ว่าด้วย...สายลมแห่งอนาคต!!!

ด้วยถ้อยคำที่ว่า “สัมปะโท มหะตาเมวะ มหะตาเมวะ จาปะทะ วรัธเต กษียะเต จันโทร นะ ตุ ตาราคณะ กวะจิต” หรือ “Rise and fall are properties of the big as wax and wane are of the moon; stars, however, suffer no change” ซึ่งถ้าแปลปะกิตเป็นไทยตามสำนวนของอาจารย์ กรุณา-เรืองอุไร กุศลาสัย ก็คงประมาณว่า... “ความเจริญและความเสื่อมเป็นเรื่องของคนใหญ่-คนโต อุปมาดั่งพระจันทร์ซึ่งมีขึ้น-มีแรม ส่วนดวงดาวทั้งหลายหาได้ผันแปรไม่...”

-------------------------------------------------------

ด้วยเหตุนี้...บรรดาดวงดาราทั้งหลาย ประเภท เราๆ-ทั่นๆ ที่ไม่ได้ใหญ่ ไม่ได้โต เหมือนรัฐบาลเขา ก็อย่าถึงกับต้องไปวิตกกังวล มากมายจนเกินไป เพราะสิ่งที่น่าวิตก น่าห่วงใย ยิ่งไปกว่าการขึ้นๆ-ลงๆ ของรัฐบาลนั้น น่าจะยังมีอยู่อีกเยอะแยะมากมาย ไม่ว่าจะเรื่องการทำมา-หารับประแ-ก เรื่องหนี้-เรื่องสิน หรือแม้แต่เรื่องแนวโน้มความเป็นไปของโลกและของสังคมไทย ที่มันอาจอยู่ในช่วงจังหวะที่ กงล้อแห่งกาลเวลา กำลังค่อยๆ หมุนลง หรือหมุนไปสู่ความเสื่อม ความทรุด ความโทรม เผลอๆ...อาจหนักซะยิ่งกว่า ยุทธ์โทรม เอาเลยก็ไม่แน่!!!

---------------------------------------------------------

ยิ่งเมื่อได้ไปอ่านข้อเขียน บทความ ของคุณน้อง สุรวิชช์ วีรวรรณ แห่งสำนักข่าว ผู้จัดการ เขา ที่เคยเป็นน้อง เป็นนุ่ง กันมาตั้งแต่กาลเก่า แต่หลังๆ นี้...ต้องเรียกว่า ทั้ง คม-ชัด-ลึก กระบี่คม ปากกาคม จนอาจติดอันดับ มือวาง ในบรรดาคอลัมนิสต์ทั้งหลาย ที่ชักออกอาการ ยุทธ์โทรม ลงไปซะเป็นส่วนใหญ่ คือบทความชิ้นล่าสุดที่ใช้ชื่อไว้ว่า... สายลมแห่งอนาคต-ที่กำลังท้าทายสังคมไทย ก็ยิ่งก่อให้เกิดความห่วง ความกังวล หนักขึ้นไปใหญ่ เพราะไม่ว่ายุทธ์โทรม-ยุทธ์ไม่โทรมไม่ว่าคิดจะโหยหวน ครวญคราง บทเพลง ขอ...อย่ายอมแพ้ หรือ ถอยดีกว่า...ไม่อาวว์ว์ว์ดีกว่า ตามคำชี้แนะ ชี้นำของคุณน้อง อ้อม-สุนิสา เจ้าของบทเพลงออริจินอล มันคงแทบไม่ได้ช่วยให้ สายลมแห่งอนาคต ดูดี ดูอบอุ่น ละมุนละไม ขึ้นมาได้เลยแม้แต่น้อย มีแต่ยิ่งจะก่อให้เกิด เงื่อนไข เกิดการ ท้าทาย หนักยิ่งขึ้นไปอีก...

---------------------------------------------------

หรือแม้แต่หันไปอ่านบทกลอน บทกวี ของผู้ที่น่าจะได้รับยอมรับอย่างมิอาจปฏิเสธ ถึงความเป็น กวี หรือความเป็นพ่อเพลง แม่เพลง ทั้งๆ ที่เป็น คนรุ่นใหม่ หรือไม่ถึงกับเก่ามากมายซักเท่าไหร่นัก อย่างเช่นคุณน้อง เฉินซัน ที่ได้ร่ายบทกวี บทกลอน ลงในหน้าจดหมายของ ไทยโพสต์ อย่างชนิดเสมอต้น เสมอปลาย แถมยังเฉียบขาด เฉียบคม ไม่ว่าในแง่ของ ฉันทลักษณ์ ไปจนถึง อารมณ์ขัน-อารมณ์คัน อีกซะด้วย แต่เมื่อช่วงวันศุกร์ (11 ก.พ.) ที่ผ่านมา บทกลอนชื่อว่า ฝันร้าย ของคุณน้อง เฉินซัน นั้น ถึงกับทำเอาแทบฝันร้ายขึ้นมาจริงๆ หรือแทบไม่เหลือฝันดี-ฝันเด่น ติดปลายนวมต่อไปอีกเลย...

---------------------------------------------------

โดยเฉพาะช่วงท้ายๆ บทกลอน ที่รจนาเอาไว้ว่า... “แตกเป็น...ไทยภักดี...ศรีสง่า/ เป็นพรรค...กล้า...ราศีไม่มีพ่าย/ เป็นพรรค...ลุงกำนัน...อันตราย/ ตกสวรรค์ฝันร้ายทุกรายไป/ เมื่อไม่ยืนหยัดอยู่กู้สำนัก/ ฟื้นฟูพรรคผลักดันสู่วันใหม่/ เลือกแตกแยกแผกผันทางบรรลัย/ ระยะยาว...ก้าวไกล...ย่อมไชโย!!!” อันนี้...ต้องเรียกว่าไม่เพียงแต่แทงใจดำ กระซวกลงไปในใจแดง ของบรรดาพรรคการเมืองและนักการเมืองทั้งหลาย แต่ยังไม่ต่างอะไรไปจากการเตือนสติ การส่งสัญญาณ การแสดงออกถึงความเป็นห่วง เป็นใย ต่อการมาถึงของ สายลมแห่งอนาคต แบบเดียวกับคุณน้อง สุรวิชช์ วีรวรรณ นั่นเอง...

------------------------------------------------

คือขณะที่บรรดาประเภท มือวาง หรือ อดีตมือวาง ทั้งหลาย...ท่านมักหันไปด่า หันไปเชียร์ หรือหันไปสมัครเป็น องครักษ์เสื้อแพร กันไปเป็นรายๆ ชุลมุน-ชุลเกอยู่กับเรื่องความเป็นรัฐบาล เรื่องความเป็นฝ่ายค้านและฝ่ายแค้น วิเคราะห์เจาะลึกกันถึงเรื่อง ลุงป้อม-ลุงป๊อก-ลุงประยุทธ์ ไปจนถึงคุณพี่ โทนี่-โทนาฟ ชนิดวนไป-วนมาแบบไม่คิดจะไปไหน หรือไม่คิดจะไปไกลยิ่งไปกว่านี้ การมาถึงของ สายลมแห่งอนาคต มันเลยก่อให้เกิดการ ท้าทาย และอาจนำไปสู่ เงื่อนไข ต่างๆ นานา โดยเฉพาะถ้าหากท่านนายกฯ คุณลุง บิ๊กตู่ ท่านยังดำรงตนเป็น ยุทธ์โทรม อยู่จนตราบเท่าทุกวันนี้...

------------------------------------------------------

ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้...จาก Victor Hugo (อีกครั้ง)... “An invasion of armies can be resisted, but not an idea whose time has come.- การบุกของกองทัพนั้น...พอจะต้านทานได้ แต่การบุกรุกของความคิด เมื่อกาลเวลามาถึง ย่อมแทบไม่อาจต้านทานได้...”.

-----------------------------------------------------