โลกที่ 'อัตราเสี่ยง' มีแต่เพิ่มกับเพิ่ม!!!

แต่ไม่ว่าจะเป็นพวกเดียวกันเอง หรือฝ่ายตรงข้าม กลับเริ่มพล่านไป พล่านมา ปานประดุจว่า...ไม่น่าจะเกินปีนี้-ปีหน้า หรือไม่น่าจะเลยกลางปีที่จะถึงเป็นต้นไป หนีไม่พ้นต้องหันไปใช้โอกาสทางการเมืองในช่วงประมาณ 4 วินาที ต้อง“เข้าคูหากาบัตร” ในการเลือกตั้งครั้งใหม่กันเลยถึงขั้นนั้น...
                                                      
แต่เอาเป็นว่า...อะไรจะเกิด-มันก็คงต้องเกิด อะไรไม่เกิด-มันก็คงไม่เกิด หรืออาจขึ้นอยู่กับการสวดมนต์ ภาวนา ไปจนการแช่งชัก หักกระดูก ของแต่ละฝ่ายนั่นแหละ ว่าอันไหนจะแรงกว่ากัน แต่ที่แน่ๆก็คือ...ไม่ว่าอะไรจะเกิด-ไม่เกิด สิ่งที่น่าจะทยอยตามมาอย่างเป็นระลอกนับแต่นี้เป็นต้นไป น่าจะหนีไม่พ้นไปจากเรื่อง “สึนามิทางเศรษฐกิจ”นั่นแหละทั่น ที่เริ่มส่งผลให้เห็นค่อนข้างชัดเจนบ้างแล้วในระดับโลก โดยเฉพาะ “ความขาดแคลน” แทบทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ว่าสินค้า แรงงาน ชิ้นส่วนอุปกรณ์ในการผลิต ไปจนถึงพลังงาน แก๊ซ น้ำมัน และถ่านหิน ฯลฯ ส่งผลให้ “ภาวะเงินเฟ้อ”เริ่มแผ่ซ่าน ครอบคลุมไปแทบจะทั่วทั้งโลก...
                                                      
ด้วยเหตุนี้...การตัดสินใจ “เปิดประเทศ”ของ “บิ๊กตู่”ไม่ว่าจะถูก-ผิดอย่างไรก็แล้วแต่ แต่คงต้องยอมรับว่า ออกจะเหมาะสม สอดคล้อง กับฉากสถานการณ์ในอนาคตเบื้องหน้าอยู่ตามสมควร คือถ้าหากยังคงอั้นไป-อั้นมา ไม่คิดจะกินยาถ่าย หรือยาระบายใดๆก็ตามที โอกาสที่จะท้องผูก ท้องเฟ้อ เรอเปรี้ยว เนื้อตัวเขียวเป็นจ้ำๆ ย่อมมิอาจหลีกเลี่ยงได้อยู่แล้วแน่ๆ โดยเฉพาะสำหรับประเทศไทยแลนด์ แดนสยาม ของหมู่เฮาทั้งหลาย ที่ต้อง“พึ่งพา”รายได้จาก “รัสเซล โครว์” หรือจากบรรดา“นักท่องเที่ยว”มาโดยตลอด ยิ่งเมื่อได้แรงยุ แรงเชียร์ แบบบุญหล่นทับ บุญบังเอิญ หรือไม่ อย่างไร ก็แล้วแต่จะคิดแต่นั่นย่อมทำให้พอเกิด“โอกาส”ในการฉุดกระชากลากถู การประคับประคองตัวเอง ระหว่างออกอ่าว ออกทะเล ได้มั่ง แม้แต่เล็กๆ-น้อยๆก็ยังดี...
                                                      
อย่างไรก็ตาม...การเปิดบ้าน เปิดเมือง เปิดประเทศนับจากนี้ ก็ใช่ว่าทุกสิ่งทุกอย่างจะสมพรปาก สมกับแรงยุ แรงเชียร์ ของ “รัสเซล โครว์”ไปโดยตลอดก็หาไม่ เพราะบางบ้าน บางเมือง อย่างเช่นระดับ“บาหลี”ก็เถอะ!!! ถึงจะเปิด จะถ่าง ทั้งประตู ทั้งหน้าต่าง เอาไว้ชนิดอ้าซ่าเพียงใด ปรากฏว่าไม่มีแม้แต่ตัวเดียว-อันเดียว ไม่มีเที่ยวบินแม้แต่เที่ยวเดียว ที่คิดจะขนใครต่อใครมาดูหน้าอก ดูนมต้ม ของสาวบาหลี เอาเลยแม้แต่น้อย เนื่องจากโดยสีสัน บรรยากาศ ของโลกทั้งโลกในช่วงนี้ มันยังไม่ถึงกับครื้นเครง รื่นรมย์บรรเลง แถมยังเต็มไปด้วย “ความขาดแคลน”อะไรต่อมิอะไรดังที่กล่าวไปแล้ว โอกาสที่จะเกิดมหกรรมกินลูกชิ้นปิ้ง ตามแบบฉบับของคุณน้อง “ลิซ่า” มันจึงไม่ใช่เรื่องง่ายๆ สบายๆ แต่อย่างใด...
                                                      
ดังนั้น...ระหว่างออกแรงยุ แรงเชียร์ โหมการโฆษณาเพียงใดก็ตาม คงต้องหันไประมัดระวังการใช้ การจ่าย ในแต่ละเรื่อง แต่ละกรณีให้มากๆเข้าไว้ อย่าให้ถึงกับต้องทำให้การเปิดบ้าน เปิดเมือง เปิดประเทศ กลายเป็นการเปิดหน้า เปิดการ์ด ไม่คิดจะยกนวมขึ้นสวมหัว หรือไม่คิดจะสวมหมวกกันน็อคต่อไปอีกแล้ว เพราะภายใต้แนวโน้มความเป็นไปของเศรษฐกิจในช่วงนี้ ไม่ว่าจะในระดับโลก หรือในระดับสังคมไทยก็ตาม โอกาสที่จะถูก“หมัดสวน” หรือ “หมัดที่มองไม่เห็น”ทิ่มเข้าใส่กระโดงคาง จับเข้าที่ขมับ หรือที่ปากครึ่ง-จมูกครึ่ง ย่อมมีความเป็นไปได้สูงเอามากๆ...
                                                      
ยิ่งโดยเฉพาะเมื่อมีการจัดเกรด ลดเกรด ลดอันดับ “ความโปร่งใส”ในเรื่องการทุจริตและคอรัปชั่นของประเทศไทย ลงไปอยู่ระดับท้ายตารางกันเลยถึงขั้นนั้น ขณะที่อัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจก็กลับเหนือไปกว่าประเทศบ้านใกล้-เรือนเคียง อย่างประเทศพม่า เพียงประเทศเดียวเท่านั้นเอง อันนี้...ยิ่งต้องเพิ่มความระมัดระวังในด้านต่างๆยิ่งขึ้นไปใหญ่ เพราะแม้ว่าท่านนายกฯ “บิ๊กตู่”ของหมู่เฮา ท่านทำท่าว่าคิดจะ “อยู่ยาวว์ว์ว์”ชนิดไม่คิดยุบสภาโดยเด็ดขาด แถมยังอาจ“ตีตั๋ว”ต่อไปอีก 4 ปีในการเลือกตั้งครั้งหน้าอีกซะล่วย แต่ถ้าลองเจอเข้ากับ “หมัดสวน”หรือ “หมัดมองไม่เห็น”เข้าไปแบบเต็มๆ เนื้อๆ โอกาสที่จะหลับกลางอากาศ ก้นเตี้ย คายฟันยาง นับแปด นับสิบ ก็ยังคงละเมอ ไม่คิดจะตื่นเอาเลยแม้แต่น้อย...
                                                      
สรุปรวมความแล้ว...ภายใต้โลกที่เต็มไปด้วย “ความเสี่ยง” สูงยิ่งขึ้นเรื่อยๆเช่นนี้ ไม่ใช่โลกที่สามารถสนุกสนาน ร่าเริง บันเทิงใจ ได้มากมายซักเท่าไหร่...การ “ตั้งอยู่ในความไม่ประมาท”เอาไว้ให้มากๆเข้าไว้ในทุกเรื่อง ทุกกรณีนั่นแหละ ถึงจะ “เข้าท่า”ที่สุด แม้แต่บรรดาพวกที่ถือหาง พวกที่เป็น “ติ่งบิ๊กตู่”ทั้งหลาย ก็อย่าถึงกับไปนิ่งนอนใจจนเกินไป เพราะระหว่างเฮไป-เฮมา ระหว่าง “บิ๊กตู่...ฉู้ฉู้”กันอย่างขะมักเขม้น กระเหี้ยนกระหือรือ ถ้าดันเผลอ...ไปทิ่มไม้จิ้มฟันใส่เหงือกแรงไปหน่อย โอกาสที่จะตาย...กับ...ตาย ก็ใช่ว่าจะไม่มีเอาเสียเลย!!!!
                                                      
ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้ จาก “Jawaharlal Nehru” (อีกครั้ง)... “It is the difficult world, not a very gentle world; it does not care too much for the weak. And you have to be strong, in mind, in heart, in character and in technic and in modern ways of life. Otherwise, you go down. I have no doubt about it. - มันเป็นโลกที่ลำบาก ไม่ใช่โลกที่น่าอภิรมย์นัก โลกที่ไม่สู้เอื้ออาทรแก่ผู้ที่อ่อนแอ ท่านต้องเป็นผู้ที่แข็งแรงทั้งทางกาย ทางใจ อุปนิสัยใจคอและวิธีการต่างๆ ตลอดจนหนทางอันทันสมัยในการดำเนินชีวิต มิฉะนั้น...ข้าพเจ้าไม่เชื่อว่าท่านจะรอดปลอดภัยได้เลย”