ออนทัวร์-ทัวร์ลง

แต่รอบที่ผ่านมาสาวๆ ของเราก็ทุบ จีน กับเซอร์เบียมาแล้ว

ก็ไม่มีอะไรต้องเกรงกันอีก

วันนี้ทีมวอลเลย์สาวไทยลบคำสบประมาทที่ว่า คนไทยทำงานเป็นทีมไม่เก่งลงไปอย่างสิ้นเชิง

กว่าจะเดินทางมาถึงวันนี้ ใช่ว่าจู่ๆ จะเก่งขึ้นมาได้โดยไม่ลงมือทำอะไรเลย ต้องผ่านการปฏิรูประบบ ผ่านการวางรากฐาน ผ่านการทุ่มเท ผ่านการปรับทัศนคติ

แต่ยากที่สุดคือจุดเริ่ม

เริ่มตรงไหน อย่างไร โดยใคร

มันไม่ต่างไปจากการจะปฏิรูปอะไรสักอย่างในบ้านเมืองนี้ จุดเริ่มต้นเป็นสิ่งสำคัญ

ทุกคนรู้จัก "โค้ชอ๊อต-เกียรติพงษ์ รัชตเกรียงไกร" กันดีอยู่แล้ว

นี่คือจุดเริ่มต้น

เป็นความปรารถนาอยากเห็นทีมวอลเลย์บอลหญิงไทยไปสู่ระดับโลก

ก่อนปี ๒๕๔๐ ใครได้ยินคำพูดนี้ คงคิดไม่ต่างกัน  เพ้อเจ้อ บ้าหรือเปล่า วอลเลย์บอลเป็นกีฬาสำหรับคนตัวสูง ไม่ใช่สรีระอย่างคนไทย

รัฐไม่อยากทุ่ม เอกชนก็ยังไม่เต็มร้อยที่จะสนับสนุน

แต่วันนี้ นักตบสาวไทย ฉีกทุกกฎราบคาบ ยืนหนึ่งใน  ๘ ทีมสุดท้าย เนชันส์ลีก ๒๐๒๒ ได้สำเร็จ และกำลังจะก้าวต่อไป

แล้วกีฬายอดฮิตอื่นๆ เช่นฟุตบอลทำไม่ได้หรือ ลีกอาชีพในประเทศก็มี แต่ทำไมยังก้าวไม่พ้นอาเซียน

ฟุตบอลโลก ๒๐๒๖ ที่สหรัฐอเมริกา, แคนาดา และ เม็กซิโก เป็นเจ้าภาพร่วมกัน ทางสหพันธ์ฟุตบอลนานาชาติ (ฟีฟ่า) เพิ่มทีมในรอบสุดท้ายจาก ๓๒ ทีมเป็น ๔๘ทีม

ทวีปเอเชียจะได้โควตาเพิ่มเป็น ๘ ที่นั่ง

โอกาสที่ไทยจะเป็น ๑ ใน ๘ พอมี

แต่ถามว่ามั่นใจหรือเปล่าว่าทำได้ หันมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ไม่มีใครให้คำตอบได้ว่า ได้ไปแน่ร้อยเปอร์เซ็นต์ 

วงการฟุตบอลต้องมีคนที่มุ่งมั่นกล้าคิดกล้าทำแบบโค้ชอ๊อต

ต้องมีจุดเริ่มต้น

ใครจะเริ่ม และเริ่มตรงไหน

เช่นกันครับ การปฏิรูปการเมือง ปฏิรูปตำรวจ ปฏิรูประบบตรวจสอบคอร์รัปชัน ยันปฏิรูปศีลธรรมจริยธรรมของนักการเมือง เรายังไม่เฉียดคำว่าเริ่มต้นเลย

และยังมองไม่ออกว่า คนแบบ "โค้ชอ๊อต" ที่จะมาปฏิรูป มีจริงหรือไม่ หรือหาไม่ได้เลยในชาตินี้

เปรียบเทียบกับเกาหลีใต้ ญี่ปุ่น ๒ ประเทศนี้ ผ่านการปฏิรูปไปหลายด้าน ทั้งการเมือง เศรษฐกิจ สังคม กีฬา  เขาปฏิรูปอย่างเป็นระบบ

ทุกสิ่งทุกอย่างพัฒนาไปพร้อมๆ กัน

รวมถึงพลเมืองที่โตไปอย่างมีคุณภาพ

แต่ไทยไม่ได้เป็นแบบนั้นครับ การยกระดับไม่มีระบบ เพราะฝ่ายการเมืองไร้ระเบียบ พร้อมที่จะฉีกกฎเกณฑ์ต่างๆ เพื่อผลประโยชน์ของตนเองและพวกพ้อง

สิบกว่าปีมานี้การต่อสู้ทางการเมืองมีการอ้างเพื่อประโยชน์ประชาชน แต่เนื้อในเป็นเช่นนั้นจริงหรือ?

และสิ่งที่นักการเมืองปล่อยปละละเลยจนทุกอย่างเลยเถิดมาถึงทุกวันนี้คือ ทัศนคติที่เกิดจากชุดความคิดที่บิดเบือนความจริงมันฝังลึกเข้าไปอยู่ในดีเอ็นเอ

สิ่งนี้นำไปสู่ความเห็นทางการเมืองที่แตกต่างแบบสุดโต่ง และยากที่จะประสานกลับมาเป็นเนื้อเดียวกันในฐานะ พลเมืองที่ดีของประเทศ

ขณะที่นักการเมืองไม่แสดงความรับผิดชอบอะไรเลย

มิหนำซ้ำกลับใช้ประโยชน์แบบนำมาใช้ซ้ำเรื่อยๆ

ความขัดแย้งทางการเมือง มันซับซ้อน และซึมลึกกว่าที่หลายๆ คนคิด

การสลายความขัดแย้งอาจต้องใช้เวลาถึง ๑ รุ่นคนหรือมากกว่านั้น

กว่าคนไทยจะเป็นทีมเดียวกันได้ต้องอาศัยเวลาที่นานมากจริงๆ

ปัจจุบันการจำแนกฝ่าย จำแนกกลุ่ม ไม่ใช่เรื่องง่าย และเริ่มเป็นปัญหากระทบกับทุกฝ่าย ภายใต้สังคมที่ใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล

ซึ่งถือว่าอันตรายมาก

เพราะแม้จะอยู่ภายใต้กลุ่มก้อนเดียวกัน ทีมเดียวกัน ก็พร้อมที่จะห้ำหั่นกันหากไม่ถูกใจ

สังคมที่มีความอดทนต่ำ ไม่ทนกับสิ่งที่ไม่ถูกใจ ซึ่งเป็นคนละเรื่องกับสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ได้เข้าครอบงำจนแทบจะกลายเป็นกระแสหลักในการแสดงความคิดความเห็นผ่านโลกโซเชียลแล้ว

ไม่น่าเชื่อว่า เรามาถึงวันที่ คนอย่าง "ปิยบุตร  แสงกนกกุล" จะถูกทัวร์ลง

ทัวร์ที่ลงไม่ใช่ทัวร์จากอีกขั้วการเมือง

แต่เป็นทัวร์ที่สนับสนุน "ชัชชาติ สิทธิพันธุ์"

คนที่สนับสนุน "ชัชชาติ" ก็อยู่ในเครือข่าย พรรคก้าวไกล คณะก้าวหน้า

วันก่อนโน้น "ปิยบุตร" พูดถึง "ชัชชาติ" ว่า เป็นนีโอลิเบอรัลที่เป็นประชาธิปไตยในทางการเมือง ให้พื้นที่การแสดงออกของพลเมือง

แต่ในทางเศรษฐกิจ เสรีนิยมสุดๆ

ให้เอกชนทำบริการสาธารณะ ทำให้ตกอยู่ภายใต้กฎของกำไร-ขาดทุน มากกว่า บริการประชาชน ความเสมอภาคเท่าเทียม

เท่านั้นแหละครับ โดนทัวร์เหยียบติดดิน!

องครักษ์พิทักษ์ชัชชาติกระหน่ำซะ

มองในแง่ข้อเท็จจริง จะเห็นว่า "ชัชชาติ" พยายามเล่นบทเป็นกลางอยู่เหมือนกัน

วันที่ไปหา "ลุงตู่" ที่ทำเนียบรัฐบาล บอกว่า "ลุงตู่"  เป็นผู้ใหญ่ที่เมตตา

วันที่ไปเจอม็อบสามนิ้วบอกว่า

"ผมก็อดทนมา ๘ ปี ตั้งแต่ปฏิวัติมา แต่เราต้องมียุทธศาสตร์ในการเดิน เขาบอกว่า อันนี้อาจไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้นะ ภาษาอังกฤษว่า The revenge is best when  served cold. การแก้แค้นจะดีที่สุดเมื่อตอนที่มันเย็นแล้ว  อย่าไปเอาความโกรธความแค้นมาทำ การกำหนด strategy ในการเดิน"

"ชัชชาติ" พยายามสร้างความพึงพอใจให้ทุกคน แต่มวลชนที่เดินตามหลังซึ่งมาจากกลุ่มผู้สนับสนุนพรรคเพื่อไทย ก้าวไกล คณะก้าวหน้า รวมทั้งขั้วการเมืองฝั่งตรงข้ามประปราย ปรับอารมณ์ตามไม่ทัน

เพราะความแตกแยกถูกตอกลิ่มมานานนับทศวรรษโดยฝ่ายการเมืองมันไม่มีที่ว่างพอสำหรับคำว่า "สปิริตทางการเมือง"

มันจึงย้อนกลับเข้าหาตัวนักการเมืองเอง

ครั้งหนึ่งมวลชนทีม "ปิยบุตร-ชัชชาติ" ด้อยค่าการเมืองฝ่ายตรงข้าม ในวันนั้นได้ใส่ใจกับคำว่า "ทัวร์ลง" บ้างหรือเปล่า

เครือข่ายพรรคเพื่อไทย ก้าวไกล คณะก้าวหน้า พาทัวร์ลง สถาบันพระมหากษัตริย์ มีใครออกมาห้ามปรามบ้างหรือไม่

เมื่อ "ปิยบุตร" รู้ซึ้งแล้วว่า วัฒนธรรม “ทัวร์ลง” ทำให้คนจำนวนมาก “เลือก” ที่จะไม่พูดถึงเรื่องที่เสี่ยงทำให้  “ทัวร์ลง”

"ปิยบุตร" ก็รู้ว่า สถาบันพระมหากษัตริย์ นั้นยิ่งกว่า  เพราะไม่อาจออกมาพูดตอบโต้ใครได้ เมื่อทัวร์ลง

ใจเขาใจเรา เมื่อใจเรารู้แล้วว่าทัวร์ลงเป็นอย่างไร

วันข้างหน้านึกถึงใจเขาเยอะๆ ครับ.