปล่า น้องทำใจดีๆนะ เขาบอกว่าพี่ชายกระโดดสะพานศรีสุราษฎร์เป็นสะพานที่สูงที่สุดในภาคใต้ ถ้ากระโดดลงไปจริงๆเหมือนลงกระแทกซีเมนต์เพราะคนที่เขาไม่ตายก็มี แต่ข้างในแตกหมด ตับแตก ปอดฉีก

ตอนแรกที่เราได้ยินโทรศัพท์คิดว่าโดนแกล้งหรือมาหลอกอะไรไหม ?
บิว : ไม่ค่ะ เพราะเขาทราบชื่อนามสกุล แล้วเขาบอกว่าเป็นกู้ภัย ก็เลยถามพี่เขาว่าแต่พี่ชายหนูว่ายน้ำเป็นนะ หลอกตัวเอง เขาบอกว่าจมไปแล้วค่ะ มีเรือผ่านโยนเชือกให้แต่พี่ชายหนูไม่รับ แต่ในใจคิดว่าลงกระแทกขนาดนั้นคงจะมึน ส่วนนึงอาจจะคว้าไม่ได้ อาจจะมึน

ลึกๆในใจรู้ว่าที่พี่ชายกระโดดสะพานเพราะเขาตั้งใจแล้ว ?
บิว : ตั้งใจ เพราะว่ามีคนเกลี้ยกล่อมลงไปแล้ว 1 ครั้ง ขึ้นมาแล้วมีคนมาเกลี้ยกล่อม มีพี่กู้ภัย

หมายถึงว่าก่อนที่เขาจะกระโดด เขาขึ้นไปบนสะพาน เคยทำมาก่อนหน้าวันนั้น ?
บิว : ไม่ใช่ค่ะ เวลาเดียวกันขึ้น 2 ครั้ง

หมายถึงเขาโดดครั้งแรกลงมา ?
บิว : ไม่ใช่ค่ะ คือไปปุ๊ปกำลังจะกระโดดมีคนเกลี้ยกล่อม แล้วเห็นคนเยอะก็เลยขับมอเตอร์ไซด์ลงมา พอเห็นไม่มีคนเขาขึ้นมาอีกทีภายในครึ่งชั่วโมง เขาขึ้นมาครั้งที่สอง พี่คนที่เจอครั้งแรกขับตุ๊กตุ๊กผ่านมาพอดี เขาก็เลยจอดถามว่า น้องขึ้นมาทำไมอีกทำไมยังไม่กลับบ้าน เขาก็บอกว่าพี่จำคนผิดแล้วครับ พี่เขาก็เลยกลับหลังหันไปหยิบโทรศัพท์มาดูรูปว่าคนเดียวกันไหม จังหวะที่หันหลัง เขากระโดดเลย พี่คนนั้นเขาหันมาตะครุบไม่ทัน ขาแหกไปเลย

ตกลงสาเหตุที่เขาตั้งใจกระโดดถึง 2 ทีเพราะพนันออนไลน์ ?
บิว : มันเริ่มต้นมาจากความผิดพลาดทางการเงิน เขามีครอบครัวแต่ไม่มีลูก คิดว่าเป็นการลงทุนกับพี่สะใภ้ เอาบ้านเข้าธนาคารเพื่อเอาเงินก้อนหนึ่งมาทำธุรกิจ แล้วก็โดนโกง เพื่อนโกง

เท่าที่รู้เขาเป็นหนี้เยอะขนาดไหน ?
บิว : เยอะเท่าไหร่ไม่รู้แต่มันปลดไม่หมดซักที ทางบ้านช่วยเท่าไหร่ก็ไม่หมด เงินเดือนเขาก็เยอะนะเกือบ 30,000 บาท พี่สะใภ้ก็ทำงาน ทุกคนทำงานหมด แต่ปลดไม่หมดซักที มันจะมีเข้ามาเรื่อยๆ

เพราะทางบิวเองก็ช่วย ?
บิว : ช่วยมาไม่รู้เท่าไหร่แล้ว หลายคนบอกว่าทำไมไม่ถามว่าเป็นหนี้เท่าไหร่ ปลดให้มันหมด เราก็คนมีตังค์ทำไมไมช่วยพี่ แต่เราไม่ได้ความจริงจากพี่ เขาไม่บอก

แล้วเรามารู้เรื่องพนันออนไลน์ได้ยังไง ?
บิว : เมื่อ 3-6 เดือนที่แล้ว เขาผอม เขาเหมือนคนไม่นอน อันนี้ไปเจอเพื่อนเขาในงานศพ เขาบอกว่า บอยไม่นอนนะกลางคืนเล่นโทรศัพท์ตลอด แล้วก็โทรศัทพ์เขาใครแตะไม่ได้ แต่เขาไม่เล่นโซเชียล แต่ประเด็นคือขอเงินยิบย่อย 300 , 600 บ่อย วันเว้นวัน แต่กับแม่ทุกวัน 1,000-1,500 เราไม่ได้สงสัย เพราะมันเป็นเงินน้อย เพื่อนเขาก็เลยบอกตอนเสียแล้ว เขาก็บอกว่าเตือนแล้ว ห้ามแล้ว ไม่ฟัง

พอเรามารู้หลังจากไปงานศพพี่ชายแล้ว เพื่อนมาบอกแบบนี้ เสียใจไหมหรือเสียดายมากกว่า ?
บิว : เสียใจในส่วนที่เขาเป็นพี่ชาย ความเป็นพี่น้องกันเสียใจ เสียใจที่ที่อายุน้อยทำอะไรได้อีกเยอะ สืบสกุลได้อีก คืออายุยังน้อยมากที่จะต้องตัดสินใจไปแบบนี้ เสียใจตรงนี้เราต้องทำใจ แต่เสียดายที่ทำไมถึงไม่โทรหาเราซักกริ๊งนึงหรือแวะไปหาแม่ แต่ไม่เข้าไปในบ้าน วันที่กระโดดแวะเข้าไปหาแม่จอดมอเตอร์ไซด์เดินเข้าประตูรั้วไปชะเง้อๆ แล้วก็ออกมา ขับมอเตอร์ไซด์ออกไป ถ้าวันนั้นเปิดประตูบ้านเข้าไปหาแม่ แม่นั่งอยู่หน้าทืวี อาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้

ก่อนหน้านี้เขาเคยเล่าให้ฟังไหมว่ามีปัญหาอะไร ?
บิว : เรื่องโทรคุยคือน้อยมากเกี่ยวกับปัญหาชีวิต แต่บางครั้งพอดื่มอาจจะมีอารมณ์น้อยใจขึ้นมา ตัดพ้อ 45 แล้วยังไม่ได้มีอะไรเป็นหลักเป็นฐานเลย มีรถคันเดียวในชีวิตบ้านก็ยังไม่มี เราก็บอกว่าไม่เป็นไรบ้านเราไม่ได้ลำบากขนาดนั้น ถ้าไม่ไหวก็กลับมาอยู่บ้าน

พี่สะใภ้รู้เรื่องทุกอย่างไหม ?
บิว : พี่สะใภ้อาจจะโดนปิดบังด้วย เนื่องจากทำงานกันคนละที่ กว่าจะเจอกันทีก็เป็นเดือนๆ พี่ชายทำงานอยู่อีกอำเภอนึง

พี่ชายก่อนตัดสินใจโดดเอาทุกอย่าง โทรศัพท์ รองเท้า วางไว้บนขื่อสะพาน โทรศัพท์จากวันนั้นถึงวันนี้บิวไม่เคยเปิด ?
บิว : มีคนบอกว่าเขาพิมพ์อะไรซักอย่าง ยาว ก่อนจะโดด ก็เลยคุยกับแม่ว่าเอายังไงดีจะลองไปค้นหารหัสเพื่อที่จะเปิดดูไหม แม่บอกว่าในเมื่อเขาไม่อยู่แล้วก็อย่าไปรับรู้อะไรอีกเลย คนตายตายไปแล้ว แต่คนที่อยู่มันรับอะไรไม่ได้อีกแล้ว เกิดเขาเขียนน้อยใจมันจะติดอยู่กับเราไปจนวันตาย เพราะฉะนั้นให้มันจบไปกับเขาให้หมด

สมมติโทรศัพท์เปิดได้ตอนนี้แล้วเขาบอกว่า บิวพี่ขอโทษ พี่รักบิว ?
บิว : ไม่เป็นไร อันนั้นหนูรู้อยู่แล้ว ไม่อยากรับรู้เพราะว่าขนาดงานเสร็จเรียบร้อยแล้ว บางวันเราสติแตกขนาดว่า ตอนลงไปพี่เจ็บมั้ยวะ แล้วตัวเองขึ้นไปยืนขอบที่นอนแล้วกระโดดลงมา ขึ้นไปยืนแล้วก็กระโดดลงมา เหมือนคนบ้า คนที่เรารักเราไม่อยากให้เจ็บเลยแม้แต่ซักนิดเดียว

ใช้เวลากว่า 3 วันในการเจอศพ ?
บิว : ใช่ค่ะ วันแรกต้องขอโทษด้วยที่วันแรกไม่ได้รับสายใครเลยเพราะพูดไม่ได้ มันเหมือนคนช็อก ถ่ายท้องตลอดเวลา ถือขวดน้ำไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้เลย อีกวันหนึ่งติดงาน พยายามโฟกัสให้เสร็จเร็วๆที่สุด พ่อกับแม่เราไม่อยากให้ลงน้ำอยู่แล้ว อีกวันหนึ่งพี่กู้ภัยถามว่าไม่ลงไปเรียกพี่หน่อยหรอเผื่อพี่จะรออยู่ ก็เลยลงไปกับกู้ภัยด้วย ลงไปก็ตะโกนเรียก ขึ้นมาได้แล้วนะพ่อกับแม่รอ อยู่ตรงไหน งอนอะไรหรือเปล่า โกรธอะไร กลับบ้านเถอะอยู่ในนี้มันหนาว ตรงนั้นมันเป็นปากอ่าวซึ่งเรากลัวว่าจะออกทะเล

พอไปถึงปากอ่าว ?
บิว : พอไปถึงปากอ่าวก็กลับเรือ เขาก็โทรมาบอกว่าเจอแล้ว ติดอยู่ตรงท่าเทียบเรือที่เป็นเสา เขาเข้าไปติดอยู่ใต้นั้น

ตอนเราเห็นร่างกายพี่ชายเราครั้งแรกเป็นยังไง ?
บิว : นอนคว่ำ ไม่กล้ามอง เขาใส่ชุดสีเหลืองชุดทำงาน เขาก็ถามว่าเอาขึ้นเรือไหม กลับกับเราไหม ก็นึกอยู่กลัวว่าจะติดตา แต่ก็เอาขึ้นเรือกลับด้วยกัน เขาก็เอาใส่ถุงซิปล็อค

สิ่งที่ครอบครัวเสียใจมากๆคือเขามุ่งหวังไว้ว่าพี่ชายจะเป็นคนสืบสกุลกับพี่สะใภ้ ?
บิว : แต่ว่าตรงนี้การตัดสินใจของเขาเราเคารพอย่างหนึ่ง เขาคงตัดสินใจแล้ว ว่าการจากไปของเขา ไม่ได้ทิ้งอะไรไว้ข้างหลัง ไม่มีลูกไม่มีหนี้สินที่จะมีใครตามมา จนให้เราเสียไปมากกว่านี้ การที่ไม่ถลำลึกในพนันออนไลน์มากกว่านี้ ถ้าเยอะถึงขั้นขายรถ ขายบ้าน อันนี้มันจะหนัก เพราะฉะนั้นคิดว่าเขาก็มีสปิริตแหละว่าเขาจะจบปัญหาทุกอย่างตรงนี้ ที่ตัวเราเอง สร้างเองจบเอง

แล้วสำหรับเราการเสียพี่ชายไป เราเสียอะไรบ้าง ?
บิว : สำหรับหนูผลกระทบมันน้อยกว่าพ่อกับแม่เยอะ เพราะว่าเขาคงคาดหวังในตัวของลูกชาย แต่สำหรับหนูแล้วเขาเป็นหัวใจของคนที่บ้าน เพราะฉะนั้นมันก็ระส่ำระส่ายในเรื่องของความรู้สึก แต่เรื่องการงานแทบจะไม่กระทบเลย

ก่อนหน้าที่พี่ชายจะกระโดดมันมีลางบางอย่างบอกด้วย ?
บิว : ไปออกรายการเพลงรายการหนึ่ง ในบทพี่หลวงไก่เขาแสดงเป็นพี่ชาย ในเพลงที่หลวงไก่เสีย เราก็จะเป็นคนหันไปถือธูปแล้วก็ร้องเพลง วันนั้นเราถือธูปร้องไห้แบบจะขาดใจ พอกลับมาถึงบ้านที่ห้องนอนเป็นกระจก นกบินชนตุ๊บตายอยู่ตรงนั้น ยังตัดพ้อนกว่าอยู่บนที่สูงยังลงมาตายบนที่ต่ำๆได้ เสียชาติเกิดจริงๆ ยังไปว่านกอยู่เลย โดยที่เราไม่คิด เสร็จแล้วก็เดินทางไปสิงคโปร์ ไปสิงคโปร์รอบนี้ทำไมใจมันว้าวุ่นจังเลย มันไม่สนุกมันอยากกลับ

มีอาจารย์ทักเราด้วย ?
บิว : มีคนทักตั้งแต่แรกๆ พี่ชายไม่ตายก็ติดคุก เป็นพี่คนหนึ่งที่เขามีเซ็นส์ ทักเมื่อปีที่แล้ว ก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่องช่วงเดือนพฤศจิกายน เขาบอกว่าอย่าให้แม่อยู่บ้านคนเดียว ถ้าแม่อยู่บ้านคนเดี๋ยวพี่ชายจะนำเรื่องมาให้ ถ้าพี่ชายนำเรื่องมาให้แล้วแกอยู่บ้านคนเดียวแกอาจจะช็อคไปเลย เพราะว่าพี่ชายจะนำเรื่องมาให้เป็นเรื่องใหญ่ หนูถามว่าใหญ่ขนาดไหน เขาบอกว่าใหญ่มาก เสียเลือดเสียเนื้อนะ เราก็นึกว่าเจ้าหนี้จะตามมาที่บ้านแล้วจะมีปัญหากันหรือเปล่า

อีกห่วงหนึ่งที่พี่สะใภ้มาบอกเราทีหลังคืออะไร ?
บิว : อันนี้เป็นความเชื่อส่วนบุคคลนะคะ หลังจากเจอร่างแล้วเอาไปวัดแล้ว คืนที่ 2 คุณนุ้ย สุวีณา เพื่อนนักร้องด้วยกันเขามา แล้วเขาไหว้ เดินไปหน้าโรงกลิ่นเหม็นเน่ามาเลย ก็เลยบอกให้เขารีบปักธูปแล้วเดินออกไปตรงอื่นดีกว่า เสร็จแล้วนางก็กลับจากสุราษฎร์ธานีขับไปถึงสตูลตอนนั้นก็จะตีหนึ่งแล้ว พอเข้าบ้านเหม็นเหมือนเดิม นางก็นึกว่าหมาคาบกบเน่าหรืออะไรเน่าเข้าบ้านหรือเปล่า แต่ก็หาไม่เจอ ก็นอน พอนอนปุ๊ปมีเสียงร้องไห้ ผู้ชายมานั่งร้องไห้อยู่ข้างๆ พี่ครับ ช่วยผมที ผมมีเรื่องที่ห่วงเรื่องสุดท้ายแล้ว พี่ช่วยผมทีนะครับ แต่นางบอกว่าแต่เสียงเหมือนอั้นๆอยู่ในน้ำ นางก็แบบใช่แน่เลย ในความรู้สึกเขาบอกว่ามีอะไร ถ้าช่วยได้จะช่วย เขาก็บอกว่าเรื่องเงิน 40,000 แล้วก็เรื่องรถเขา ไม่มีใครรู้จนไปถามพี่สะใภ้ว่ามีประเด็นเรื่องเงิน 40,000 ไหมของพี่บอย นางร้องไห้

มันคืออะไร ?
บิว : ไปเอาเงินเขามา 40,000 รถคือตอนแรกหาไม่เจอ ไปอยู่ที่เพื่อนอีกคนหนึ่งเอาไปจำนำ ไม่มีใครรู้ ก็ว่าวันที่เขาเสียทำไมรถไม่อยู่ที่หอพักเขา พอได้มาแม่ก็ไปจุดธูปบอก จัดการให้แล้วนะไม่ต้องเป็นห่วงนะ ห่วง 2 เรื่องนี้ใช่ไหม แม่บอกว่าเหมือนมีคนมายืนข้างหลังมายินชิดติดเลย ตอนนั้นแกก็ไหว้คุยกับลูกชายอยู่ แกก็หันไปเหมือนคนเนี้ยกลับหลังไปนั่งคอยมีเก้าอี้อยู่เยื้องๆกัน ก็เลยนึกว่าอาเพราะอาชอบมาพยุงกลัวแม่เป็นลม นึกว่าอาไปนั่งคอย แต่จริงๆคอยยืนอยู่กับหนู 2 คน เขาก็ถามว่าอาไปไหนแล้ว หนูบอกว่าไม่มี ยืนกับหนูแค่ 2 คน

ถ้าพี่บอยสามารถสัมผัสได้ อยากจะบอกอะไรกับเขา ?
บิว : ถ้าชีวิตมันช้ำมากมีความทุกข์มาก ตอนนี้หลุดพ้นไปแล้ว ไปอยู่ในที่ๆอยากอยู่อยากไป อยู่ในที่ๆมีความสุข ไม่ต้องเป็นห่วงอะไรทั้งสิ้น พ่อแม่ หนู พี่หนิง อยู่ได้ พี่จ๋าอยู่ได้ ไม่ต้องเป็นห่วงอะไรอีกแล้ว ขอให้มีความสุขจากนี้ตลอดไป เราจะคอยทำบุญไปให้ไม่ลืม ยังไงก็อยู่ในหัวใจตลอดไป

ฝากไว้เป็นอุทาหรณ์สำหรับคนที่ติดพนันออนไลน์ตอนนี้ ?
บิว : คนที่ติดพนันออนไลน์บอกเลยว่า เล่นเท่าไหร่ก็ไม่พอ เทคนิคของเขาก็คือเติม 100 ได้ 300 เติมภายใน 5 นาที 10 นาทีนี้ เพราะฉะนั้นมันอยู่ที่เรา มันอยู่ที่การตัดสินใจของเราเท่านั้น นิ้วของเรา ตาของเรา ไม่มีใครบังคับได้นอกจากตัวเราเอง หยุดเถอะค่ะ