ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร???

ฝ่ายค้าน ก็ไม่น่าจะคิดหมาก คิดเกม ที่ออกไปทาง วิตถาร ไปได้ถึงปานนั้น แต่คราวนี้ทำไงได้...ในเมื่อชาติบ้านเมือง ในเมื่อประเทศไทยแลนด์ แดนสยาม ของหมู่เฮา หนีไม่พ้นต้องเดินไปตามเส้นทาง เดินไปตามครรลอง ประชาธิปไตย แบบบรรดาชาวโลกทั้งหลาย อย่างมิอาจหลีกเลี่ยงและปฏิเสธ เลยคงหนีไม่พ้นต้องกลั้นใจ ทำใจ เข้าคูหากาบัตร ต้องเขย่าประชาธิปไตยในมือของท่านกันไปตามสภาพ...

---------------------------------------------------

เพราะโอกาสที่จะหวนกลับไปสู่ เผด็จการ นั้น...แม้ไม่ถึงกับยุ่งยาก ลำบากใจ อันเนื่องมาจากบรรดา นักการเมือง มากมายซักเท่าไหร่ แต่ก็อย่างว่า...เผด็จการเมืองไทย หรือเผด็จการบ้านเรานั้น ส่วนใหญ่มักหนักไปทาง เสียของ มาโดยตลอด คือแม้จะมี จังหวะ และ โอกาส ที่สวยสด งดงาม เป็นอย่างยิ่ง ในการปรับโน่น ปรับนี่ สามารถเปลี่ยน หลังตีน ให้กลายเป็น หน้ามือ ได้แบบสบายๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าเผด็จการบ้านเรา ท่านผ่ากระบอกออกจากบ้องไม้ไผ่บ้องไหนต่อบ้องไหนส่วนใหญ่...เมื่อเหลามา-เหลาไป มันเลยมักดันกลายเป็น บ้องกัญชา กันแทนที่ หรือแทบไม่ได้ เป็นไปตามสัญญา แม้จะขอเวลาอีกไม่นาน หรือขอมา 7 ปี-8 ปีก็แล้วแต่...

--------------------------------------------------

อันนี้นี่แหละ...ที่เลยทำให้ วงจรอุบาทว์ มันยังคงหมุนอยู่อย่างชนิดไม่หยุด-ไม่หย่อน เมื่อไหร่ที่สภาฯ เละเป็นขี้ เละเป็นโจ๊ก เป็นสัปปะรังเคยะสถาน การปฏิวัติ-รัฐประหาร หรือการเผด็จการ ก็เลยเป็นอะไรที่ ชอบธรรม ขึ้นมา ณ บัดนั้น แต่หลังจากเผด็จการไปได้ซักพักเล็กๆ หรือซักพักใหญ่ๆ การไม่ได้ลงมือกระทำการใดๆ ที่เหมาะ ที่ควร หรือที่สามารถสร้างความเปลี่ยนแปลงในทางที่ดี ที่สร้างสรรค์ ให้เป็นเรื่อง เป็นราว หรือให้สมกับคำว่า ปฏิวัติ หรือ ปฏิรูป ก็แล้วแต่ ซึ่งถือเป็นสิ่งดีๆ ไปด้วยกันทั้งนั้น แตกต่างกันอยู่แค่ท่วงที ท่าที ว่าจะเป็นไปในแบบฉับพลัน-ทันที หรือแบบค่อยเป็น-ค่อยไปเท่านั้นเอง แต่ไม่ว่าวัติแล้ว วัติเล่า รูปแล้ว รูปเล่า สุดท้าย...มันมักออกไปทาง ปฏิเวจ ไม่ก็ ปฏิรูด รูดเข้า-รูดออกไปตาม รสนิยม ของเผด็จการในแต่ละราย หรือออกัสซั่มกันแต่ในหมู่คณะรัฐประหารเท่านั้นเอง...

----------------------------------------------------

ดังนั้น...เมื่อต้องย้อนกลับมาสู่ การเลือกตั้ง อย่างมิอาจปฏิเสธและหลีกเลี่ยงได้ มันก็เลยหนีไม่พ้นต้องเจอกับบรรดา นักการเมือง ประเภทสัปปะรังเคยะสถานทั้งหลาย ที่สามารถแลนด์สไลด์ สามารถแอฟวะลานช์ สามารถกลับเข้าสู่สภาฯ ได้ตามเดิม แบบเดิม ครั้นจะหันไปหาของแปลก ของใหม่ หรือหันไปหาประเภท คนรุ่นใหม่ เอาไป-เอามา...ก็หนักไปทาง หัวร้อน ซะเป็นหลักใหญ่ หนักไปทางแค้นจัด-กัดดะ พร้อมฝังเขี้ยวจมน่อง แบบชนิดไม่คิดจะสนใจ กาละ และ เทศะ มุ่งแต่จะพลิกฟ้า-คว่ำดินลูกเดียวเท่านั้นเอง แถมแทนที่จะพลิกจาก หลังตีน ให้กลายไปเป็น หน้ามือ กลับดันคิดจะพลิก หน้ามือ ให้กลายเป็น หลังตีน ไปซะนี่!!!

---------------------------------------------------------

อันนี้...ก็เลยยิ่งทำให้เจ็บปวด รวดร้าว หนักขึ้นไปใหญ่ คือไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร ไม่รู้ว่าจะเขย่าอะไรต่อมิอะไรอีกต่อไป นอกจากต้องหันมาเขย่าตัวเอง หันมารูด หันมารูป หรือหันมาหาทางปรับปรุงและเปลี่ยนแปลงตัวเองเสียใหม่ อันทำให้หนีไม่พ้นต้องหันไปหาพระ หาเจ้า โดยเฉพาะพระระดับ อภิมหาพระ อย่าง ท่านพุทธทาสภิกขุ นั่นแหละ ไม่ใช่แค่ระดับ พระสมปอง หรือ พระไพรวัลย์ ที่มีแต่ยิ่งทำให้เข้ารก-เข้าพงหนักยิ่งขึ้นไปอีก คือต้องหันไปรับฟังคำชี้แนะ ชี้นำ ที่ท่านได้เคยย้ำแล้ว ย้ำอีก ขณะยังมีชีวิตอยู่ โดยเฉพาะที่สรุปเอาไว้ว่า..."ประชาธิปไตยที่ว่าของประชาชน เพื่อประชาชน และโดยประชาชนนั้น ใช้ได้แต่เฉพาะประชาชนที่มีธรรมเท่านั้น เพราะถ้าประชาชนไม่มีธรรม มันก็ย่อมกลายเป็น...ประชาธิป-ตายเท่านั้นเอง..."

------------------------------------------------------

คือสรุปว่า...ไม่ว่าปรับปรุง เปลี่ยนแปลง ไปในแบบไหนต่อแบบไหน สำคัญที่สุดก็คือต้องยึดมั่นใน ธรรม ให้มากๆ เข้าไว้ ด้วยเหตุเพราะ ธรรม...นั้นมีความเป็นประชาธิปไตยอยู่ภายในตัวเอง หรือหมายถึง ความไม่เห็นแก่ตัวอยู่โดยธรรมชาติ การยึดมั่นใน ธรรม ให้เยอะๆ เข้าไว้ จึงไม่ต่างอะไรไปจากการสร้างรากฐานแห่งประชาธิปไตยที่แท้จริง เป็นจริง โดยไม่จำเป็นต้องไปพึ่งพา คณะรัฐประหาร หรือแม้แต่บรรดา นักการเมือง แห่งสัปปะรังเคยะสถานใดๆ เอาเลยแม้แต่น้อย...

---------------------------------------------------------

ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้...จาก Prabhat Ranjan Sarkar (อีกครั้ง)... “ประชาธิปไตยจะประสบผลสำเร็จ หากปัจจัยดังต่อไปนี้มีอยู่ท่ามกลางประชาชนผู้มีสิทธิ์เลือกตั้งไม่น้อยกว่า 51 เปอร์เซ็นต์ นั่นคือ...1.ความรู้หนังสือ 2.ความตื่นตัวทางการเมือง เศรษฐกิจ และสังคม และที่สำคัญที่สุดคือ 3.ความมีศีล-มีธรรม มิฉะนั้นแล้ว...ประชาธิปไตยก็คือเครื่องมือในการหลอกลวงประชาชนเท่านั้นเอง...”

-------------------------------------------------------