วันหนึ่งของเดือนตุลาคม พ.ศ. 2559 ที่นครโกลกาตา ประเทศอินเดีย ผมสั่งกาแฟดื่มจากร้านข้างถนน นั่งมองฝูงแพะที่กำลังเดินมาโดยมีเด็กหนุ่มเดินนำ แพะสองสามตัวก้มลงดื่มน้ำในกะละมังของอาบังเจ้าของร้าน

ขออนุญาตท่านผู้อ่านยกยอดการเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ฟุตบอลไปเป็นวันอาทิตย์หน้าซึ่งจะเป็นวันอาทิตย์สุดท้ายที่ผมจะพบกับท่านผู้อ่านในหน้า 4 หนังสือพิมพ์ไทยโพสต์แห่งนี้ครับ

บทเพลง The Girl from Ipanema ในหัวจบลงไป จากรูปปั้นของ Tom Jobim (ผู้แต่งทำนองเพลงนี้ขึ้นมาเมื่อ 60 ปีก่อน) บนทางเดินริมชายหาดอิปาเนมาช่วงใกล้จะสุดฝั่งตะวันออกของหาด เมื่อเดินไปอีกนิด หาดก็เปลี่ยนชื่อเป็น “อาปัวดอร์” (Apoador) แม้หาดจะมีความต่อเนื่องกันชนิดไม่เห็นรอยต่อก็ตาม

เมโทรหรือรถไฟฟ้าในนครรีโอเดจาเนโรมีอยู่ด้วยกัน 3 สาย รวม 41 สถานี ครอบคลุม 58 กิโลเมตร ดูเหมือนน้อยและหลายคนอาจคิดว่ามีไม่เพียงพอเมื่อเทียบกับจำนวนประชากรของเมืองที่มีมากกว่า 12 ล้านคน

กาชาซาออกฤทธิ์หลังตื่นนอนแค่นิดหน่อย และพออาบน้ำสระผมแล้วอาการคั่งค้างจากเมื่อคืนก็หมดไป ไม่แน่ อากาศเย็นๆ อาจมีส่วนช่วย รีโอเดจาเนโรช่วงกลางเดือนสิงหาคมหนาวกำลังดี แต่ที่ไม่ดีคือฟ้ามีเมฆมาก บนภูเขามีหมอกหนา

เดิมทีย่านนี้มีชื่อว่า “ซาโคเปนาเปิง” ตามภาษา “ตูปี” ชนพื้นเมืองในภูมิภาคนี้ของบราซิล แปลว่า “วิถีแห่งโซโคส” ซึ่งโซโคส (Socós) คือนกชนิดหนึ่ง