แจกเงินผ่านดิจิทัลวอลเล็ต: ปีศาจอยู่ในรายละเอียด!

ล่าสุดบอกว่ายอดเงิน 500,000 ล้านบาทที่จะมาแจก 50 ล้านคนนั้น 2 ก้อนจะมาจากงบประมาณปี 67 และ 68 ส่วนก้อนที่ 3 กว่า 172,300 บาทจะใช้มาตรา 28 ของ พ.ร.บ. วินัยการเงินการคลังผ่าน ธกส.

ยังไม่ทันไรก็มีเสียงค้านมาจากหลาย ๆ แหล่งเพราะมีทั้งประเด็นว่า ธกส. ทำได้เฉพาะเรื่องส่งเสริมการเกษตรฯและสหกรณ์การเกษตรเท่านั้น

จะเอาเงินไปแจกเฉย ๆ ไม่ได้

รัฐบาลอ้างว่าไม่ใช่ “กู้” แค่ “ให้สำรองออกไปก่อน” และจะจัดสรรงบประมาณชดเชยให้โดยใช้เวลา 3 ปี

จะเรียกว่า “กู้” หรือ “ยืม” หรือ “สำรองจ่าย” ก็ล้วนแล้วก็กลายเป็นเรื่องของ “ปีศาจในรายละเอียด” ทั้งนั้น

อีกทั้ง “ปีศาจในรายละเอียด” ที่สำคัญคือเอาเข้าจริง ๆ การขึ้นเงินของคนที่ได้เงินหมื่นแต่ขึ้นเงินสดไม่ได้ ต้องผ่าน 2 ชั้นก่อนนั้นสร้างความงุนงงต่อผู้พบเห็นเป็นอย่างยิ่ง

ผมอ่านเจอบทสนทนานี้ในเพจหนึ่งที่น่าสนใจ สะท้อนถึงปัญหาจริง ๆ ของโครงการนี้ที่ท้ายที่สุดอาจจะแท้งในนาทีสุดท้ายอีกก็ได้

เนื้อหาที่เขาแลกเปลี่ยนกันบางตอนเป็นอย่างนี้:

พูดถึงดิจิทัลวอลเล็ต อย่างร้านผมเปิดเป็นร้านกาแฟ SME รายย่อยเล็กๆ สายป่านไม่ยาวเหมือน SME ขนาดกลางและ SME ขนาดใหญ่

ร้านผมเข้าโครงการของรัฐสมัยประยุทธ์ โครงการคนละครึ่ง

ร้านจะมีแอพถุงเงินแล้วใส่จำนวนเงินลงไปเช่น กาแฟร้านผมแก้วละ 50 บาท ผมจะพิมพ์ใส่ในแอพ 50 บาท แล้วกดจะมี QR ให้ลูกค้าแสกนลูกค้าก็จะจ่ายเพียง 25 บาท ครึ่งนึงของราคาสินค้าที่เราใส่ไป

ส่วนเงินยังไม่เข้าร้านทันที จะอยู่แค่ในแอพ เงินจะเข้าเช้าวันถัดไป

ช่วงเช้าเข้าครึ่งแรก 25บาทเงินที่ลูกค้าจ่าย

ช่วงเย็นเข้าอีก 25บาท เงินจากรัฐจ่าย

ผมก็ทำบัญชีครบ 50 บาท ตามยอดขาย

ซึ่งกาแฟร้านผมมีต้นทุนแก้วละ 30บาท กำไร 20บาท รอแค่ข้ามวันก็ได้ทั้งทุนทั้งกำไรครบ

คราวนี้เงินโครงการดิจิทัลวอลเล็ต จากที่ฟังขั้นตอนแล้วคือให้ลูกค้าแสกน 50บาท แล้วเรายังไม่ได้เงินในวันถัดไปนะ

ทั้งทุนและกำไรยังไม่ได้คืนสักบาท

ร้านผมต้องไปหาใช้ซื้อวัตถุดิบที่ร้านอื่น เอาแอพร้านผมไปแสกนซื้อวัตถุดิบ อีกรอบ ก็ถึงจะครบ 2 ครั้ง ตามเงื่อนไข ถึงจะได้เงิน 50 บาทคืน

ข้อเสีย การทำบัญชีก็จะวุ่นวายหน่อย และต้องมีทุนสำรองไว้เยอะ สำหรับระหว่างรอเอาไปซื้อวัตถุดิบอีกรอบ เพื่อที่จะให้เข้าเงื่อนไขรัฐ ร้านถึงจะได้เงินยอดขายทั้งทุน ทั้งกำไร

ไม่ใช่ขายเสร็จแล้วไปซื้อวัตถุดิบเลย ไม่ครับ สัปดาห์นึงผมซื้อทีละเยอะๆ แล้วสัปดาห์นึงถึงไปซื้อวัตถุดิบ 1 ครั้ง

เห็นภาพยังครับว่าแทนที่ผมจะได้เงินวันต่อวัน แต่ร้านผมจะได้เงินสัปดาห์/ครั้ง

ร้านผมต้องมีเงินไว้หมุนอย่างน้อยทั้งสัปดาห์

แล้วร้านที่เขาต้องใช้ทุนไว้ซื้อวัตถุดิบทุกวันละครับ เขาจะเอาเงินตรงไหนไปหมุนใช้ก่อน ยิ่งร้านที่ไม่ได้ทำบัญชี เละครับบอกไว้เลย บริหารเงินไม่เป็นนี่จมทุนเลย

แทนที่จะให้แสกนแล้วเข้าวันถัดไปแบบโครงการคนละครึ่ง

ผมมาเล่าให้ฟังที่ผมทำ SME ขนาดเล็ก เปิดร้านกาแฟเป็นอาชีพเสริมครับ อาชีพหลักเป็นมนุษย์เงินเดือน

จากข้อความนี้ก็มีความเห็นตามมาหลายด้านเช่น  แจกเป็นเงินสด แจกเท่างบที่มี โดยการตัดงบฟุ่มเฟื่อย แจกทุกคน ยกเว้นมหาเศรษฐี จะได้คนละ 2500 ก็แจกไป หรือแจกตามขั้นรายได้ เงินสด ห้ามใช้ในร้านค้าใหญ่ 7-11 เงินหมุนไปสู่รากหญ้าแน่นอน

ก็เอาเงิน DW ไปซื้อ ไปใช้ต่อไงครับ คิดเสียว่ามันเป็น เงินอีกประเภทที่ใช้ได้เช่นกัน ก็เข้าใจครับ

จริงครับ เรื่อง cashflow มันไม่เท่ากันจริงๆ ได้มาก่อนครึ่งนึงยังไงก็อุ่นใจได้ระดับนึง หมุนได้ระดับนึง

นี่ได้เงินลมที่ต้องไปซื้อเฉพาะร้านที่ร่วมรายการก็จะหวิวๆหน่อย แล้วถ้าร้านที่เราซื้อเกิดไม่ร่วมโครงการอีกคือเตรียมกุมหัวได้เลย แต่ถ้ามาทรงนี้ ร้าน supplier คงต้องร่วมโครงการหมด

ที่สำคัญ วัตถุดิบ ร้านกาแฟ ไม่ว่าจะเป็นกาแฟ หรือแก้ว ฝาแก้วใดๆซื้อแมคโคร โลตัสไม่ไหวค่า แพงเกิ๊น

ร้านชำแบบเรา แฟ้บ เครื่องปรุงยังซื้อได้ราคาพอๆกัน

แต่ร้านกาแฟยากกก ส่วนใหญ่จะซื้อร้านประจำๆ เผลอๆเมล็ดกาแฟ สั่งออนไลน์ด้วย

แล้วถ้า supplier เราไม่เข้าร่วมโครงการ เราจะซื้อของที่ไหน?

ผู้ที่คิดโครงการได้คิดถึงจุดนี้หรือยัง แล้วจะจูงใจหรือช่วยเหลือผู้ประกอบการที่สนใจเข้าร่วมอย่างไร? แต่ดูทรงเขาไม่น่าจะสนใจเพราะลำพังร้านที่เขาวางแผนจะให้ใช้ได้ไว้ ก็เพียบแล้ว!! เราเป็น roaster เรายังกุมขมับเลย เมื่อก่อนเคยมีลูกค้ามาขอให้เข้าระบบ barter trade ก็ต้องปฏิเสธไป  เสียลูกค้าไปเลย

รอบนี้ใครเข้าร่วมอย่าลืมบวก +vat 7-10% และอย่าลืมเรื่องภาษีเงินได้ 35% เผื่อไว้ด้วยนะคะ

ถ้างี้ทำให้คนที่ทุนน้อยต้องไปสร้างหนี้เพิ่มอีกเป็นปัญหาเรื้ยรังแทนที่จะแก้ปัญหาเศรษฐกิจกับทำให้คนจนจนเพิ่มอีก

DW ที่เข้ามาคุณสามารถเอาไป scan ชื้อของต่อได้เลย ไม่ต้องรออีกวัยไม่ใช่เหรอ ไม่ต้องรอเบิกเป็นเงินสด มันเสมือนเงินสดแค่ทันใช้จ่ายไม่คล่องเท่าเงินสด แต่ถ้ารู้สึกยุ่งยาก ก็ไม่ต้องไปลงทะเบียนครับ ไม่ใช่โตรงการบังคับ เอาตามชอบได้เลย ให้คนที่เห็นว่าเป็นโอกาสใช้แล้วกัน

เรื่องรายละเอียดที่สับสนและซับซ้อนนี่แหละที่จะเป็น “จุดตาย” ของนโยบาย “เรือธง” ทั้งหลายของรัฐบาล!