ถึงคิวเลือกตั้งผู้ว่าฯ กทม.

และที่น่าห่อเหี่ยวเอามากๆ ก็เห็นจะเป็นพรรคคนรุ่นใหม่ผู้คิดจะพลิกฟ้า-คว่ำดิน ที่จะเป็นเพราะควานหาใครไม่ได้ ไม่มีใครคิดจะเสี่ยง ไม่มีใครคิดจะเล่นด้วยหรือไม่ อย่างไร ก็มิอาจทราบได้ เลยต้องไปคว้าคุณ วิโรจน์ ชนดะ หรือ วิโรจน์ ลักขณาอดิศร ที่ต้องแบกรับภารกิจในการ พล่ามม์ม์ม์ ในสภาฯ อยู่แล้ว มาเป็นตัวแข่ง ตัวชิง ชนิดแทบไม่เหลือราคาให้ต่อรองซักกี่มาก-น้อย...

------------------------------------------------------

คือถ้าหากมันมีระดับ มาดามแป้งผู้ที่สามารถพลิกฟื้น ช้างศึก ให้กลับมาคึกคัก กลับมามีชีวิต ชีวา จนพอเกิดแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ สำหรับ บอลไทยไปสู่บอลโลก อะไรประมาณนั้น มันน่าจะพอซู้ดๆ ซ้าดๆ ซี้ดๆ ซ้าดๆ ขึ้นมาได้มั่ง หรือแม้แต่ถ้ามีระดับอดีต ผบ.ตร. อย่างพลตำรวจเอก จักรทิพย์ ชัยจินดา ที่บวชพระวันเดียว วัดเดียว กับอดีต ผบ.ทบ. บิ๊กแดง-อภิรัตช์ คงสมพงษ์ คิดจะเสนอตัวเข้ามาในสนามนี้ ในแง่สีสัน บรรยากาศ น่าจะ พลั่กๆๆ ได้เพิ่มขึ้นมากกว่านี้มิใช่น้อย แต่ดูเหมือนว่าทั้งสองรายนั้น พร้อมจะหันไปเอาดีทางอื่นซะมากกว่า รวมทั้งท่าน ผู้ว่าฯ หมูป่า-ณรงค์ศักดิ์ โอสถธนากร ที่ไม่ยอมเป็น หมู ให้กับใครง่ายๆ อะไรต่อมิอะไรมันเลยออกจะ แห้งง์ง์ง์ อยู่พอสมควร...

--------------------------------------------------------

อีกทั้ง หญิงเหล็ก อย่างคุณ รสนา โตสิตระกูล...หลังๆ นี้ดูจะออกไปทางเฉยๆ ไม่ได้คิดจะเคลื่อนไหว ไม่ได้ออกหาแสง หิวแสง เหมือนอย่างใครต่อใครเขา ก็ยิ่งทำให้บรรยากาศออกจะซึมๆ เซาๆ ทั้งๆ ที่ถือเป็นการเลือกตั้งครั้งสำคัญเอามากๆ สามารถใช้เป็น ดัชนีชี้วัด ถึงทิศทางการเมืองโดยรวม ได้ยิ่งกว่าเลือกตั้งซ่อมชุมพร สงขลา หรือเขต 9 หลักสี่ ไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า เพราะถ้าหากผู้สมัคร ตัวชิง อย่าง กล้ามใหญ่ ชัชชาติ สามารถนอนมาโดยไม่มีพระสวดนำหน้า ก็คงไม่ถึงกับสะท้อนอะไรมากมายนัก ในแง่ความเป็นรัฐบาล หรือความเป็นฝ่ายค้าน ฝ่ายแค้น หรืออาจต้องถือเป็นความคงเส้น คงวา แห่งความมุ่งมาดปรารถนาในทางส่วนตัว ของผู้สมัครหรือตัวชิงรายนี้ ที่มีมานานแสนนานอยู่แล้ว...

------------------------------------------------------

หรือถ้าหากเป็น ดอกเตอร์ เอ้ ไอน์สไตน์ ก็ไม่ได้ถึงกับเป็นตัวสนับสนุน ส่งเสริม ความเป็น ว่าที่นายกรัฐมนตรีฉบับสุโขทัยธรรมาธิราช ของคุณพี่ อู๊ดด้า จุรินทร์ ณ นวลผ่องเสนาณรงค์ แต่อย่างใด อาจต้องถือเป็นความทันสมัย ความสามารถส่วนตัวของผู้สมัครหรือตัวชิงรายนี้ซะมากกว่า ที่พอช่วยให้เกิดการฟื้นตัว ฟื้นสภาพ ของพรรคประชาธิกัด ซึ่งแทบสูญพันธุ์ไปแล้วในสนาม กทม. ส่วนถ้าเกิดรายการพลิกฟ้า-คว่ำดินขึ้นมาจริงๆ หรือเกิด วิโรจน์ ชนดะ นอนมาโดยไม่มีพระสวดนำหน้าอันนั้น...คงต้องถือว่า ตัวใคร-ตัวมัน ก็แล้วกัน รีบขายบ้าน-ขายช่อง อพยพหลบภัยไปอยู่ต่างประเทศน่าจะเหมาะกว่า...

------------------------------------------------------

สรุปรวมความแล้ว...ถ้าหากสนาม กทม.ยังมีเพียง ตัวเลือก เท่าที่เห็นและเป็นอยู่ คงต้องยอมรับว่าออกจะเป็นอะไรที่น่าเสียดายอยู่ตามสมควร คืออุตส่าห์รอคอยกันมาเกือบ 7 ปี 8 ปี แต่กลับไม่ถึงกับมีอะไรที่พอได้ซู้ดๆ ซ้าดๆ ซี้ดๆ ซ้าดๆ กันแบบชนิด หงส์แดงปะทะผีแดง อะไรทำนองนั้น แต่ก็นั่นแหละ...ยังเหลืออีกตั้ง 3 เดือน 4 เดือนข้างหน้า บรรดาผู้ที่ชักม้าชมเมืองอยู่ในแวดวงต่างๆ อาจได้เวลาชักม้าเข้าสู่สมรภูมิ กระทำทศกรีฑา สัตตกรีฑา พอให้สนามเลือกตั้งผู้ว่าฯ กทม.คราวนี้ เป็นอะไรที่คึกๆ คักๆ ขึ้นมาได้มั่ง...

----------------------------------------------------

ส่วนสนาม เลือกตั้งทั่วไป นั้น...แนวโน้มที่คงต้องรอคอย ลอยคอ ไปจนกว่าจะถึงปีหน้าโน่นแหละ ถึงพอมีความเป็นไปได้ขึ้นมาจริงๆ หรือคงต้องรอให้ บัตรเลือกตั้ง 2 ใบ มีผลบังคับใช้อย่างเป็นเรื่อง เป็นราว ไม่งั้น...ถ้าหากเอาตามแบบคุณพี่ โทนี่-โทนาฟ คือ ยุบสภาฯ แล้วเลือกตั้งกลางปีนี้ โอกาสที่จะแลนด์สไลด์ แอฟวะลานช์ มันคงเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วแน่ๆ ด้วยเหตุนี้...ไม่ว่าจะกระสัน หรือจะเสี้ยนกันไปถึงขั้นไหน คงหนีไม่พ้นต้องพยายามทำใจเย็ลล์ล์ล์ๆ หายใจยาวว์ว์ว์ กันไปอีกซักพักใหญ่ๆ นั่นแหละสหายเอ๋ย...

---------------------------------------------------

ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้...จาก Jacob Levin... “It’s a rash man who reaches a conclusion before he gets to it.- ผู้ที่หุนหันพลันแล่น...คือผู้ที่มักด่วนสรุปก่อนที่จะได้ข้อสรุป...”