สวดมนต์-ปฏิบัติธรรม .. ถวายเป็นพระกุศล!! ๑๔ ธันวาคม ๒๕๖๖ ณ กองทัพเรือ

เจริญพรสาธุชนผู้มีจิตศรัทธาในพระพุทธศาสนา ต้นฤดูหนาวเริ่มนับหนึ่ง เมื่อ ๑๒ ธันวาคม ๒๕๖๖ ที่ผ่านมา พระสงฆ์ลงอุโบสถ กระทำสังฆกรรมฟังสวดปาฏิโมกข์ อันเป็นไปตามพระวินัยนิยมบรมพุทธบัญญัติ ให้พระสงฆ์ถือปฏิบัติกันมาจนเป็นอริยประเพณีในพระพุทธศาสนา

๑๔ ธันวาคมที่ผ่านมา ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ระลึกได้ว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าพัชรกิติยาภา นเรนทิราเทพยวดี กรมหลวงราชสาริณีสิริพัชร มหาวัชรราชธิดา ได้ทรงประสบเหตุประชวรหมดพระสติ ด้วยอาการทางพระหทัย ขณะทรงทำการฝึกสุนัขทรงเลี้ยง ณ สนามฝึกกองพันสุนัขทหาร อ.ปากช่อง จ.นครราชสีมา เมื่อวันที่ ๑๔ ธันวาคม ๒๕๖๕ ตรงกับเวลา ๑๘.๒๐ น. โดยได้เสด็จประทับรับการรักษา ณ โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ สภากาชาดไทย จนถึงปัจจุบัน ครบหนึ่งปีพอดี

 กองทัพเรือและองค์กรต่างๆ ตลอดจนถึงประชาชนที่มีความจงรักภักดีในพระองค์ท่าน จึงได้จัดงานเจริญพระพุทธมนต์-อบรมจิตภาวนาขึ้นที่หอประชุมกองทัพเรือ ในวันที่ ๑๔ ธันวาคม ๒๕๖๖ ระหว่างเวลา ๑๘.๐๐-๑๙.๓๐ น. เพื่อน้อมถวายเป็นพระกุศล โดยมี พลเอกสุรยุทธ์ จุลานนท์ ประธานองคมนตรี เป็นประธานในพิธี ซึ่งการจัดงานดังกล่าว ได้เป็นไปด้วยความเรียบร้อย ท่ามกลางบรรยากาศที่ศักดิ์สิทธิ์ อันเนื่องมาจากการฟังธรรม อบรมจิตภาวนา โดยเจตนาเพื่อถวายเป็นพระกุศลโดยพร้อมเพรียงกัน นับเป็นการเจริญมงคลอายุวัฒนะที่สำคัญยิ่ง ในห้วงเวลาของรอยต่อที่พระองค์ท่านทรงหมดพระสติเมื่อปีที่ผ่านมา

การจัดงานเจริญพระพุทธมนต์สืบมงคลชีวิตด้วยการปฏิบัติบูชาในครั้งนี้ จึงมีความหมายอย่างยิ่งต่อผู้ที่มีความรู้ความเข้าใจใน “วิถีชีวิต-วิถีธรรม” ซึ่งควรอย่างยิ่งต่อการชื่นชมในความจงรักภักดีของผู้บัญชาการทหารเรือ ที่รับหน้าเป็นแม่งาน บริหารจัดการให้เป็นไปตามความประสงค์อย่างถูกต้องตามวิถีธรรมในพระพุทธศาสนาแท้จริง

การสวดมนต์ แท้จริงเป็นการแสดงออกถึงความศรัทธา ที่จักนำไปสู่การประกาศคุณธรรมความดีงามของพระพุทธ.. พระธรรมและพระสงฆ์

เมื่อผู้สวดรู้ เข้าใจ ในความหมายธรรมในบทสวด ยิ่งก่อให้เกิดความพึงใจที่จะเพียรชอบ ประพฤติชอบตามหลักธรรมคำสั่งสอน มีความสนใจ ใส่ใจใคร่ครวญ จนรู้ เข้าใจ ในหลักธรรมคำสั่งสอนนั้น ที่จะนำไปสู่ความสัมฤทธิผลตามความมุ่งหวัง .. ในทางสัมมาทิฏฐิ

ยิ่งได้สวดมนต์ร่วมกันจำนวนมาก.. ยิ่งกระตุ้นให้เกิดพลังธรรมที่ศักดิ์สิทธิ์ จนเกิดปีติและความสุขแก่ผู้ร่วมสวดมนต์กันถ้วนหน้า

เมื่อจิตได้เสวยอารมณ์ที่มีปีติสุข.. จิตย่อมสงบรวมลงเป็นหนึ่ง ที่ปราศจากนิวรณ์ ๕ คือ กิเลสที่เศร้าหมอง.. นั่นหมายถึง ความเป็น สมาธิจิต ที่เป็นบาทฐานเพื่อเจริญวิปัสสนาญาณต่อไป

การสวดมนต์จึงต้องควบคู่กับการปฏิบัติธรรม โดยเฉพาะ การเจริญพรหมวิหารธรรม เพื่อให้จิตตั้งมั่นในความเมตตากรุณา.. ที่จะเป็นผลให้เกิด มหรคตจิต (มหัคคตจิต) ซึ่งเป็นจิตที่ฌานลาภีบุคคลทั้งหลายสามารถเข้าถึงได้ เพื่อเป็นบาทฐานสู่วิปัสสนาต่อไป...

จึงได้เห็นการฟังธรรม-ปฏิบัติธรรม ก่อนนำเข้าสู่การสวดมนต์ หรือเริ่มจากการสวดมนต์ แล้วนำไปสู่การฟังธรรมปฏิบัติธรรม.. ซึ่งคงแล้วแต่ความถนัด.. ความชอบใจของแต่ละบุคคล แต่ละกลุ่มคณะ ว่าควรจะทำอย่างไหนก่อนกัน...

แต่ทั้งหมดทั้งหลาย ก็ไม่ได้ชักนำให้ห่างกันออกไป ระหว่างการสวดมนต์และปฏิบัติธรรม เพราะที่สุดก็ต้องมาบรรจบกันที่จิตใจของผู้สวดมนต์ .. ผู้ปฏิบัติธรรม ให้เกิดความสงบ อันเป็นฐานที่ตั้งของความสว่าง.. คือ ถ้าไม่สงบ.. ก็ไม่สว่าง เป็นความสว่างที่เกิดจากความสงบ.. ที่จะนำไปสู่ความรู้ความเข้าใจในธรรมชาติของชีวิต ว่าที่สุดต้องแปรปรวนแตกดับสิ้นไปเป็นธรรมดา

ทุกสรรพสิ่งอยู่ภายใต้กฎเกณฑ์เดียวกันในธรรมชาติ ที่เรียกว่า กฎอิทัปปัจจยตา จึงวางใจเป็นกลางๆ สักแต่ว่ารู้.. สักแต่ว่าเห็น.. ด้วยความเข้าใจเป็นธรรมดาในธรรมธาตุนั้นๆ ว่า ย่อมตั้งอยู่แล้วนั่นเทียว.. มีความตั้งอยู่เป็นธรรมดา มีการกำหนดตายตัวเป็นธรรมดาว่า.. สิ่งนั้นไม่เที่ยง.. สิ่งนั้นเป็นทุกข์ และสิ่งนั้นไม่ใช่อัตตาตัวตน..

ความรู้ความเข้าใจในกฎธรรมชาติ จะทำให้เกิดการปล่อยวาง.. ไม่เข้าไปยึดถือยึดมั่นจนเกินจริง ด้วยความรู้เห็นตามความเป็นจริงว่า

สิ่งทั้งหลายเกิดขึ้นตามเหตุปัจจัย

เมื่อเหตุปัจจัยมีอยู่.. สิ่งนี้จึงมี

เมื่อเหตุปัจจัยสิ้นไป.. สิ่งนี้ย่อมสิ้นไป...​

ความรู้ความเข้าใจดังกล่าว.. จึงมิได้ชักนำให้เฉยเมยกับปัญหานั้นๆ.. หากแต่ให้เข้าใจถึงปัญหานั้นๆ อย่างตรงปัญหา.. เพื่อทำการแก้ไขให้ถูกเหตุแห่งปัญหานั้นๆ.. ตามกฎความเป็นจริงที่เรียกว่า สัจธรรม!!

แม้แก้ไขปัญหาอย่างถูกต้อง สมบูรณ์แล้ว.. ในที่สุด ให้วางใจลง ปลงใจรู้.. เข้าใจให้เป็นธรรม ว่า ที่สุดโลกย่อมเป็นเช่นนี้เอง.. ต้องเป็นอย่างนี้ ไม่แปรเป็นอย่างอื่น

เมื่อเกิดมา.. ก็ย่อมพบกับความทุกข์

ทุกข์เพราะ.. ทุกสรรพสิ่งย่อมแปรปรวน เปลี่ยนแปลงไป.. ยากต้านทาน...

ชราธรรม.. ย่อมมีในความเป็นหนุ่มสาว              พยาธิธรรม.. ย่อมมีในความไม่มีโรค

มรณธรรม.. ย่อมมีในชีวิต

แม้ผู้ใดจะมีชีวิตอยู่เป็นร้อยปี ผู้นั้นก็ไม่พ้นความตายไปได้

สัตว์ทั้งปวง มีความตายเป็นเบื้องหน้า ความตายย่อมไม่ละเว้นอะไรๆ ย่อมย่ำยีทั้งหมดทีเดียว..

ความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้อง จากบทสวดมนต์ในพระพุทธศาสนา ที่แสดงสัจธรรมความจริงของชีวิต ที่เป็นไปตามกฎธรรมชาติ ทำให้เกิดการชักนำไปสู่การปฏิบัติตนอย่างเคารพธรรม เพื่อเข้าถึงประโยชน์แห่งธรรม ด้วยการสร้างสัมมาทิฏฐิ สัมมาสังกัปปะเป็นเบื้องต้น.. ที่นำไปสู่สัมมาปฏิบัติในขั้นศีล.. สมาธิ.. เพื่อปัญญา.. และปัญญาเป็นไปเพื่อ วิมุตติ..

การสวดมนต์ในพระพุทธศาสนาจึงมีคุณค่ายิ่ง ด้วยเป็นบาทฐานของการศึกษาปฏิบัติ เพื่อการเข้าถึงหลักธรรมด้วยปัญญา พระพุทธองค์ได้ตรัสยกย่องการปฏิบัติบูชาไว้ดังนี้ว่า

“อานนท์!!! การบูชาเหล่านี้ (แม้จากดอกสาละ ที่ผลิโปรยลงมาบนสรีระอย่างผิดฤดูกาล ดอกมณฑารพ จุรณ์ไม้จันทน์ ดนตรี ล้วนแต่ของทิพย์ ได้ตกลงและบรรเลงขึ้น เพื่อบูชาพระตถาคตเจ้า..)

อานนท์! การบูชาเหล่านี้ หาชื่อว่า ตถาคตเป็นผู้ได้รับสักการะ เคารพนับถือ บูชาแล้วไม่...

อานนท์! ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกาใด ประพฤติธรรมสมควรแก่ธรรม ปฏิบัติชอบยิ่ง ปฏิบัติตามธรรมอยู่

ผู้นั้น ย่อมชื่อว่า ย่อมสักการะ เคารพนับถือบูชาตถาคต ด้วยการบูชาอันสูงสุด

อานนท์! เพราะฉะนั้น เธอพึงกำหนดใจว่า

“เราจักประพฤติธรรมสมควรแก่ธรรม ปฏิบัติชอบยิ่ง ปฏิบัติตามธรรมอยู่.. ดังนี้”

“การสวดมนต์ .. อบรมจิตภาวนา” เพื่อถวายเป็นพระกุศล.. จึงควรปฏิบัติ หากผู้ปฏิบัติมีความรู้ความเข้าใจในธรรม.. เพื่อหวังผล ขออำนาจแห่งธรรม ได้ขจัดทุกข์ โรค ภัย ทั้งปวง.. ขอผลแห่งธรรม พึงได้ถึงบุคคลที่เรารัก.. เราเคารพนับถือ ที่พึงจะได้รับอานิสงส์ดังกล่าวตามเจตนาของเราทั้งหลาย ผู้กระทำ.. ผู้ปฏิบัติธรรม..

ด้วย สัจจกิริยา ดังกล่าว ที่กระทำด้วยดีแล้วนี้ ขอพึงบังเกิดความสำเร็จตามที่ตั้งจิตอธิษฐานธรรมทุกประการ เทอญ!!.

เจริญพร

dhamma_araya@hotmail.com