โครงการร้อยใจไทย สืบสานราชธรรม.. “อำนาจกรรม .. เป็นใหญ่ในโลก!!” ณ จังหวัดอุบลราชธานี!!

เจริญพรสาธุชนผู้มีจิตศรัทธาในพระพุทธศาสนา มีธรรมบทหนึ่งกล่าวไว้น่าสนใจ มีความว่า...

คนพาล ผู้บาปแท้ ทุจริต

ไปสู่หมู่บัณฑิต                            ค่ำเช้า

ฟังธรรมอยู่เนืองนิตย์      บ่ ทราบใจนา

คือจวักตักข้าว                                   ห่อนรู้รสแกง..

ในสังคมปัจจุบัน ที่กระแสเทคโนโลยีกำลังพุ่งทะยานไปสู่มิติที่ ๓-๔-๕... สิ่งหนึ่งที่เป็นบทสะท้อนกลับคืนมา คือ คนพาล.. คนบาป.. คนทุจริต ที่มีมากขึ้น.. ในทุกภูมิภาค

ยิ่งมีอำนาจหน้าที่.. มีบทบาทในฐานะผู้นำ.. ผู้ปกครอง.. ผู้บริหาร.. หรือผู้ใช้อำนาจรัฐ.. ยิ่งน่าเป็นห่วงชะตากรรมของสังคม.. ที่ได้รับผลโดยตรง

แม้ว่า กฎแห่งกรรม จะทำงานอย่างซื่อตรง มั่นคง และเสมอภาคอย่างยุติธรรมต่อสรรพสัตว์ทั้งหลาย

แต่กาลเวลา.. ที่เป็นเครื่องกำกับการให้คุณ..ให้โทษจากการกระทำ.. ที่ต้องรับผล.. กลับเป็นเงื่อนไขที่น่าศึกษาอย่างยิ่งว่า ภายใต้กฎแห่งกรรมเดียวกัน.. แต่ทำไม ความดี.. ความชั่ว.. บาป บุญ จึงให้ผลช้าเร็วต่างกัน..

เรื่องดังกล่าว จึงต้องกลับไปถามธรรมะ ที่สร้างนิยามความว่า.. ทำไมจึงไม่ให้ผลทันทีทันใด เพื่อจะได้กำราบสัตว์โลกทั้งหลายว่า.. อย่าอหังการกับกฎธรรมชาติ..

จริงๆ แล้ว หากศึกษาเรื่อง วิถีจิต.. วิถีกรรม ในพุทธศาสนาของเรา ก็พอจะเข้าใจได้ว่า เรื่องของ กฎเกณฑ์กรรม นั้นถูกจัดแบ่ง ตามกำลัง.. ตามกิจ.. และตามกาล ซึ่งมีเหตุปัจจัยมาจากวิถีจิตที่เข้าไปกระทำการตามเจตนา ว่ามี กำลังและความเร็ว ระดับใด.. มากน้อยแค่ไหน.. เป็นสำคัญ

เรื่องกฎแห่งกรรม.. จึงไม่ใช่เรื่องตอบสนองความรู้สึกของใครๆ... แต่เป็นเรื่องที่ดำเนินไปตามเหตุปัจจัย.. อันแสดงความเป็นสัจธรรมของวิถีธรรมชาติ.. ที่แสดงความเป็นปกติธรรมดา ไม่สลับซับซ้อนอะไร..

กฎแห่งกรรม.. จึงแสดงความเป็นจริงในธรรมชาติของจิตแห่งสัตว์ทั้งหลาย ว่า.. การคิดนึกมีผล.. การพูดจาสนองตอบความคิดนึกมีผล.. และการกระทำที่สนองตอบการคิดนึกพูดจา.. ย่อมมีผล

ผลที่เกิดจาก กายกรรม วจีกรรม และมโนกรรม จะเป็น บาป บุญ กุศล หรือ อกุศล.. ย่อมเป็นไปตามเจตนาแห่งจิตนั้นๆ..

ตัวเจตนา.. จึงเป็นตัวกรรม.. ดังพุทธภาษิตที่กล่าวว่า เจตนาเป็นตัวบ่งชี้ของกรรม ซึ่ง เจตนา แปลพอเข้าใจว่า เป็นธรรมชาติที่กระตุ้นเตือน ชักชวนสัมปยุตตธรรมแม้อื่นๆ ให้เป็นไปในการกระทำของตน เพราะว่า เมื่อเจตนานั้นเริ่มกิจของตน (เป็นไปในอารมณ์ด้วยกิจของตนอยู่) แม้ธรรมที่สัมปยุตกับเจตนานั้นก็เริ่ม..

เจตนา จึงมีความตั้งใจเป็นลักษณะ.. มีความจงใจเป็นลักษณะ.. มีการประมวลเป็นรส กล่าวว่า เจตนาเป็นไปในภูมิ ๔ ชื่อว่า ไม่มีความจงใจเป็นลักษณะก็หาไม่..

กฎแห่งกรรม จึงทำงานไปตามลักษณะของเจตนา ที่คำนึงถึงกำลังและความเร็วของความจงใจ.. ความตั้งใจในขณะจิตหนึ่งนั้น ที่ดำริในอารมณ์ใด.. สำเร็จความคิดในอารมณ์ใด.. และฝังแน่นในอารมณ์ใด.. อารมณ์นั้นย่อมเป็นที่ตั้งของจิตหรือวิญญาณ..

เมื่ออารมณ์อันเป็นที่ตั้งของวิญญาณ มีอยู่.. ที่ตั้งที่อาศัยของวิญญาณ ย่อมมี วิญญาณจึงเจริญงอกงาม เพราะมีอารมณ์เป็นที่ตั้งที่อาศัย การเกิดในภพใหม่ต่อไปย่อมเกิดขึ้นในบัดนั้น..

กฎแห่งกรรม.. จึงทำงานในทุกขณะจิตและให้ผลที่เป็นปัจจุบัน แต่เรียงลำดับผลของกรรมไปตามกำลัง กิจ และกาล.. มิได้สูญหายไปไหน ทุกผลแห่งการกระทำกำลังติดตามเจ้าของผู้กระทำไปในทุกขณะ เสมือนเงาที่ติดตามตัวฉันนั้น..

ในพระพุทธศาสนาจึงเน้นย้ำความไม่ประมาท.. พึงประกอบตนอยู่ด้วยธรรมอย่างมีสติปัญญาและความเพียรชอบ โดยกล่าวสรุปถึง วิธีการทำให้บุญเจริญยิ่งขึ้น.. คุณความดีเจริญยิ่งขึ้น.. มารทั้งหลายขัดขวางมิได้เลย ด้วยการพึ่งตน-พึ่งธรรม คือ การเจริญสติปัฏฐาน ๔ หรือการดำเนินบนทางสายกลาง.. ที่เรียกว่า อริยมรรคอันมีองค์ธรรมแปดประการ..

วิธีการทำบุญให้ถูกต้องในพระพุทธศาสนา วิธีการผ่านพ้นปัญหาอุปสรรคทั้งปวง.. ผ่านพ้นมารได้จริง... และมีจุดมุ่งสูงสุดเพื่อความดับทุกข์ จึงต้องยึดหลักธรรมปฏิบัติด้วยการเจริญ สติปัฏฐานธรรม ดังที่เรียกว่า.. การพึ่งตน-พึ่งธรรม ในพระพุทธศาสนา ที่จะนำไปสู่ ความเจริญ ด้วยอายุ วรรณะ สุขะ โภคะ และพละ ได้อย่างแท้จริง.. โดยจำแนกให้เห็นหลักธรรมที่ต้องปฏิบัติ เพื่อนำไปสู่ความสำเร็จในอายุ วรรณะ สุขะ โภคะ และพละ ว่า..

๑) พึงเจริญ อิทธิบาท ๔ .. เพราะเป็นเหตุทำให้อายุยืน ดำรงอยู่ได้ตลอดกัปหรือกว่ากัปตามปรารถนา

๒) พึง รักษาศีล .. สำรวมปาติโมกข์ จะเป็นเหตุทำให้มีวรรณะ

๓) พึง เจริญสมาธิ (ฌานสมาธิ) .. เป็นเหตุให้มีความสุข..

๔) พึง เจริญอัปปมัญญา ๔ (พรหมวิหาร ๔) .. เพราะเป็นเหตุให้มีโภคะ (ทรัพย์สมบัติ)

๕) พึง เจริญวิปัสสนา จะได้หลุดพ้นเพราะสมาธิ (เจโตวิมุตติ) .. และหลุดพ้นเพราะปัญญา (ปัญญาวิมุตติ) อันไม่มีอาสวะอยู่ในปัจจุบัน เป็นเหตุให้ได้พละ..

สิ่งสำคัญยิ่ง จักต้องเป็นผู้ดำรงอยู่ด้วยการอาศัยธรรม.. ด้วยการสักการะ บูชา เคารพ นับถือธรรม.. นอบน้อม.. เชิดชูธรรม.. มีธรรมเป็นธงชัย.. เป็นยอด.. เป็นใหญ่

หากมีหน้าที่บทบาทในการบริหารปกครองหมู่ชน.. สังคม-ประเทศชาติ จะต้องอาศัยการเรียนรู้ธรรม.. เพื่อการมีธรรม.. เป็นธรรม และสร้างธรรม ให้เกิดขึ้น.. ในการจัดการ รักษา ป้องกัน คุ้มครอง หมู่ชนที่เกี่ยวข้อง ตลอดจนถึงสัตว์ทั้งหลาย ให้ดำรงอยู่อย่างมีประโยชน์และความสุข..

สำคัญอย่างยิ่ง คือ การละเว้นอธรรม และทำหน้าที่กำกับดูแลมิให้อธรรมเกิดขึ้นในเขตการปกครองของตน โดยคำนึงถึงเสมอว่า.. อำนาจธรรมย่อมเป็นไปเพื่อสร้างสรรค์โลก.. แต่หากเป็นการใช้อำนาจที่ไม่เป็นธรรม (อธรรม) แล้วนั้น.. ความฉิบหายจักเกิดขึ้นในชุมชน สังคม ประเทศนั้นๆ..

การดำรงอยู่โดยธรรม.. ย่อมนำไปสู่การสร้างสรรค์สังคมให้เกิดความรักสามัคคีกัน.. เกิดการเกื้อกูลกัน.. ในประโยชน์และความสุข การทำหน้าที่ บำบัดทุกข์ บำรุงสุข จึงจะเกิดขึ้นได้ เพื่อช่วยขจัดปัญหาให้กับทุกคนในสังคม.. โดยเฉพาะปัญหาความยากจน.. หรือการขาดแคลน.. ในปัจจัยเพื่อการดำรงชีวิต

การส่งเสริมการศึกษาเพื่อพัฒนาหมู่ชนในสังคม ให้มีความรู้ ความเข้าใจ ในศาสตร์ศิลป์ต่างๆ เพื่อการพัฒนาชีวิตให้มีความอุดมสมบูรณ์ในปัจจัยอันควร นับเป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่งต่อการพัฒนาสังคม ประเทศชาติ.. แต่จะต้องไม่ลืมว่า.. การศึกษาที่แท้จริงจะต้องยกระดับจิตวิญญาณให้สูงด้วยคุณธรรมความดีด้วย โดยคำนึงเสมอว่า..

หากเน้นปริมาณ.. ก็จะด้อยคุณภาพ

หากเน้นคุณภาพ.. ก็จะด้อยคุณธรรมและความดี...

ดังนั้น การสร้างประโยชน์และความสุขให้สังคม ประเทศชาติ ที่แท้จริงนั้น ต้องมุ่งเน้นการสร้างคนดีให้เกิดขึ้นในสังคม.. เป็นคนที่มีจิตใจมั่นคง.. มีความรู้ ความเข้าใจ ที่ถูกต้องตามความเป็นจริง.. ที่ตรงตามหลักธรรม..

การศึกษาที่อยู่ในวิถีธรรม จึงเป็นหัวใจของการพัฒนามนุษยชาติ..ในประเทศนั้นๆ.. ที่จะต้องมุ่งเน้นการสร้างธรรม.. ด้วยการฝึกฝน อบรม พัฒนาคนให้เกิดความดีงาม มีความเจริญทางด้านจิตใจเป็นสำคัญ

พระพุทธศาสนา จึงมีทัศนะในจุดมุ่งหมายของการศึกษา คือ การพัฒนาศักยภาพของมนุษย์ให้สามารถดับทุกข์และพ้นจากทุกข์ได้...

ในห้วงระหว่างวันที่ ๒๕-๒๘ มีนาคม ๒๕๖๘ ได้เดินทางไปขับเคลื่อนโครงการร้อยใจไทย สืบสานราชธรรม ทั้งแผ่นดิน ถวายเป็นพระราชกุศลฯ ณ จังหวัดอุบลราชธานี จังหวัดมุกดาหาร และจังหวัดนครพนม.. เพื่อปลูกฝัง เสริมสร้าง จิตวิญญาณของนักปกครอง โดยเฉพาะผู้ว่าราชการจังหวัด.. ประธานแม่บ้านมหาดไทย รวมถึงข้าราชการกระทรวงมหาดไทยทุกลำดับ.. ซึ่งจะต้องมีความเข้มแข็ง มั่นคง.. ในการทำหน้าที่ บำบัดทุกข์ บำรุงสุข ที่จะต้องเข้าใจใน หลักธรรมเพื่อการปกครองแผ่นดิน และสามารถนำความรู้ ความเข้าใจ ในธรรม มาใช้พัฒนาจิตใจของประชาชนทุกหมู่เหล่า.. จะได้ถึงประโยชน์และความสุขโดยธรรม.. ในฉบับหน้าจะนำเรื่องราวของการดำเนินโครงการดังกล่าวมาบอกเล่าให้ได้ทราบว่า ได้ทำอะไรไปบ้าง ด้วยบทธรรมอันใด และเกิดอะไรขึ้น อันเป็นผลที่ควรแก่การอนุโมทนา เพื่อความสุข-ความเจริญของประเทศชาติ!!.

เจริญพร

dhamma_araya@hotmail.com