วูบๆ วาบๆ…แวบเดียวก็ใกล้จะหมดเดือนธันวา. เดือนส่งท้ายปีเก่าเพื่อต้อนรับปีใหม่ หรือใกล้ๆ จะผ่านพ้นไปอีกปี อันเป็นอะไรที่ ใกล้เข้ามาทุกที

ไปๆ-มาๆ…ท่านเชื้อไวรัสโควิด-19 ไม่ว่าจะสายพันธุ์ “เดลตา” หรือสายพันธุ์ “โอมิครอน” ก็แล้วแต่ ท่านชักทำท่าว่า…ยังไงๆ คงหนีไม่พ้นต้อง “อยู่ร่วมโดยสันติ”

เริ่มๆ ต้องงัด เสื้อหนาว หรือประเภท เสื้อสเวตเตอร์ มาสวมๆ ใส่ๆ กันมั่งแล้ว!!! สำหรับ หน้าหนาว คราวนี้…ที่ชักวูบๆ วาบๆ พอทำให้ขนลุก ขนตั้ง ไปเป็นระยะๆ แม้ว่าเท่าที่มีอยู่ในตู้เสื้อผ้า จะออกไปทางเสื้อหนาว

ชักเริ่มหนาวๆ ขึ้นมามั่งแล้ว…ว่ามั้ยทั่น!!! และจะโดยความเป็นประเทศเมืองร้อนชนิดตับแลบ ม้ามแลบ แถมเผลอๆ อาจเจอฝนพรำๆ พรึมๆ ตกไม่หยุด ตกไม่เลิก ซะอีกต่างหาก

ลอยกระทงปีนี้…ก็คงไม่ได้มีโอกาสไปลอยกะใครต่อใครเขาอีกนั่นแหละ!!! คือเลิกลอย หรือไม่มีโอกาส ไม่มีจังหวะจะลอยมาตั้งแต่เกือบ 20-30 ปีที่แล้ว

เผอิญเพิ่งอ่านจบ…ไปเป็นรอบที่ 3 หรือรอบที่ 4 ไปแล้วก็ว่าได้ สำหรับหนังสือเรื่อง “วิพากษ์คอมพิวเตอร์-เทวรูปแห่งยุคสมัย” หรือ “The Silicon Idol : The Micro Revolution and Its Social Implication” ของ “นาย ไมเคิล แชลลิส” (Michael Shallis)

ใน จินตนิยาย เรื่อง ยูโทเปีย ของอภิมหาบุรุษชาวอังกฤษ เซอร์โทมัส มอร์ ที่เขียนเอาไว้ตั้งแต่ยุคพระเจ้าเหายังไม่ได้ใส่กางเกงหูรูดนั้น

หลังๆ นี้…ใครต่อใครต่างร่วงผล็อยๆ กันไปเป็นราย ไปไม่กลับ-หลับไม่มี-หนีไม่พ้น กลายเป็นข่าวคราวในหน้าหนังสือพิมพ์ เว็บไซต์

ถึงจังหวะนี้…ก็น่าจะพอเริ่มงึมๆ งำๆ เริ่มโหยหวน ครวญคราง บทเพลงของ ครูล้วน ควันธรรม อันว่าด้วย… “เมื่อย่างเข้าเขตหน้าหนาวว์ว์ว์….

คงต้องยอมรับอย่างมิอาจปฏิเสธได้นั่นแหละว่า…บรรดาเด็กๆ และเยาวชน ที่ท่านถือกำเนิดเกิดขึ้นมาในยุคนี้ สมัยนี้ ออกจะเป็นอะไรที่น่าสงสาร น่าเวทนา เสียเหลือเกิน