ต้องเริ่มต้นด้วยการทำลาย 'ความเกลียด'

มันคงไม่ถึงกับเกี่ยวพัน พัวพัน อะไรต่อมิอะไรกันซักกี่มาก-น้อย หรือแค่ประมาณ คนละเรื่องเดียวกัน ไม่ถึงกับเป็นเรื่องที่มิอาจแยกออกจากกันและกันได้โดยเด็ดขาด หรือโดยชัยชนะแบบเบ็ดเสร็จเด็ดขาดของคุณน้า ชัชชาติ ก็ไม่น่าจะหมายถึงการแพ้แล้ว-แพ้เลย ของท่านนายกฯ บิ๊กตู่ แต่อย่างใด แม้ว่าใครต่อใครจะ คิดเอง-เออเอง ไปในลักษณะไหนก็ตาม...

-----------------------------------------------

อีกทั้งถ้าจะว่ากันโดย ตัวตน ของคุณน้า ชัชชาติ ท่าน...ท่านก็ไม่น่าถึงขั้นต้องโกรธ เกลียด เคียดแค้น  อาฆาต พยาบาท ริษยาและชิงชัง ต่อท่านนายกฯ บิ๊กตู่ กันซักกี่มาก-น้อย ถึงช่วงจังหวะรัฐประหารท่านจะโดนคนเอาถุงคลุมหน้า เชิญตัวไปปรับสภาพ ปรับทัศนวิสัย ยังไงๆ ก็แล้วแต่ แต่นั่น...มันก็นานมาแล้ว!!! ใกล้ๆ จะเกือบสิบปีเห็นจะได้ แถมเป็นเรื่องที่ไม่ถึงกับต้องเก็บมาคิดมาก หรือคิดเล็ก-คิดน้อย คือมันเป็นเรื่องของ กระบวนการ หรือ  กรรมวิธี ในการเผด็จศึกอำนาจโดยทั่วๆ ไปนั่นเอง โดยเฉพาะสำหรับผู้ที่มีคุณสมบัติในการ ทำงานใหญ่ เรื่องประเภทนี้...ต้องถือเป็นหีดๆ หุ้ยๆ แม้ไม่คิดจะลืม แต่ก็คงไม่ถึงกับต้องนำมาจดจำใส่ใจ ชนิดอาจก่อให้เกิดความหมกมุ่นและมัวเมา เอาง่ายๆ...

-------------------------------------------------

และในระหว่างการพูดจา ปราศรัย พูดจา หาเสียง...คุณน้า ชัชชาติ ท่านก็แสดงให้เห็นถึงความใจใหญ่ หรือความเป็นผู้มีคุณสมบัติพอที่จะทำงานใหญ่ โดยเฉพาะที่ท่านพูดไว้อย่างน่าคิด น่าสะกิดใจ มิใช่น้อย ประมาณว่า...ไม่ว่าใครคิดเห็นแตกต่างกันคนละเรื่อง คนละฝ่าย หรือไม่? อย่างใด?  แต่อย่าได้ เกลียด กันเป็นอันขาด เพราะสิ่งที่เรียกว่า  ความเกลียด นี่เอง ที่จะกลายเป็นสิ่งที่ถูกนำไปฉกฉวย ใช้ประโยชน์ จากผู้ที่ไม่คิดจะประสงค์ดีกับทุกๆ ฝ่าย อันอาจถือเป็นการสะท้อนให้เห็นว่าไม่เพียงแต่ กล้ามใหญ่ แต่ยังมีคุณลักษณะแห่งความเป็น ผู้หลัก-ผู้ใหญ่ ควบคู่ไปด้วย ไม่จำเป็นต้องมาคลับเฮาส์ คลับเห่า อะไรกันมากมาย...

----------------------------------------------------

ด้วยเหตุนี้...ภายใต้บรรยากาศทำนองนี้นี่เอง คือถ้าหาก  ผู้นำประเทศ กับ ผู้ว่าฯ กทม. พร้อมที่จะแสดงให้เห็นถึงความร่วมไม้-ร่วมมือระหว่างกันและกันได้ สามารถอยู่ร่วมกันได้โดยสันติ สามารถประสานงานโดยไม่คิดจะประสานงา  บรรดาผู้ที่จะได้รับ ประโยชน์ จากบรรยากาศทำนองนี้ ก็คือบรรดาเราๆ-ทั่นๆ ทั้งหลายนั่นแหละ ไม่ว่าจะในฐานะชาวกทม. หรือชาวทวยไทย ทั้งสิ้น ทั้งปวง ดังนั้น...แทนที่จะออกอาการกระเหี้ยนกระหือรือ ออกแรงยุ แรงเชียร์ ต่อชัยชนะหรือความพ่ายแพ้ ของฝ่ายมันหรือฝ่ายเราก็แล้วแต่ สู้หันมาระงับยับยั้ง หันมาเก็บอาการ หรือหันมาผลักดันเพื่อให้เกิดความร่วมไม้ ร่วมมือ ในการทำให้ทั้ง กรุงเทพฯ และ ประเทศไทย ก้าวหน้า ก้าวไกล ไปด้วยกันจะมิดีกว่าหรือ???

----------------------------------------------------

คือถ้าหากคุณน้า ชัชชาติ กับท่านนายกฯ บิ๊กตู่ สามารถอยู่ร่วมกันได้โดยสันติ อีกทั้งยังพร้อมที่จะเดินหน้าประเทศไทยและเดินหน้า กทม.ไปด้วยกันทั้งคู่ ไม่เพียงถือเป็นการนำมาซึ่งการยังประโยชน์ให้แก่ปวงชนชาวไทยด้วยกันทุกฝ่าย แต่ยังอาจถือเป็น จุดเริ่มต้น ของการอยู่ร่วมกันโดยสันติของบรรดาฝ่ายต่างๆ ที่แม้จะมีความผิดแผก แตกต่าง ทางความคิดความอ่านในแบบคนละเรื่อง-คนละม้วนก็ตามที อะไรต่อมิอะไรที่มันเคยทำให้เกิดความเจ็บปวด รวดร้าว ของแต่ละฝ่าย ชนิดไม่ได้มาก-น้อยไปกว่ากันมากมายซักเท่าไหร่นัก มันอาจพอได้...ลืมๆ กันไปซะที!!!

----------------------------------------------------

เพราะที่ลากยาวว์ว์ว์กันมานับเป็นทศวรรษๆ...ทั้งโกรธ  เกลียด เคียดแค้น อาฆาต พยาบาท ริษยาและชิงชัง นับเป็นสิบๆ ปีมันแทบไม่ได้ก่อให้เกิดประโยชน์โพดผล กับใครต่อใครเอาเลยแม้แต่น้อย มีแต่ผู้ที่พร้อมจะฉวยโอกาสจาก  ความเกลียด เหล่านี้เท่านั้น ที่ยังนอนตีพุงแบบสบายๆ ยังร่อนไป-ร่อนมา ไปโน่น-มานี่ ได้โดยอิสระและเสรี ไม่ต้องเสียเลือด เสียเหงื่อ เสียชีวิต ขณะที่แต่ละฝ่ายทั้งเจ็บ ทั้งปวด  ทั้งรวดร้าว ไม่ต่างไปจากกันและกันมาโดยตลอด ดังนั้น...มีแต่ต้องหันมาทำลาย ความเกลียด อย่างที่ บุรุษผู้กล้ามใหญ่ที่สุดในปฐพี ท่านว่าไว้นั่นแหละดีที่สุด เลิกคิดที่จะแลนด์สไลด์ ที่จะแอฝะล้านช์โดยอาศัยความเกลียดเป็นเครื่องมือ หันมาช่วยกันประคับประคองให้ว่าที่ผู้ว่าฯ กทม.อย่างคุณน้า ชัชชาติ สามารถร่วมไม้ ร่วมมือ ร่วมงานกับผู้นำประเทศอย่าง บิ๊กตู่ ไปตามตัวบทกฎหมาย ตามระบบ ระเบียบ หรือตามกรอบประเพณี ได้อย่างลื่นไหลยิ่งขึ้นไปเท่าไหร่ ไม่ว่า กทม.หรือประเทศไทยของหมู่เฮา ก็ยิ่งมีสิทธิ์ก้าวหน้า ก้าวไกล ยิ่งขึ้นไปเท่านั้น...

--------------------------------------------------

ปิดท้ายด้วยวาทะวันนี้...จาก Milton... “For  never can true reconcilement grow, where wounds of deadly hate have pierced so deep. - การประนีประนอมอย่างแท้จริงไม่มีวันที่จะเติบโตได้ ตราบใดที่แผลแห่งความเกลียดชังนั้นอยู่ลึกเกินไป...”

--------------------------------------------------