“ทีวีดิจิทัล”กับอนาคต!

ปี..2571

คุณสุริยะ จึงรุ่งเรืองกิจ รมต.คมนาคม บอก รถไฟสายสีส้มด้านตะวันออก จากศูนย์วัฒนธรรมถึงมีนบุรี จะวิ่งรับส่งผู้โดยสารได้

นี่..ใครจะดีใจ ไชโยก็เชิญ ส่วนผมที่พักอาศัยอยู่ริมทางรถไฟสายนี้ เมื่อนับนิ้วดู อีกตั้ง 4 ปีถึงจะได้ใช้บริการ ต้องบอกว่า “เย็นชาแล้วครับทั่น”!

คุณจะวิ่งเมื่อไหร่ก็เอาตามที่พวกท่านสบายใจเถิด ผมน่ะเห็นจะหมดอารมณ์ยินดี-ยินร้าย แต่ให้เสียความรู้สึกอยู่นิดว่า..

ความล่าช้า-ความเสียหายที่เกิดขึ้นนี้ จะไม่มีผู้ใด บริษัทไหนรับผิดชอบกันบ้างเลยเชียวหรือ..อยากรู้น่ะ!

แล้วนั่นก็อยากรู้เหมือนกันว่า จากนี้อีก 5 ปี เมื่อถึง พ.ศ.2572 ที่ “ใบอนุญาตประกอบการทีวีดิจิทัล” ของทุกช่องจะหมดอายุลงตามเงื่อนไข-สัญญา..

กสทช.จะเปิดให้มีการประมูลต่อหรือไม่ และแต่ละช่องที่ได้รับสัมปทานมาจะยังมีเรี่ยวแรงอยู่ไหมที่จะต่อสัญญา?

แต่เท่าที่แว่วๆ ได้ยินมา ถ้าค่าสัมปทานยังสูงอยู่เหมือนเดิม น่าจะมีไม่น้อยกว่า 10 ช่องที่ยอมถอย ปล่อยมือ ขอไม่สู้อีกต่อไป!

ก็..เห็นใจและเข้าใจ เพราะตั้งแต่เริ่มต้นเปิดสถานี “ทีวีดิจิทัล” กันมา ทุกช่องได้แต่ประคับประคองธุรกิจ ที่หวังจะได้กำไรในแต่ละเดือน-ละปีนั้น..

“หวังกันไป ก็ได้แค่หวัง ไม่เสียสตางค์ ไม่ผิดกฎหมาย หวังกันมา ก็หวังกันไป
หวังในใจ ตำรวจไม่จับ” อย่างที่เพลงคุณก๊อท จักรพันธ์ ร้องนั่นแหละ!

ยิ่งสภาพปัจจุบัน ยุคข้าวยากหมากแพงนี้ด้วยแล้ว จากขาดทุนกะปริบกะปรอย ก็ขาดทุนหนักถึงขั้นบักโกรกกันอยู่หลายช่อง

จะพูดว่า “เข้าขั้นวิกฤต” ก็ไม่ผิด ด้วยเงินที่ได้จากสปอนเซอร์ จากโฆษณา จากที่เคยเก็บเบี้ยใต้ถุนร้าน ถึงตอนนี้แทบจะไม่มีให้ขอดกันแล้ว!

ที่เป็นเช่นนี้ เนื่องด้วยสปอนเซอร์ โฆษณา เริ่มประจักษ์ชัดแล้วว่า “ทีวี” เป็นของชำรุดทรุดโทรมที่คนไม่ได้ให้ความสนใจดู

 แต่ได้หันไปหาความสุข ความบันเทิงอยู่ในจอมือถือกันหมดแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้คนไม่ว่ารุ่นใหม่-รุ่นเก่า ก็หันมาทำช่องเป็นของตัวเอง ทั้งยูทูบ เฟซบุ๊ก แถมมีรายได้ (งาม) อีกต่างหาก!

นี่..อย่าว่าแต่เจ้าของสถานีเลยที่กลัดกลุ้ม เครียด (ดื่มเหล้า) ดารา นักแสดงน้อย-ใหญ่ ตลอดจนผู้ผลิตรายการ-ละครก็เริ่มที่จะหวั่นไหว..

ไม่รู้วันไหน-เมื่อไหร่จะตกงาน!

บางบริษัทไม่ยอมให้เจ็บตัว จึงได้ตัดไฟเสียแต่ต้นลม ด้วยการปิดตัวบ้าง ลดพนักงานลงบ้าง..

แต่ที่น่าสงสารและน่าเห็นใจ ก็บรรดาคนทำงาน “ฟรีแลนซ์” ที่ไม่มีเงินดง-เงินเดือน มีแต่เงินรายวัน ที่มีงานทำก็ได้-ไม่มีงานทำก็อด!

ตอนนี้..เสียงบ่น-เสียงโอดครวญจากพวกเขาชักเริ่มหนาหูเข้าทุกที ไม่เว้นกระทั่งผู้กำกับ คนเขียนบท ก็พลอยโดนผลกระทบไปตามๆ กัน

คนที่มีฝีมือ-มีความสามารถ มีโอกาสได้เข้าไปร่วมงานกับช่องสตรีมมิงก็โชคดีไป แต่ด้วยจำนวนผู้กำกับที่มากมายก่ายกองร่วมๆ 100-200 คนในวงการ..

“เน็ตฟลิกซ์” แม้จะมีใจอยากยื่นมือช่วยสนับสนุน แต่ก็จำต้องยืนอยู่บนฐานธุรกิจ คงไม่เอาด้วย หาก “เอ็นดูเขา-เอ็นเราขาด” เป็นแน่!

ครับ..อีกตั้ง 5 ปีจึงจะหมดสัมปทาน แต่แทนที่ผู้ประกอบการเจ้าของสถานีจะดีใจ กลับหนักใจ-ทุกข์ใจกับระยะเวลา..

ถ้าเผื่อเลิกได้-หยุดได้เสียแต่บัดนี้ หลายช่องคงจะปิดสถานีไปแล้ว!

ไม่เห็นเรอะ บางช่องต้องเอา “ของเก่า”มารีรัน-วนลูปเพื่อจะได้ประหยัดต้นทุน ขนาดช่อง 7 ช่อง 3 ว่าใหญ่-ยักษ์ ทุนหนายังออกอาการไม่ต่างนายกฯ เศรษฐายามนี้..

จะลากต่อไหวไหม..ลุ้นไปพร้อมกัน!.

 

สันต์ สะตอแมน

เพิ่มเพื่อน

ข่าวที่เกี่ยวข้อง

คืนอิสรภาพหนังไทย?

#เราทำหนังไทย.. ปล่อยพวกเราไปเถอะครับ พวกเราก็แค่อยากทำหนัง ให้มันเต็มความสามารถของเราเท่านั้น

โกงชาติ..ติดคุกแค่เป็นพิธี?

เฮงซวย! ขอโทษที่ต้องสบถ-ด่า เพราะดูไป-มองมา ไม่ใช่นายทักษิณ ชินวัตร แล้วล่ะ ตัวปัญหา ผมว่า “สื่อ” พวกเราเองนี่แหละ ที่ไม่รู้หวัน-รู้แดด..

'ชรินทร์'..ชีวิตดั่งเพลง

“ชีวิตส่วนตัวของข้าพเจ้านั้น.. ไม่ว่าจะเดินกับใคร ข้าพเจ้าเป็นช้างเท้าหลังเสมอ พี่ไหล (ไสล ไกรเลิศ) ชวนไปไหนข้าพเจ้าก็ไปด้วย เพราะช้างเท้าหน้ามีสตางค์ซื้อข้าวกินยามหิว ช้างเท้าหลังพอได้อาศัย

อยู่ให้ทันสิ่งที่ไม่เคยเห็น

จาก..ยุเด็กให้ติดคุก! มาวันนี้..นายปิยบุตร แสงกนกกุล ประกาศ (ยุ) ผู้ใหญ่.. “ถึงเวลาแล้วที่นักการเมืองต้องจัดการสู้/โต้กลับศาลรัฐธรรมนูญ

ธีรยุทธ..“บนเส้นทางศิลปะ”

จากฉากลิเกสู่ศิลปินชายขอบ.. 1.ฉากลิเก แม่เป็นแม่บ้านในสังคมไทยดั้งเดิม ไม่มีการศึกษาแต่อ่านออกเขียนได้ แม่ต้องรับผิดชอบงานบ้าน งานเลี้ยงดูลูก แม่ไม่เคยวาดรูป เล่นดนตรี จำไม่ได้ว่าเคยได้ยินแม่ร้องเพลงหรือไม่