ปะการังฟอกขาวใกล้ตาย ในยุคทะเลเดือด!

แกบอกว่าเมื่อเห็นสถานการณ์อย่างนี้ “จึงถึงเวลาเดินทางอีกครั้ง ไม่มีความสวยใดๆ รออยู่ มีแต่ความเศร้า แต่นั่นแหละคือหน้าที่ของพวกเรา – นักวิทยาศาสตร์ทางทะเล”

ภาพที่ส่งมาพร้อมคำบรรยาย “นี่คือปะการังไทยในยุคทะเลเดือด”

“เป็นปะการังหน้าตาประหลาด ทำงานในทะเลมาเกือบ 40 ปี ผมไม่เคยเห็นแบบนี้มาก่อน จนมาถึงยุคนี้แหละ”

เดิมปะการังมีสีสันงดงาม เป็นที่อยู่ของกุ้งน้อยปูเล็ก หอยมือเสือและดอกไม้ทะเล

ยังมีปลาพ่อปลาแม่และปลาน้อย อาศัยปะการังเป็นบ้าน เป็นที่คุ้มภัย

เมื่อ 5-6 ปีก่อน ผลของโลกร้อนเริ่มรุนแรง น้ำทะเลอุณหภูมิสูงขึ้น น้ำลดต่ำผิดปรกติ แดดแรง ปะการังเริ่มฟอกขาว

แม้จะพยายามสู้เพื่อจะฟื้นขึ้นมาได้ แต่บนหัวเริ่มตายเพราะโดนแดดเต็มๆ

ที่พอมีชีวิตคือด้านข้าง หากเป็นทะเลภาวะปรกติ ฟอกขาวหนหนึ่งแล้วหายไป 7-8 ปี ปะการังด้านข้างจะลามขึ้นมาบนหัว ทำให้ทั้งก้อนกลับมามีชีวิต

แล้วทะเล 5-6 ปีที่ผ่านมาปรกติไหม ?

ดร. ธรณ์บอกว่า “คำตอบคือไม่ น้ำร้อนแทบทุกปี ปะการังฟอกขาวเป็นประจำ มากบ้างน้อยบ้าง แต่พวกเธออ่อนแอลง

“แทนที่ปะการังด้านข้างจะลามขึ้นมาด้านบน กลับกลายเป็นหดหายเสียพื้นที่ลงไปเรื่อยๆ จนค่อนก้อนกลายเป็นปะการังตาย”

ปะการังจิ๋วที่เพิ่งลงเกาะใหม่ยังพยายามสู้ เติบโตเป็นปะการังก้อนน้อยบนซากของรุ่นก่อน

แต่แล้วก็มาถึงช่วงนี้ น้ำร้อนจี๋ 32-34 องศาติดต่อกันมา 3-4 สัปดาห์

ปะการังที่เหลือเพียงน้อยนิดฟอกจนขาวจั๊วะ โอกาสรอดแทบไม่มี เพราะน้ำยังไม่มีท่าทีว่าจะเย็นลง ฝนยังไม่มา

ปะการังก้อนน้อยที่อยู่บนหัว สู้มาหลายปี มาบัดนี้เธอก็ฟอกขาวเช่นกัน

จุดจบปะการังก้อนนี้คือตายทั้งก้อน ก้อนเก่าและก้อนใหม่

ไม่มีกุ้งน้อย ไม่มีปูเล็ก ไม่มีปลาพ่อแม่ลูก

ไม่มีชีวิตสุขสันต์ใต้ทะเลไทย ไม่มีความสวยให้คนมาดู ไม่มีบ้านสร้างความอุดมสมบูรณ์ให้ท้องทะเลอีกต่อไป

ที่ตายนั้นไม่ใช่แค่ก้อนเดียว แต่เป็นพันก้อน หมื่นก้อน แสนก้อน ล้านก้อน

ตำนานหลายล้านปีของระบบนิเวศยิ่งใหญ่ที่สุดในท้องทะเล สวยและหลากหลายที่สุดในโลก มาถึงบทอวสาน

มีภาพที่คนส่งมาจากชุมพร แต่ยังมีอีกหลายที่ ชลบุรี ระยอง เรื่อยไปจนถึงตราด

หรือเลยลงไปทางใต้ สมุย พะงัน เราพบปะการังประหลาดได้ทั่วไป

ปะการังที่ร่อแร่ใกล้ตาย มาถึงจุดสุดท้ายในปีที่ทะเลเดือดสุด ตายทั้งก้อน ไม่มีโอกาสฟื้นคืนกลับมา

ดร. ธรณ์บอกว่ามีความรันทดเป็นที่สุด

“ที่แค้นสุดคือเราได้แค่มองดูเธอตาย ไม่มีทางช่วย ไม่มีหนทางอื่นใด

“มันคือโลกร้อนทะเลเดือด มันคือภัยพิบัติครั้งใหญ่สุดของท้องทะเล และมันจะแรงยิ่งขึ้นๆ ในอนาคต

นักวิทยาศาสตร์ประเมินว่าปะการังในโลกจะพินาศเกือบหมดสิ้นในอีก 30 ปีข้างหน้า

แต่ทะเลไทยอาจไม่นานขนาดนั้น โดยเฉพาะในอ่าวไทย

แค่นี้ก็ตายไปเยอะแล้ว และจะยิ่งตายเยอะ ตราบใดที่อุณหภูมิน้ำยังไม่ลดลง

ตาย ๆ ๆ จนหมดท้องทะเล

ไม่ต้องโทษคนอื่น ไม่ต้องเหลียวมองคนข้างๆ ว่าจะทำหรือไม่ ?

ก็แค่ถามใจตัวเอง เราจะทำเช่นไร ?

ก็แค่ถามใจตัวเอง…

หากถามว่าคนไทยทุกคนจะมีส่วนช่วยอย่างไรหรือไม่

คำตอบคือจะต้องช่วยกันตอบให้ได้ว่าจะทำอย่างไรจึงจะลดก๊าซเรือนกระจก

ทุกท่านทราบดี ลดขยะ ลดน้ำทิ้ง ไม่กินฉลาม ปลานกแก้ว สัตว์หายาก ไม่ให้อาหารปลา เก็บขยะ ฯลฯ เป็นเรื่องที่พวกเรารู้ดีอยู่แล้ว

สนับสนุนผู้ประกอบการที่ดี ไม่สนับสนุนคนที่เอาเปรียบธรรมชาติ ช่วยคนที่พยายามสู้เพื่อรักษาป่าไม้ ทะเล และโลก

ก็แค่ทำต่อไปและทำให้มากขึ้น มาก ๆ ๆ

แต่มีคำถามว่าแม้เราทุกคนจะเริ่มจริงจังกับหน้าที่แต่ละบุคคลในการป้องกันโลกร้อน...จะสายไปแล้วหรือไม่? ด้วยซ้ำ

(ดร. ธรณ์ยังเล่าเรื่องราวอย่างละเอียดในเพจ Thon Thamrongnawasawat).